Ja, het is echt waar! Eindelijk voel ik me goed genoeg om het reisje naar De Mortel te maken. Mijn vrouw zet de auto in de zo vertrouwde berm en even daarna zet ik mijn eerste stappen wat voorzichtig op het veldje wat ik zo lang al zo mis.
Een eerste blik op de toren leert me een paar dingen die ik niet anders had verwacht: a - de toren staat er nog, b - de toren bestaat nog steeds uit vier ringen, c - de grote antenne is er nog steeds, d - de nestkast staat nog steeds op de bovenste ring en e - er is geen valk te bekennen!
Ik kijk verheugd naar het boompje dat wij als toen nog "vaste" spottersgroep met liters water in droge tijden in leven hebben proberen te houden en dat het nu zo goed doet.
Ik kijk met enig afgrijzen naar de bomenrij die de oevers van de Snelle Loop totaal verstopt. Alleen bij het zogenaamde achtuurboompje is er een kleine onderbreking van de rij die verder tot aan de bekende zandhoop doorloopt. "Is de poel er nog?", vraagt mijn vrouw en ik bevestig dat met de vermelding dat zowel de paddenpoel als ietsje verder de eendenpoel er nog wel zullen zijn.
Van de aanplant die zo nodig op het veld waarin het spottersveldje ligt is geplant is heel veel zo dood als een pier. Het is een veld met hoog gras waar de grazers niet meer kunnen komen. Wat een zonde is dat allemaal toch!
Om te zien of de twee poelen er inderdaad nog zijn en om de status van de Snelle Loop te kunnen bekijken besluit ik dat ik de wandeling er naar toe aandurf. Uiteraard bijna, zijn we net op de Hemelsbleekweg wanneer ik de beweging bij de toren zie! Een SLECHTVALK, heus. De valk lijkt achter een prooi aan te gaan, maar door de bomen naast me kan ik daar niets van zien. En even plotseling als het vertrek (vanaf de zijkant van de toren) is er ook de terugkeer. Het gaat te snel voor een plaatje maar het zou me niets verbazen wanneer de valk met een prooitje op de dakrand bij de voormalige wiphoek landt.
We lopen door om onze wandeling af te maken. Het gaat door het brede bospad naar het paadje langs de Loop. Dan het bruggetje over, door het klappoortje en dan naar de eerste kleine poel. Er staat niet veel water in en behalve wat kruipende insecten is er weinig beweging te zien. Ik besluit om niet het pad naar de grote poel te nemen maar gewoon door het veld. Met stok is dat niet aan te bevelen want hier kunnen de runderen nog wel komen en soms zijn de pootafdrukken behoorlijk diep. Oppassen om niet te vallen! Bij de grote poel is het een paradijs voor allerlei juffers en libelles. Er is ook wat gekwaak van kikkers te horen. Veel verder dan dit durf ik nog niet te gaan en dus keren we om. Natuurlijk speurt mijn blik de toren af en met succes! Onder de ring zit een valk (vermoedelijk 4NL) in het raamkozijn aan de "achterkant" bij het bovenste raampje. En wanneer ik op mijn toestel kijk of het plaatje gelukt is, roept mijn vrouw dat ze een valk ziet vliegen. Het blijkt de valk van het raampje, want dat is nu verlaten. We lopen verder, het bruggetje weer over en mijn vrouw maakt de opmerking dat de Loop zowat dichtgegroeid is aan beide kanten van het bruggetje. Het zijn mijn ergernissen van weleer die ook mijn vrouw opvallen. "Wat een beheer hier", moppert ze. We gaan terug naar het spottersveldje en ik vergeet me op de juiste plek om te draaien voor een closeup van de toren tussen de bomen door. Afijn ik realiseer het me wanneer we weer op het veldje staan. De hele wandeling is amper 1000 stappen, maar door het terrein ben ik er toch behoorlijk moe van geworden. Er staat nog maar één bankje op het veldje en ik ga er gauw even op zitten. En dan zie ik hoe een valk in het raamkozijn van het bovenste raampje zit, en de tweede valk zit op de onderste ring nog wat aan het prooitje te plukken. "Het zijn er twee meer dan dat ik had durven te hopen", zeg ik voldaan tegen mijn vrouw. Ze ziet aan me dat ik best wel moe ben. "Zullen we maar weer eens gaan?" Het was een uur, het voelde bijna als een halve dag, wat heb ik dit gemist.
