Ging ik vanmorgen nu voor de valken, wou ik weten hoe het met het kalfje was of wou ik het bewijs van de jonge nijlgansjes vastleggen? Een beetje van alledrie eigenlijk wel.
Feit is, dat ik als eerste de valk op de stellage vastleg om vervolgens direct door te lopen naar de overzijde van de Snelle Loop. Een beetje voorzichtig nader ik de bocht waar je rechtsaf gaat naar het bruggetje. Ik zie de nijlganzen wel, dus kunnen ze mij ook zien en ik wil weten waar de jonkies zijn, dus moeten ze niet al verstopt zijn voordat ik ze beter in beeld kan nemen dan gisteren.
De nijlganzen slaan geen alarm. Ik ga dus het bruggetje over en zie in de verte de kudde koeien staan. "Verdorie, waarom heb ik het oormerk nou niet opgeschreven", bedenk ik me. Nu heeft het geen nut om naar de kudde te lopen om te zien of het kalfje van gisteren ondertussen is aangesloten bij de rest van de kudde. Stom, want bij een vorig werk had ik alles met de registratie van levensnummers en dus ook het verkorte oormerk van doen. Ik ken dus het belang van de levensnummers heel goed.
Ik ga door het poortje, kijk nog even of het kalfje in het bos te bekennen is. Dat is niet het geval en dus loop ik door naar de poel. De nijlganzen hebben me wel degelijk in de peiling, laten dat ook wel horen, maar het is zeker geen groot alarm dat ze laten horen. Ze gaan zoals gebruikelijk van de oevers het veilige water in. Waar zijn de jonkies? Niet te zien. Ik maak een paar foto's van de nijlganzen. Ik zal proberen om deze ganzen van vandaag te vergelijken met Ma Gans van gisteren. Want ik weet zo verdomd zeker dat er gisteren minstens twee jonkies waren, die eerst met Ma naar het berkje vluchten en daarna door het struikgewas dieper het bos ingingen dat ik me niet van mijn stuk laat brengen door een vermeende kwikstaart. Kom op zeg! Ik kan zoveel verschillen te berde brengen tussen het ranke kwikstaartje met zijn gitzwarte koplijn en de bolle rompjes op kwaakpootjes van de jonge nijlgansjes! Hee, ik wind me er zelfs over op. (Niet doen, schiet niet op)
Een paar spreeuwen zitten net effe lekker genoeg om ze te kieken, een elfvenbankje is zo versteend dat het wel een aangebouwd afdakje boven een oud spechtennest lijkt: klik. Geen kalfje.
Aan de overzijde van de Loop (dus nu aan de torenkant) klimmen twee dames over het hek. Met rugzakjes om en met papieren en een gewichtig boek in de hand speuren ze in het gras. Af en toe wordt er iets opgepakt of geplukt en dan wordt het boek weer opengeslagen, iets opgezocht en geregistreerd. Geen idee wat ze komen doen. Ik vraag er ook niet naar, wanneer ik aan ze voorbijloop op weg naar het spottersveldje. Ze vernielen niks, dus het zal wel goed zijn.
Omhoogturend naar de toren is het verschil met gisteren gigantisch. Er valt niks te beleven. (En maar goed ook).
Er stopt een auto in de berm en twee meiden stappen uit. Gelukkig maar, want nu is er in elk geval goede buurt. We kletsen wat bij wanneer we opeens een valk zien naderen over de toren. Deze vliegt hoog over ons heen. We hebben niets uit de nestkast zien komen en DubbelOor zit nog steeds waar ze zat. Slechtvalk? We denken van wel, maar helemaal overtuigd ben ik niet. De vleugels lijken wel, maar de staart lijkt me wat lang. "Zal er toch wel een zijn", denk ik toch. Wat later zien we opnieuw in de buurt van de toren, maar nu nog hoger een roofvogel. Slechtvalk? "Nee", weet ik nu beslist, "vleugels niet spits, staart te lang, zal wel sperwer of havik zijn". Ditmaal vliegt 2OR wel op en maakt een rondje om de toren. De vogel zeilt steeds verder van de toren vandaan en dus lijkt 2OR te kalmeren. Ze gaat ergens aan de achterkant zitten. Heb ik even daarvoor nog staan te vertellen dat het me opvalt dat de valken de laatste tijd maar zelden op de lampen zitten (en als ze er al zitten dan vaak met een prooitje), deze keer lijkt 2OR toch ergens ter hoogte van een lamp aan de achterkant te landen. (Zul je altijd zien).
Het verhaal van gisteren komt nog een ter sprake en dan maak ik een opmerking, die onbedoeld mijn gezelschap zou kunnen raken. Meteen realiseer ik me wat ik zeg en vervolgens barsten we in lachen uit. Nou ja, dat ben ik weer!
Er gebeurt vervolgens niks meer en dus besluiten we op te stappen, het klokje gaat richting half twaalf.
Na een omweggetje thuisgekomen, bekijk ik de foto's en ben ik er nu nog zekerder van dat de overkomende valk geen slechtvalk was. De staart is te lang, dus zal het een boom- of torenvalk zijn geweest.
