Soms kom je ogen tekort, niet omdat er zoveel te zien is, maar juist omdat het allemaal precies gebeurt wanneer je de andere kant op kijkt. Vandaag lijkt dit het motto te zijn.
Er is niemand op het spottersveldje wanneer ik na een ritje ziekenhuis ga Mortelen. Ik zie de eerste valk meteen zitten, op de lamp zit een groot exemplaar, dus vermoed ik een vrouwtje te zien. De ander "vang" ik ook meteen. Door fraai licht (het is wel bewolkt, maar het is toch een heldere lucht), zie ik de valk in de nestkast zitten. Het zal op het randje van rooster en kast zijn. Na een poosje van nul beweging op de toren, kijk ik wat rond. Wanneer ik opnieuw naar de toren kijk, mis ik de valk op het rooster / nestkast.
Ik loop wat verder naar achteren om ter hoogte van de poort van buurman Verbaarschot weer naar de toren te kijken. Vanaf deze plek kun je iets verder de nestkast inkijken. Niets te zien, maar ook de valk in het raamkozijn is pleite. Ik loop weer terug naar het spottersveldje in de hoop de valken vliegend te kunnen ontdekken. Ik draai me helemaal om mijn as en dan... zit de valk weer gewoon op het raamkozijn!
Tot vier maal toe herhaalt zich dit. Eén keer lijkt een buizerd op weg om op de toren te landen. Ik concentreer me op dit unieke moment en wacht af. De buizerd lijkt op het laatste moment toch zich te bedenken en zwenkt naar links. Ik hoor rechts van me achter de bossen een tweede buizerd. Omdat de valken niet reageren op de eerste buizerd, kijk ik even naar rechts. Opnieuw zijn de valken verdwenen. Geen spoor meer van ze te ontdekken. Ook de buizerds zijn in geen velden of wegen meer te bekennen.
Opeens zie ik dan toch weer een valk aankomen. Met een hoop herrie landt deze rechts op de onderste ring. Lijkt daar een poos te gaan zitten (even twijfel ik zelfs aan een prooitje), maar totaal onverwacht vliegt de valk weer op en lijkt links te gaan landen.
Ik hoor nog steeds het gekrijs, maar de valk zie ik nergens. Ik besluit aan de overkant van de Snelle Loop te gaan kijken. Daar moet deze valk toch te zien zijn. Maar ook daar niks te bekennen. Dan maar naar de achterkant. Tot mijn verbazing ook daar niets te zien. Dan maar weer terug. Op het veldje zit ondertussen Skreeverke. Hij weet me te vertellen dat ergens van rechts een valk is weggevlogen. Dat verklaart vermoedelijk waarom ik aan de achterkant niets heb kunnen ontdekken.
Eén keer komen beide valken achter elkaar aan gevlogen en landen beide op het rooster en gaan een poosje de nestkast in. Wanneer er een de kast verlaat ben ik te laat voor een foto.
Ook Gerrit (E) komt, Skreeverke gaat, Gerrit112 komt en wanneer ik wil vertrekken komt ook Martien Kuijpers nog even aan.
Daarvoor echter nog een en ander aan vliegbewegingen. Door mijn kijker lukt het me om minutenlang een valk te volgen. Mijn metgezellen zijn haar allang kwijt. De valk keert terug en ik pak het juiste moment weer om te klikken. Het meest spectaculair is het moment dat een van de valken vaart maakt en over ons heen richting Stippelberg ijlt. Ik probeer door mijn kijker te zien waar deze valk op aast. Een (vermoedelijke) duif vliegt onder de valk door richting Bakel. "Nu zal ie moeten bijdraaien", roep ik nog, maar de valk zwenkt juist uit naar links. In een flits zie ik de andere (slechtvalk?), heel even de touché met de pootjes in elkaar. En dan.... die rotbomen weer. Waarom staan er nou altijd weer bomen in een bos? En waarom staan die telkens weer in de weg als er iets spannends te zien is.
Kever: de stinkende kortschildkever (info dank Gerrit112)
