Hemeltje lief, dat geluid.....
SCCCHWOEEVVVV
Wanneer ik vanmorgen de PC opstart moet ik toch weer efkes kijken naar de bewegende beelden. Precies tijdens mijn gegluur zie ik een schim voorbijvliegen, terwijl oPA toch op de eikes ligt en 2OR voor het oog van volk en vaderland voor de buitencam poseert. Nu is zeker niet alles wat voorbijkomt vliegen ook meteen een andere slechtvalk, maar wanneer het schouwspel zich diverse keren herhaalt heb ik toch een zwaar vermoeden dat het hier om een derde valk gaat.
Ik post het berichtje, maar mijn agenda voor de ochtend is dan wel weer gemaakt. Zeker omdat het printertje het begeven heeft kan ik thuis toch niet heel veel doen, dus...
Om zowat kwart over negen stap ik het veldje op. Ik ga er vanuit dat oPA nog steeds op de eitjes ligt. Met vermoedelijk DubbelOor in de grote antenne moet de rondjesdraaier misschien wel Z5 zijn. De valk heeft een ijzeren conditie, want de komende uurtjes blijft deze valk vrijwel onafgebroken rondjes draaien.
Het verbaast me dat de valk op de antenne af en toe bij al te dichte nadering door de ander met de kont omhoog gaat. Huhhh?
De rondjes houden maar aan. De valk in de antenne lijkt er zich niet echt aan te storen, dus besluit ik naar de overkant van de Loop te kuieren omdat daar de nijlganzen nogal alert reageren op alles wat in de buurt komt. Even later weet ik ook waarom: door de kijker zie ik behalve ma Nijlgans nog wat kleiner grut achter haar aanhobbelen.
Ik tuur weer naar de toren en na een aantal plaatjes van de twee slechtvalken, waarvan één in de antenne en de ander uitdagend voorlangs en achterlangs kruisend voorbijraast.
Nog steeds lijkt dit een onafgebroken plaatje te blijven en dus kijk ik even naar de overkant van de poel. De nijlgans geeft alarm wanneer ik te dichtbij kom. Jonkies? Met mijn kijker zie ik wat beweging in het hoge gras tussen poel en bosrand. Kleintjes?
Jazeker. Snel grijp ik mijn camera, zoom maximaal in, maar op gevoel moet ik afdrukken. Net voordat ook het laatste ukkie achter een omgevallen berkje verdwijnt. Ik loop een stukje verder door, weg van dit jonge gezinnetje, want er is me nog wat opgevallen: er ligt een eenzaam kalfje in het bos. De oormerken zijn al aan de oren geplaatst, dus het is niet helemaal pasgeboren, maar wel van dit jaar. Wat doet dit kalfje hier zo alleen?
Maar dan opeens dat signaal vanaf de toren: "nu is het zat geweest". Nijdig vliegt de valk in de antenne op en raast achter de ander aan. Ditmaal volgen felle duikvluchtend waarvan er een voor mijn geval pal achter de toren (in de tuin van de buurman) lijkt te eindigen.
Weg is mijn belangstelling voor al het andere.
Een hoop protesterend gekakel uit die tuin maakt mijn vermoeden alleen maar groter. Bovendien rijdt er verkeer op het onverharde deel van de weg, dus zijn ze zeker niet op het weggetje neergekomen. Ik keer terug naar het spottersveldje.
Wat later zie ik beide valken weer in de lucht. Er zijn dus geen gewonden gevallen. De rondjesdraaier blijft maar steeds hetzelfde doen. De valk in de antenne lijkt slimmer. "Laat die gast zich maar uit de adem vliegen, ik val aan wanneer ik uitgerust ben", lijkt de valk te denken. Soms zijn de duikvluchten zo razendsnel dat ik het met filmen of plaatjes maken niet kan bijhouden. Eén keer blijk ik de grond te filmen wanneer ik vermoedelijk in mijn enthousiasme twee keer op het knopje heb gedrukt.
Dan opeens weer zo'n felle duik van de twee. Ik sta op het bankje om zoveel mogelijk te kunnen volgen. Dan ineens weer zo'n duik. Ze vliegen nu wel heel laag en met heel hoge snelheid onder de kruinen van het bos aan de overkant door, dan opeens weer zo'n razendsnelle wending riichting de toren en dan.... godsamme... ze komen recht op me af. Mijn ogen moeten wennen dat ze tegen de achtergrond van het bos rechts van me vliegen. En dan.....
SCCCHWOEEVVVV
Ik val zowat achterover als de twee op een twintigtal meters zoevend net voor me wegbuigen en nog net over de bomen tussen de poort van het bosperceel en het poortje van het spottersveldje wegscheren. Gelukkig zijn er nog niet veel insecten in de lucht, anders zouden ze massaal een toevlucht in mijn mond hebben kunnen vinden, want mijn mond staat wagenwijd open. Jemig wat een geluid was dat. Ik probeer een geluid te bedenken dat er bij in de buurt komt. Ik kan niet verder komen dan het geluid van een bromfietsband die ineens volledig leeg loopt.
Gommegaar!!!! Wat later zie ik de twee opnieuw boven het bos uitkomen. Weer zet de een aan om in de antenne te gaan zitten en blijft de ander maar uitdagen. En nog steeds snap ik het niet helemaal. Het is af en toe fel, maar toch anders als het gekrijs van onlangs toen de twee valken in een spiraal aan elkaar hangend het bos in stortten.
Het is ongeveer tien over elf wanneer er eindelijk andere bezoekers arriveren. Ik vertel van al het onheil en probeer het geluid te imiteren van toen de valken vlak voor me wegraasden.
En dan opeens.....
Eerlijk ik snap er geen ene malle moer van. Het proces herhaalt zich wel, maar het gaat er opeens heel anders aan toe. Ditmaal lijkt het wel alsof een adulte valk met een van zijn jonkies aan het spelen is. En tot mijn stomme verbazing blijft dit opeens ook zo.
Het uitdagen blijft, al zit nu een van de valken naast de nestkast. Achtervolgingen zijn nu veel minder heftig en de duikvluchten zijn geen duikvluchten meer, maar lijken eerder op:.... tikkertje ?????
Ik sta op de grond, maar als ik op een stoel had gestaan zou ik er vanaf gevallen zijn. Hoe kan dit nu weer opeens? Heb ik het in mijn eentje allemaal staan te verbeelden? Droom ik?
De eikes wachten op me, Wisky wacht op me, maar daarna.... ik moet de foto's en filmpjes nog eens bekijken want dit is niet te snappen....
(Ondertussen weet ik dat de foto's met dit slechte licht matig zijn en hoop ik nog steeds dat de filmpjes wat meer opleveren).
Hoe dan ook: "SCCCHWOEEVVVV" vergeet ik nooit meer...
Helaas is het filmpje van de duikende slechtvalken totaal mislukt (alleen gras in beeld)
