Het is het eerste verhaaltje van juni. Haast ondenkbaar, maar deze maand zijn de bezoekjes minimaal en nauwelijks de moeite waard. Het drama op De Mortelse toren dat eigenlijk al eind juli van vorig jaar begon, heeft weinig moois gebracht. Sensatie was er wel, maar het is de sensatie waar ik niet op zit te wachten.
De Eerste Kamer heeft onder druk van "Brussel" een wet geaccordeerd waar jw als webbouwer niet vrolijk wordt. Ondeskundigheid van de beslissers leidde tot de strengste Cookie-wet van Europa. Dit bemoeizuchtige dictaat, nota bene in het land waar de V.O.C.-mentaliteit nog zo recent werd gepredikt, maakt dat geen website in Nederland nog normaal kan functioneren. En natuurlijk, we raken er al aan gewend, is demissionair kabinet Rutte het braafste jongetje van de klas.
Voor wie bovenstaande geheel nieuw is: Nederland heeft de zogenaamde Cookie-wet er door gejast. Een cookie is een heel klein stukje tekst dat door een website op de PC van de bezoeker wordt geschreven. Sommige cookies zijn er om tijdelijke gegevens voor heel even op te slaan. Zij zijn nodig voor de werking van de website en onthouden bijvoorbeeld wat je in je winkelwagentje hebt gedaan bij een online-webshop of onthouden een door de bezoeker gemaakte keuze voor bijvoorbeeld lettergrootte. Andere cookies worden gezet om gegevens op te slaan die dienen om analyses van het bezoekersgedrag te maken. (Uit welk land komt de bezoeker, welke pagina's heeft ie bekeken en waar zocht de bezoeker naar.)
Er zijn ook vervelende cookies, deze worden gebruikt om advertenties op je surfgedrag af te stemmen en wanneer er een koppeling naar face-book of twitter op de website staat worden er eveneens cookies opgeslagen. Dit heeft helemaal niets met virussen te maken, maar "Europa" vind dat je als websitehouder verantwoordelijk bent en dat je de gebruiker om toestemming moet vragen om diens PC te bevuilen.
Het grappige is dat websites van het controle-apparaat eveneens ongevraagd cookies wegschrijven en dat de politieke voorstanders hun websites eveneens niet op orde hebben.
Het biedt ook kansen: veel websites zullen er voor moeten worden aangepast en dat levert toch weer wat geld op. (Hoewel: de tendens is dat de wet massaal genegeerd wordt).
Genoeg over Cookies nu.
Aan de andere kant van de muur voltrekt zich een menselijk drama. Het gaat wat erg ver om in detail te treden, maar laten we het er even op houden dat ik vermoedelijk volgende week een dag vrij zal moeten reserveren.
Omdat ik mijn gedachten niet helemaal kan focussen op het werk wat ik te doen heb, kijk ik na lange tijd weer even naar Beleefdelente en spiek ik even op een van de fora. De eikes hebben even alleen gelegen en de gemeenschappelijke hoop dat de "binding" nu eindelijk verbroken is, is alweer achterhaald. PA ligt weer op zijn verloren eitjes. Ik verafschuw de aanblik ondertussen. Ik besluit een poging te wagen om de zinnen te verzetten en stap in de auto. Het zonnetje is dan wel in beeld, de aandrijvende wolken verraden aankomende buien.
Op het spottersveldje is niemand. Dat had ik ook niet verwacht. Een eerste blik op de toren: geen valk te zien. Een rondblik over de omgeving: er is een nieuw hek geplaatst op de plek waar het prikkeldraad regelmatig los hangt. Precies bij de Snelle Loop en het "hoekie om naar de achterkant".
Ik besluit de wandeling naar de achterkant maar meteen te gaan maken. Het nieuwe poortje voelt nog wat plakkerig aan. Een poos geleden zijn me de rode cirkels op bomen opgevallen. Meestal betekent dit dat deze aangewezen zijn voor de kap. Ik blijk gelijk te hebben gehad. De open plekken in het bos doen wat vreemd aan. Er is veel licht in het bos. De natuur mag zijn gang gaan. De oude hopeloze gevallen zijn weg, leve dit nieuwe loten.
Ik loop door en na een poosje sta ik op de "ideale" plek aan de achterkant. De valk zit er inderdaad. Boven op de betonnen rand, niet ver van de buitencam, maar uiteraard buiten de scope van de buitencam.
Een eerste spatje landt precies op mijn neus, een tweede op mijn schouder. Ik keer terug naar het spottersveldje. Bij de toren, maar buiten het hek staat een kpn-er. Hij gaat niet in de toren. Eigenlijk hoop ik van wel en zelfs hoop ik dat de man onbewust van wetten en regels de nestkast opent en de drie eitjes naar beneden kwakt. Natuurlijk gebeurt dit niet. Even later rijdt de man weg. Ik zit ondertussen in de auto en ik hoor hoe Deep Purple een brand (aan ik meen het meer van Geneve) bezingt. Smoke on the water and fire in the sky. Prachtig nummer en het raakt me dit keer misschien nog meer dan anders. "Zwaar gemoed".
Het zonnetje wint het weer even van de wolken en ik besluit toch nog even uit te stappen. Ik kijk rond, maar behalve een paar reigers en een nijlgans die op een paaltje bij de Loop zit is er niet veel te zien. Een paar duiven passeren de toren, ze zwenken plotseling naar links en aandachtig kijk ik toe of er nog iets aan reactie komt van de toren.... niks!
Terwijl ik een peukje opsteek dwalen mijn gedachten af naar voorbije seizoenen, de valken, de jonkies, het takken, het spelen, het stuntelen, de mensen, ook de mensen die er niet meer zijn en ook de mensen die van ver moeten komen en dit seizoen maar een keertje overslaan. De beelden glijden voorbij, dan is mijn peuk op. Een handvol seizoenen is in één peukie aan me voorbij getrokken. Dan vallen de volgende drupjes weer uit de hemel..... uit de hemel !!!
