Heartbeats

Nieuwste verhalen

Laatst gewijzigd

Meest gelezen

(ook die andere honderden foto's zijn goed, maar het is zo wel genoeg, toch?! )

Heartbeats

En de vraag is, van wie de heartbeat te horen was. Van de valk die me recht in mijn ogen aankeek of van mij die de valk recht in de ogen aankeek. Mensen, wat een ongelooflijke ochtend heb ik meegemaakt!

Het begon allemaal met een gebruikelijk ritje naar De Mortel op de (redelijk) vroege zaterdagochtend.

Ik zet mijn auto zoals gewoonlijk in de berm. Een beetje verder dan normaal. Waarom? Is het intuitie?

Op de toren zie ik een valk bij de buitencam zitten (voor ons links) en op de hark tussen eerste en tweede ring zit een tweede valk. Zover ik kan nagaan zijn het allebei juvenielen. Ik ben erg benieuwd waar de rest van de familie is en heb geen geduld om dat maar af te wachten. Ik kuier dus naar de overkant van de Loop zodat ik tenminste ook de achterzijde kan overzien.

Daar zie ik verder geen valken dus loop ik terug naar het bruggetje. Dan hoor ik de jonkies roepen. Ik besluit als de wiedeweerga terug te gaan naar het spottersveldje. Daar aangekomen zie ik dat op de onderste ring een tweede jonkie zit. Verder lijkt de situatie ongewijzigd. Dan het rondkijken... een groenling trekt mijn aandacht. Een geelgorsje vliegt voorbij. Ik hoor wat vinken en merels. Kortom het lijkt weer een alledaags bezoekje te gaan worden. De valk bij de buicam is weg. "Zal het dak op zijn gegaan", verwacht ik. Oh wat heb ik het mis....

Ik hoor wat vleugelgeklapper. Zonder op of om te kijken reken ik er op dat het een duif of kraai zal zijn. De groenling vliegt op en mijn blik glijdt naar de dorre tak vlakbij de plek waar normaal mijn auto staat. "Oh een duif" is mijn eerste gedachte wanneer ik de gestalte waarneem. Onmiddellijk gevolgd door (ik denk dat iemand die mij op dat moment zou observeren gezien zal hebben dat mijn kin op mijn schoen zakt) een gevoel van ongeloof. Wat zullen we nu krijgen... "dat is, dat lijkt, dat moet wel, hoe kan dat nou, héhhh???????? Het is echt !!!!!!!"

Het is kwart over negen, mijn heartbeat neemt per slag toe, het is echt.... een jonkie zit op een metertje of tien / twintig van me vandaan. Oh mijn God en daar sta ik dan helemaal alleen. Niemand die met me mee kan genieten. Waar zijn al die mensen die zo vaak bij me staan op het spottersveldje, waar ik al zoveel mooie momenten mee heb gedeeld. En nu op dit ultieme moment sta ik ALLEEN

Een wandelaar nadert. Ik roep hem en gebaar hem vooral rustig te zijn. Ik wijs omhoog. De man wordt door mijn enthousiasme gegrepen. Blijft even en loop verder... onder de valk door. Die blijft rustig zitten.

Mijn camera klikt en klikt. Het schuifje loopt alle programma's na. Ik vergeef het mezelf nooit wanneer alle foto's onscherp zijn. Ik neem geen risico. Dit is zooooooo mooi. FILMEN natuurlijk, al zit ze stil. FILMEN deze kans krijg ik nooit meer.

Een auto stopt. Het zijn Arie en José. Ik gebaar met heftige bewegingen met mijn arm. Rustig, stil, kom er eens kijken wat ik in mijn boompje vind.

Arie snapt mijn gebaren en wijst ook José op dit fraaie beeld. De telefoon wordt gegrepen, er worden wat bekenden gebeld. Jonne en Jelle komen als de wiedeweerga en kennen nog meer telefoonnummers. Ik heb niemand in mijn telefoon staan en heb daar nu spijt van, want ik zou ook wel wat mensen willen bellen die dit ook geweldig zullen vinden.

Een blauwe auto komt veel en veel eerder dan normaal aangetuft. PIET, geweldig dat hij toevallig op dit tijdstip komt aanrijden. En dan houdt mijn verhaal op..... ik heb alleen nog staan te genieten.