Gisteren is er een derde valk waargenomen. Eigenlijk is de vrijdag vaak één van mijn spotdagen. Meestal laat de agenda wel een gaatje de Mortel toe. Gisteren niet.
Vanmorgen is een blik naar buiten genoeg om tot een razendsnelle stemmingswissel te komen. Verdomme het regent en niet te zuinig ook. Een fles rode wijn en de nodige biertjes zijn niet slecht gevallen. De sponsoravond van mijn 100 jarig cluppie was geweldig. Daar past een prettig uitwaaien bij De Morteltoren toch wel bij. Haalt het dan echt niet uit vandaag?
Het mag geen opklaring genoemd worden, eerder een paar haast te tellen regendruppels minder, toch is dat voldoende aanleiding om de cameratas van mijn bureau te grissen. (Oeps bijna de sd-kaart vergeten er in te doen).
De ruitenwisser heeft het er toch wel erg druk mee. Het zal wel een zeer kort bezoekje worden, vrees ik.
Het eerst valt me de zilverreiger op, die aan de overzijde van de Snelle Loop in het weiland staat. Maar Jantje Ongeduld heeft er weinig oog voor. Waar zitten de valken?
Ik denk te zien dat er een in de nestkast naar buiten kijkt, maar vanaf deze plaats en met dit licht is dat zeker niet op de foto vast te leggen. De ander is veel beter te zien: op het kozijn onder de onderste ring. Het moet PA zijn.
Eerst loop ik wat naar de toren toe om daar te zien dat het bijna zeker PA is, de nestkast is van dichterbij zo mogelijk nog een donkerder gat dan vanaf het spottersveldje bezien. Dan maar een eindje terug, voorbij het spottersveldje, nog een stukkie verder. Zilverreiger maar even meepikken en dan naar de nestkast gekeerd. Niks waar te nemen. Jammer.
Het regent nu nog wat harder en er staat een stevig windje. Ik schuil even onder het voederboompje. Hee, het wordt al weer wat minder met de regen. De camera mag weer onder de jas vandaan.
Zal ik op zoek gaan naar het ijsvogeltje? En kijken of ik eventueel wat paddestoelen op het plaatje kan zetten? "Wie schuilt onder boom of blad, wordt twee keer nat", het gezegde dat ik ooit van mijn oma leerde blijkt opnieuw een waarheid als een koe.
Wanneer ik onder de boomrand loop wordt ik natter dan dat het er 10 meter verderop in het open veld uitziet. "Nie zeuren, doorlopen". Paddestoelen zijn er in deze periode van het jaar meer dan genoeg. Af en toe blijf ik even staan, maak ik een paar kiekjes en dan gaat het weer verder. Ik moet nog steeds wennen aan het bruggetje nu het zo kaal over het riviertje staat. Je moet soms oppassen dat wat kritiek niet erg hoog wordt opgenomen, maar toch vind ik het er op dit stuk van bos en Loop niet fraaier op geworden. Geen ijsvogeltje te zien, verder maar weer.
Ik loop door het wildpoortje en ga dan gelijk verder langs de bosrand. Een stuk verderop kan ik de toren van vrij dichtbij bekijken. Onderweg moet ik oppassen voor de koeienvlaaien die er zo te zien nog vers liggen. Het doet me denken aan een van de jubileumfestiviteiten komende week: het koeschijten (voor 2 eurootjes koop je een koepon). Schijt de koe in jouw vakje dan is de beloning voor jou.
De paddovariatie is enorm en mijn camera doet zijn best om de fraaiste vast te leggen. Het gat in de boomkruinen levert geen blik op een verscholen slechtvalk op. terug maar weer,
Ditmaal ga ik over het bruggetje. In de verte lijkt de zilverreiger beet te hebben. "Lukt nooit om dat van deze afstand vast te leggen", bedenk ik terwijl ik het toch probeer. (Yessss, wel gelukt).
Ik struin achter de eendenpoel door, wanneer ik een kleinere vogel achtervolgd zie door een.... hee, een torenvalk, het plaatje lukt wel, maar de vogel lijkt een streep in de lucht, verder gaat het langs de bosrand om uiteindelijk op de hoek van wei en Snelle Loop uit te komen. Wie er het hardste schrikt weet ik niet, maar de eenden zijn in overtal en razen verschrikt alle kanten op wanneer mijn hoofd boven het struikje waar zo vaak de tapuitjes zaten de laatste tijd.
Ik kuier langs de oevers van de Loop terug naar de het bruggetje. Hier en daar is goed te zien en vooral ook te merken dat dit toch een moerasgebied is. Soms zakken mijn schoenen wel erg diep weg in het soppige veld. Dan voel ik een koude nattigheid. Mijn sokken worden geleidelijk aan nat. Ik zoek een wat droger spoor en uiteindelijk sta ik bij het klappoortje. Wat later sta ik dan weer op het spottersveldje. Een enkel spatje regen deert me niet wanneer ik weer omhoog tuur.
Opeens is daar die schreeuw. Vanaf het rooster maakt een valk zich vreselijk druk. PA kijkt ook maar even omhoog en lijkt iets te hebben van "stel je niet zo aan, daarboven".
Ik vraag me natuurlijk af wat er aan de hand is en tuur wat om me heen. Dan is daar die schim: een slechtvalk, ik weet het wel haast zeker. De plaatjes lukken niet erg, maar de slechtvalk die de toren wel erg dicht nadert wordt agressief toegeschreeuwd door de lady van de toren. Het werkt. De slechtvalk verdwijnt in de richting van Mortel-centrum. Mijn kijker zoekt beurtelings naar PA en naar de dame boven op het rooster: geen actie?
En dan plotseling komt die beweging er toch. De valk op het rooster sjeest met grote vaart in de richting waar een paar tellen daarvoor die ander verdween. Ik ren naar het bengste om een uiterste poging te doen nog een glimp op te vangen van het aanstaande gevecht. Maar het is al te laat. De valken zijn uit mijn zichtveld.
Een flink groepje wandelaars trekt even mijn aandacht. Die seconde duurt al te lang, want ook PA blijkt opeens verdwenen. In mijn eentje is het onmogelijk om alle ontwikkelingen te kunnen volgen. De lucht is grauw. Niks te zien. En dan opeens zit daar die valk op de GSM-antenne. "Huhhh", waar komt die nog weer vandaan. Volgens mij is het PA.
En dan opeens weer de beweging boven het bos. Ook de tweede slechtvalk keert terug. Ik kan door mijn camera niet volgen of de valk voor of achter de toren vliegt. (Toeval wil dat het plaatje verraadt dat de valk op de lamp landt).
Achter me is er een hoop kabaal wanneer kraaien en duiven opeens opvliegen. Ik draai me om en zie hoe een paar kraaien het aan de stok hebben met een kleine roofvogel. Wanneer ik ook dat na een paar seconden niet meer kan volgen omdat de boel achter bomen verdwenen is, blijkt PA de GSM-antenne verlaten te hebben.
Ik zie de druppeltjes op mijn autoruit toenemen. Mooi. Dat is het teken....
