De maand is alweer bijna voorbij. Er staat aankomende tijd heel wat op het programma en dus profiteer ik van de gelegenheden die op mijn pad komen. Na eerst nog wat vaste klusjes zie ik mijn kans pas ruim na tienen. De auto moet eerst nog wat nieuwe brandstof krijgen en dan...
In de verte valt me de blik naar de toren een beetje tegen. Het lijkt zo helder vandaag, maar de toren is in de verte alles behalve scherp. Natuurlijk laat ik me door deze ogenschijnlijke tegenvaller niet weerhouden. Een paar minuten later sta ik achter een bekende auto in de berm. In de verte zie ik Dorine nog net over het laatste stukje van het paadje naar de Loop wandelen. De blik over het veld, waar de koeien aan beide zijden van de Loop staan, heeft iets zilverachtigs. De grashalmen zijn bedekt met druppeltjes die de laatste sporen van de vorst aan de grond nog laten zien. Het zonlicht weerspiegelt erin en zorgt voor de zilverachtige glans. De camera kan het waarschijnlijk niet aan, maar toch doe ik een poging om dit vast te leggen.
Op de toren zit een valk in de antenne. Ik denk dat het PA is, maar dat is niet meer dan een gok.
Ik kijk een keer goed rond. Geen ijsvogeltje op het pikkeldraad aan de overkant, geen buizerd in het boompje op de hoek, Geen bijzonderheden.
Bij een tweede rondje koekeloeren zit er opeens wel een buizerd in het boompje. Maar ook op de toren gebeurt wat. De valk in de antenne vliegt op en maakt een boogvluchtje naar het rooster. De ander is in aantocht en landt op het hek op het dak. Nu kan ik de grootte van beide valken inschatten: de valk op het rooster lijkt me iets groter dan die op het hek. Dus was het toch niet PA die in de antenne zat? "Wat kan dat lastig zijn, om deze twee te onderscheiden", verzucht ik.
Ik besluit nu van de toren af te gaan lopen. Ik kan dan mogelijk de buizerd beter bekijken en bovendien geeft het iets meer zicht (al is het verder af) op de toren.
De valk op het rooster is al verdwenen. De buizerd dan maar eens beter bekijken! Uit een passerende auto wordt achteloos een peukje weggegooid. Peukje! Het is steeds gemakkelijker om er niet aan te denken. Het doet me al niet veel meer. Dit ga ik wel volhouden.
Op dat moment slaat de buizerd een keer met zijn vleugels. Ik probeer snel mijn camera startklaar te maken. De buizerd zweeft een paar meter boven het weiland en flats daar landt hij. De buizerd lijkt zijn vleugels wat beschermend breed uit te zetten. Zou ie prooi hebben? Maar dan zijn de eeuwige spelbrekers (kraaien) er al als de kippen bij om onrust te brengen. De buizerd springt op en dat is het moment dat ik knip. Ik baal dat het niet scherp genoeg zal zijn en bedenk dat het jammer is dat Dorine niet in de buurt is met haar veel betere camera. Terwijl ik de foto op het display aan het bekijken ben, hoor ik een bekende stem: "heb je iets spannends op de foto?"
Het is Dorine. Zij heeft eerder vanochtend al gezien hoe de buizerd en kraaien het telkens met elkaar aan de stok hadden. Dit momentje heeft ze schter gemist. Ik vertel over de twee valken waarvan de roosterzitter alweer verdwenen is. Dorine vertelt dat ze veel moeite heeft om dit koppel te onderscheiden. Miep is niet veel groter dan PA. Ik geef volmondig toe dat ik het ook moeilijk vind om ze uit elkaar te houden.
Natuurlijk komt het lot van S2 nog even ter sprake. We hebben beide niet veel tegen het opzetten van dieren, maar S2 moet dit toch eigenlijk bespaard blijven, vinden we allebei. Ze moet geen museumstuk worden. Geen koperkleurig plaatje tegen een houten standerdje: "S2 - geboren 2005 , gestorven 2012, bekendste slechtvalk ter wereld, overleden aan maden". De gedachte dat haar "onderstel" niet prepareerbaar is maakt dat alleen nog sterker.
Nee, alstublieft, niet preparen.
Op mijn klokje wijzen de balkjes half een aan, Ik heb haast en moet snel weg.
