De buienradar geeft aan dat ik wanneer ik rond half negen richting De Mortel ga, er nog een uurtje of wat droog gespot kan worden. De nestkast is leeg, zo zeggen de beelden van BDL. De twee overgebleven eitjes zijn al even alleen gebleven. Zou de zogenaamde binding van PA met die eikes nu eindelijk af gaan nemen?
Met een laatste blik op de computer (PA nog steeds niet in beeld) besluit ik aan te rijden. Even later sta ik in alle eenzaamheid op het spottersveldje. Tegenwoordig is de aanwezigheid van een valk op een van de lampen onder de onderste ring meer een zeldzaamheid dan een te verwachten plek. Toch begin ik daar met mijn torenscan en meteen is het ook al raak: er zit een valk op de linkerlamp.
Misschien wel omdat ik de laatste maanden weinig ben gaan kijken, moet ik mijn geheugen pijnigen om tot een iets meer dan vijftig procent gok te komen in het bepalen wie deze valk is. Ik probeer een paar van mijn vaste sta-plekken uit en denk dan toch te weten dat het PA is die daar zit.
Ik wandel naar de toren en raak er steeds meer van overtuigd dat de gok boven de 50 procent uitstijgt. Zeker ben ik nog allerminst.
Naarmate de tijd vordert wordt de behoefte groter om op ontdekkingstocht te gaan naar de andere valk. Miep zal wel aan de achterkant zitten, neem ik aan.
Maar wanneer ik wat later alle hoekjes en plekjes heb bekeken. is daar nog steeds geen enkel spoor van de vrouwtjesvalk. Hmmm, zou ze opgehoepeld zijn? Plaats vrijgemaakt voor de terugkeer van die valk die zoveel harten gestolen heeft?
Maar dan bedenk ik dat de valk ook bezig kan zijn om haar ontbijtje bij elkaar te scharrelen en omdat er geen jonkies zijn, kan dat in een behoorlijk groot gebied rond de toren zijn en de maatlijd zal om dezelfde reden wel ter plaatse genuttigd worden.
Het is bewolkt, maar nog steeds is er geen spatje regen. Het gevogelte is wel hoorbaar, maar ik moet veel moeite doen om er hier en daar een te ontdekken.
De familie nijlgans zit aan de overkant van de Loop. Er is een beetje commotie omdat wat kraaien zich bemoeien met de familie. Een vogeltje zingt haar schoonste lied vlakbij me. Ik ken het, maar het schiet me maar niet te binnen wat het ook alweer voor een vogeltje is. Ik besluit het te filmen. (Ik vermoed dat het om de graspieper gaat)
Even later bedenk ik me dat dit wel ideale omstandigheden zijn voor een reetje om zich te laten zien. Ik speur in de richting van het tractorpulllingveld. Daar staan er wel eens een paar. Nu niet! Maar dan kijk ik toevallig langs de bosrand wat dichterbij en...
verhip. Een mooi reetje loopt wat grazend bij een berkje in het bos. Ik schiet wat plaatjes en klim op het bengske in de hoop het reetje niet te laten schrikken. Het beestje kijkt me aan, maar gaat onverstoord verder. Even later gaat het er zelfs bij zitten.
Ik hoor een fiets. Die komt het veldje op. Ik draai me een beetje om en zie dat het Mieke is. Zij heeft door dat ik iets observeer en komt zachtjes dichterbij.
We kletsen nog wat en dan is het zo langzaamaan tijd om naar huis te gaan. Een paar lichte spetjes regen vallen neer. Buienradar zit er weer eens behoorlijk naast. Ik had ondertussen al een uurlang kletsnat moeten zijn. Gelukkig niet dus!
