Laatste nieuws: S2 eerder deze week overleden!!!
Het is te luguber voor woorden, maar bijna klaar om terug te keren in de natuur, is het diezelfde natuur die haar einde voortijdig bracht. Vliegenlarven hebben S2 aangetast en de valk, die haar natuur volgend niets heeft laten merken, is er uiteindelijk aan bezweken.
Dit bericht is te belangrijk om niet aan het verhaaltje van vandaag, van niets wetend, vooraf te gaan.
Kuiko
Eerder vandaag het verhaaltje:
Dorine schreef vanmorgen dat zij het te koud te vond om even te gaan Mortelen. Wanneer ik na dat gelezen te hebben even later op het veldje sta, snap ik waarom. Een guurkoude wind blaast elk warmtegraadje naar de mallemoeren. Brr, echt guurkoud.
Ik zoek maar snel dekking achter het boompje bij het spottersveldje. Op de toren zit de eerste valk onmiskenbaar op het rooster. De ander zie ik niet. De valk vliegt op en lijkt ergens boven op de toren te gaan zitten. Ik besluit naar de achterkant te lopen. Ten eerste zal de wandeling de bloedsomloop stimuleren en dus zal de kou wat verdrongen worden, ten tweede zal dezelfde bomenrij die me gisteren nog wat extra nattigheid op de kop bezorgde, ditmaal beschutting bieden tegen die koude wind.
Aan de achterkant ontdek ik de valk op de antenne. Daar had ik niet voor hoeven te gaan lopen. Het lijkt even of de wind aan de achterkant minder heftig is, maar schijn bedriegt. Ik sla even het bospaadje in om de valk op de antenne wat beter te kunnen zien. Ook hier waait het flink. Het is alsof de wind precies het paadje in waait.
Ik draai me weer om en wandel terug naar het spottersveldje. De valk blijkt ondertussen ook verhuisd te zijn. Of het de valk is die nu weer op het rooster zit, of de valk die opeens op de lamp blijkt te zitten is, dat is me om het even. Beide valken zijn dus thuis.
Een roofvogel passeert de toren. Het is geen slechtvalk, mogelijk een torenvalk, ik kan het niet goed zien. Even denk ik ook nog aan een sperwer. Ik weet het niet zeker. In het bos hebben de gaaien weer eens een heftige discussie. Ik zie ze niet, maar ze moeten vlakbij zitten.
Dan arriveert Piet uit Lieshout en even later ook Gerrit112. Allerlei vogeltjes trekken de aandacht, toevallig heb ik vanmorgen nog in mijn boekje zitten kijken en tot mijn verbazing zegt Piet de zwarte mees te zien. "Ha, daar kan ik over meepraten", bedenk ik, want dit vogeltje staat in mijn boekje en toevallig weet ik daarom dat deze mees niet zwart is, maar dat het om het koppie gaat, met aan de achterkant een fel wit streepje.
Onderwerpen komen uit bij het wielrennen en allerlei andere sport. De tijd vliegt om. De valken zijn in die zin actief dat ze een paar keer van zitplaats veranderen. Verder is er niet veel actie.
Piet ziet veel meer als ik en herkent de vogeltjes al in hun vlucht. Hij noemt en wijst diverse soorten die overvliegen. Wanneer ik voor de derde en laatste keer aankondig dat ik hoognodig moet gaan vertrekken om op tijd bij het voetballen te zijn, wijst Piet naar een serie vogeltjes in de lucht: "koperwieken". "Hoe ziedde gij da toch zo snel", ik kan dit alleen maar bewonderen. Ik hoop ooit mee te maken dat ik zo ook nog eens wat vogels herken.
Kort verhaal. En nu op naar drie (jubileum)punten.
