Wanneer ik niet al te laat in de ochtend over de HB-weg rijd, zie ik in de verte al een auto in de berm staan. Er lopen wat mensen met een hond voor zodat ik niet meteen kan zien of de auto inderdaad die van Gerrit E is. Een paar tellen later komt de bevestiging vanzelf. De opstelling: scoopje, koelbox, rekje voor koffiebekertjes en een koffiekan is onmiskenbaar, ook al zou ik de auto en zijn chauffeur inmiddels niet allang herkend zou hebben.
Gerrit praat me snel bij. Dat kan ook, want heel veel valt er niet vertellen. Beide valken ontbreken op het appél en zitten vermoedelijk ergens aan een verborgen zijde verstopt. En dan is de aanwezigheid van een lotgenoot een zegen. Ook het weer is gezegend. Mijn voorzorgsmaatregelen: T-shirt, blouse, colbert en zware leren jas blijken niet allemaal nodig te zijn. Eerst gaat de zware jas uit, maar even later waag ik het er zelfs op om ook het jasje uit te doen. Er is geen wind en er staat een lekker najaarszonnetje. Wanneer dat af en toe even bedekt wordt door een klein wolkje brengt dat de mannen op het spottersveldje weer even aan het twijfelen. Het kan verraderlijk zijn en we hebben allebei geen zin een verkoudheid.
De boomklevers, kool- en pimpelmeesjes en een verdwaalde groenling wisselen elkaar af bij de voederbakjes. Ook wil een vink zich nog laten bewonderen en meen ik heel even een goudhaantje te zien. Gerrit ziet het ook, maar het vogeltje is toch ietsje te groot. Wat hebben we dan nog over? Een Fitis of diens evenbeeld de Tjiftjaf dan?
Buurtbewoners komen even aanlopen om te vragen naar de terugkeer van S2. "Dat zou toch eerstdaags zijn?" We vertellen over het zoveelste uitstel en zeggen nog maar geduldig af te wachten.
Een zilverreiger laat zich opschrikken door wat wandelaars. Verder lijkt het toch een beejte een saaie ochtend te worden. Waarom? Omdat we toch liever wat actieve slechtvalken willen zien. We weten allebei dat de valken niet op bestelling werken. Als dat wel zo zou kunnen dan zullen we de bestelling nu maar meteen plaatsen.
Het geduld van Gerrit is ietsje eerder op dan dat van mij. Met de vraag of ik even op de spullen wil letten gaat hij op pad. Over de draad en dan het veld overstekend kuiert hij naar de hoek waar het nieuwe hek staat. Even volg ik hem en dan trekt het voederplankje weer mijn aandacht. Opeens is daar dat fluitje. Als een schok ontwaak ik uit dromenland, onmiddellijk wetend dat Gerrit fluit om mijn aandacht te trekken. Inderdaad, opeens is daar die valk. De rechterlamp is de troon waarop PA (hij dus) zich neervleit. Mooi, dan is mijn komst toch niet helemaal voor nies geweest.
Even later zit Gerrit weer naast me. De valk die een volgevreten krop lijkt te hebben blijft niet zoals we verwachten urenlang op de lamp zitten. Hij kijkt een paar keer om zich heen en omdat Gerrit dit door zijn scope goed kan zien, kijkt Gerrit maar eens in dezelfde richting. Een buizerd zweeft hoog in de lucht. Een meeuwvliegt vlakbij hem. Zonder PA hadden we dit vreemde koppel vermoedelijk niet gezien.
Opeens lijkt PA geirriteerd door de vreemde bezoekers die te dicht in de buurt van de toren komen. Gaat ie zijn territorium nu verdedigen? Tegen een buizerd?
Volgens Gerrit is het een sperwer waar PA even later achteraan gaat. Ik snap er niets van, want ik zie duidelijk de buizerd nog in de lucht. PA zie ik nu even niet. Een passant die met zijn vrouw even op het bengske is komen zitten brengt duidelijkheid. Er zijn drie vogels in de lucht. Bij elkaar in de buurt zijn er twee, waaronder de slechtvalk en een klein stukje verderop vliegt nog een buizerd. Ik begrijp dat ik dus verder naar links moet kijken en zie daar inderdaad twee andere verschillende vogels. De wat langere staart wijst erop dat het wel eens een sperwer kan zijn. De ander is zeker een slechtvalk.
Af en toe kijk ik even naar de toren. Is daar iets gewijzigd? Natuurlijk raak ik de doelen in de lucht hier bij kwijt. Ook Gerrit is de twee uit het oog verloren. We wachten dus maar op de terugkeer, die echter langer dan verwacht op zich laat wachten.
Weer letten we even niet op wanneer de valk opeens weer opduikt. Ditmaal gaat de koers richting nestkast. Nog net kan ik de landing op de betonnen rand vastleggen en dan is de valk ook weer snel uit ons zicht verdwenen. Een prachtig gekleurde vlinder heeft zich even daarvoor op de koffiekan van Gerrit gezet. Gepruts aan mijn camera maakt me net te laat om het vast te leggen. De vlinder fladdert weg. Wanneer even later een tweede (wat minder mooie) vlinder het kunstje herhaalt ben ik wel op tijd. "Komt op de koffie", meld ik aan Gerrit.
Dan weet Gerrit opeens dat de valk op rooster zit. "Geen ringen", weet ik even later. Gerrit laat het me door de scope zien. Inderdaad, ringloos. Dan blijkt de koffie weer te goed te smaken om de verandering op het rooster op te merken. "Valk is foetsie".
Even later ziet Gerrit hoe de valk in de nestkast zit en naar buiten tuurt. Nu letten we wel goed op en zien we de valk daar opeens ook weer vertrekken. Buizerd in de buurt.
Na een poosje dan het volgende opvallende moment: een valk nadert de toren, lijkt in de buurt van de stellages te willen gaan zitten en draait dan weer weg. "Het lijkt wel alsof ie aan een touwke vastzit", meent Gerrit. Maar is deze valk niet een maatje te klein? Is het wel een slechtvalk? De vogel hangt opnieuw stil in de lucht: "het is een torenvalk", weet ik opeens.
"Dan is de rest niet thuis", zegt Gerrit. De torenvalk vliegt verder en laat zijn biddende stilhangende beweging nogmaals zien. Dan verdwijnt ook dit roofvogeltje uit beeld en lijkt het voor ons het teken te geven om maar te vertrekken.
Wanneer ik even later onderweg ben bedenk ik dat ik zonder Gerrit allang weer thuis was geweest en dus toch weer het een en ander had gemist.
