The day after the day before
Hoe kan ik verwachten dat een bezoekje na de dag van gisteren ook maar iets aan moois oplevert. Heb ik gisteren niet meteen al het moois voor een heel jaar op mijn bordje geserveerd gekregen en zijn alle dagen hierna bij voorbaat al minnetjes?
Nou nee, zo hoeft het dus niet te gaan. Maar laat ik vooraan beginnen.
Na een stevig feestje gisteren, gaan mijn ogen nu moeizaam open. Met een automatische beweging grijp ik mijn bril en zet hem op de daarvoor bedoelde plaats. Het zicht wordt er nauwelijks beter op. Katertje.
De hond wil wel een eindje lopen, heeft honger en moet zijn behoefte doen. Daarna... de roep van de toren is onvermijdelijk en onweerstaanbaar.
Op het veldje een tweetal mensen. Wat een verschil met gisteren. Natuurlijk glijdt mijn blik even naar de nu lege dorre tak. Vermoedelijk de meestgekiekte boom van Nederland gisteren. Het ging dan ook niet om de boom maar om wat er in zat.
Een fietser rijdt het veldje op. Verhip het is Ronald. "Ach, je bent een dag te laat", het verachtelijke zinnetje is eruit voor ik er erg in heb. Maar Ronald is altijd tevreden met hetgeen hem geboden wordt, of dat nu veel of weinig is.
Nadat er wat vliegbeweging te zien is, is Ronald al weer een contente mens. Maar dan toch een ultieme beloning. Weet je nog van mijn tikkertje-tje verhaal van een paar dagen terug? Vandaag krijgen we het echte werkt zien. En heus... niet alleen Ronald staat erbij te genieten, de adrenalinestoot is weliswaar ietsje minder heftig als gisteren, maar op een schaal van 10 geef ik het toch zeker wel een acht-plus.
De filmpjes moeten het goed in beeld brengen, drie valken in één beeld vangen valt niet mee, ik garandeer dan ook niet dat ik ze alledrie tegelijk in beeld heb, maar het tikken is duidelijk te zien en de clumsy landingen in de raamportaaltjes zullen ook de meest serieuze volgers tot een glimlach dwingen.
Fraai en heel onverwacht ook een felle duikvlucht van een juveniel naar een duif die vlak voor de toren kruist. En later op de ochtend een fraaie herhaling wanneer een oerstomme duif meent naast de rechter buitencam te moeten gaan uitrusten terwijl een juvi op het rooster zit. Ongekend fel is de aanval op de duif die zich een hoedje schrikkend uit de voeten probeert te maken. Nee, verwacht nu niet dat deze aanval slaagt. Maar de intentie is er. Goh hebben ze gisteren achter onze rug om dan toch zitten oefenen zoals Gerrit112 al opperde?
Waar de prooi vandaan komt die S2 plotseling recht voor de buitencam zit te plukken en waar een juvi watertandend op zit te wachten? We hebben geen flauw idee. Het sneeuwt en de kleine krijgt zijn deel.
Het wordt drukker op het veldje. Het klokje gaat richting twaalf. Voor de verwerking van de kater is het beter om naar huis te gaan. "Kom je nog terug", vraagt Gerrit. Ik denk van niet, maar je weet maar nooit....
Straks meer...
