Al mijn spieren lijken collectief aan rust toe te zijn. Mijn zoon en zijn vriendin hebben de sleutels van hun nieuw onderkomen gekregen en dus moet er flink geklust worden. En pa gaat dan met alle plezier meehelpen natuurlijk. Het is zo'n moment waarin je je realiseert hoe Peter Koelewijn het zo treffend brengt met "je wordt ouder pappa, geef het maar toe, je wilt er alles aan doen..."
Niet alleen de spieren hebben het even moeilijk, ook de geest moet weer even tot rust komen en dat kan ondanks de negatieve voorspellingen op buienradar, nergens beter dan bij de toren in De Mortel.
Piet is er ook nog maar net. De valken zitten allebei bij een voet van een antenne, eentje bij de hoge, eentje bij de lage antenne bij de wiphoek. Dat blijft een tijdje zo en dus is er gelegenheid om het te hebben over het ringen. De mislukte poging om de wereld mee te laten kijken brengt het niet verder dan een schouderophalen. Piet is geen computeraar en ik heb niet veel meer dan tijdens de avondmaaltijd even een paar keer omgekeken omdat mijn dochter me vanaf haar plekje aan tafel wees op beweging. En daarmee was de aandacht voor de valken een paar dagen zeer beperkt. Van Gerrit verneem ik dat de live-beelden sindsdien stil hebben gestaan. Ik heb het niet gemerkt.
Er wordt wat gevlogen en op een gegeven moment kijken Piet en ik raar op: de valken vliegen allebei naar de wiphoek en even lijkt het wel of zij daar inderdaad .... "Zelfs het geluid dat ze maken...", meent Piet. De valken zitten echter een metertje van elkaar vandaan en kijken beide naar beneden waar de nestkast staat. Is er iets bijzonders?
Eigenlijk gebeurt er niet heel veel. Beide valken zoeken weer het luchtruim en ondertussen kijken we naar de nijlganzen die naast ons het bos in gaan. Broeden? Nu nog?
We hebben weer tijd om ons druk te maken over de teruggelopen aantallen vogelsoorten die we tot nu toe dit jaar hier gezien hebben. Buurman heeft daarentegen wel een bijzonder nestje in zijn geboste onderkomen. Piet is er heel enthousiast over, voor mij is het gewoon het zoveelste vogeltje waar ik wel de naam van ken, maar verder niet. Het gaat om de braamsluiper, voor wie het weten wil.
Een wespendief zeilt door de lucht en lijkt achter ons (of is er daar nog een andere rover) heel wat onrust teweeg te brengen. Massa's kauwtjes vliegen onrustig op.
Opeens horen we een heel bekend kreetje: ijsvogeltje, weten we alledrie. Heel, heel even zien we het bij het bekende boompje aan de overkant van de Loop zitten, dan is het weg.
Hetzelfde verrassende moment wanneer een slechtvalk over ons heen vliegt en koers zet richting toren: prooi? "Prooi !!!", het klinkt als een meerstemmig mannenkoor. De valk landt met een dikke duif op de wiphoek en begint daar meteen te plukken.
Een buitje nadert. Het is lang genoeg geweest en een voor een staan we op.
Later verneem ik dan dat onmiddellijk na ons vertrek een vreemd mannetje (geringd) in de nestkast is geweest. Helaas, we waren al weg.
