Ik ben de laatste tijd erg druk geweest en dat is ook nu nog zo. Maar wanneer je al een paar keer op enkele honderden meters van de toren bent geweest en dan nog amper de gelegenheid hebt kunnen pakken om even naar de slechtvalken te kijken dan wordt de drang nu wel heel erg groot.
Het is zeker geen foto-weer en het is zeker ook geen aangename temperatuur, maar ik moet en ik zal. Vorige keren geen valk gezien, dat moet vandaag anders!
Ik ga eerst bij de slijter wat relatiegeschenken bestellen en sjees daarna naar De Mortel. Ik ren het veldje op om als de wiedeweerga de toren te scannen. Raak! Op de koektrommel zit een van de valken van een prooi te smullen. Ik vind het typisch dat daar de plek is waar ik een valk zie zitten, de (nieuwe) lichtbakens zijn telkens leeg geweest.
Omdat ik ook nu niet zo heel veel tijd heb, besluit ik gauw aan de wandel te gaan om te kijken of er behalve deze dinerende slechtvalk ook nog een tweede te ontdekken valt. Ik zie de zilverreiger in de Snelle Loop, ik zie even later de tweede aan de achterkant in het veld staan. En dan ontdek ik tot mijn grote genoegen dat het wildpoortje, het slingerpoortje, is aangepast. Ik kan er weer ruim door. Blijdschap is de bijbehorende emotie. Ik slok verder en ga op een afstand staan dat ik het bovenste gedeelte van de toren aan deze achterkant goed kan bekijken. Niets op de lampen, niets op de betonnen rand, niets in de antennes, niets op welke stellage dan ook, maar dan... wat zit daar bij die poot van de balustrade op de onderste ring? Is het een uitsteeksel of toch....? Mijn hart slaat een keertje over wanneer ik de bevestiging zie dat het inderdaad een slechtvalk is die daar zit. Blijgemutst sjok ik terug. Door het slingerpoortje, langs de Loop, bij het bruggetje.... wat zie ik daar nou? Een donkere gestalte, ietsje kleiner dan een kat plonst vanaf de eerste tree van het bruggetje in het water. En dan blijft alles stil. Zeer verwonderd besluit ik voorzichtig poolshoogte te nemen en onderwijl probeer ik te snappen waarom een katje in het water valt en dan niet in paniek plonst en spettert. Ik zie in eerste instantie niets en dan....
Mijn ogen springen haast uit de kassen, wat is dat nu? Ik ben niet heel erg bekend met marterachtigen en otters en wat dies meer zij, maar dit is wel heel bijzonder. Het beestje kijkt me recht aan wanneer ik vlug mijn plaatjes schiet. Dan zwemt het naar de oever waar het zich snel verstopt. Ik sta verbaasd te kijken naar mijn toestel. Wat een ongeloofelijk mooi moment was dat! *
Diep in gedachten verzonken om welk beest het nu eigenljk gaat loop ik terug naar de toren en verder door naar het spottersveld. De valk op de koektrommel zit er nog steeds. En dan is daar ook de ander die even wat rondjes vliegt en even op een oude schuilplaats lijkt te gaan landen (op een van de betonnen draagcilinders onder de ringen), maar uiteindelijk verdwijnt de valk weer op de onderste ring waar ik hem vanaf het spottersveld niet kan zien.
Dan valt mijn oog op de picknicktafel... er is een tekst ingekrast en hoewel ik daar normaal een hekel aan heb raak ik nu zeer geëmotioneerd: "Goede reis bruur" met een hartje met een kruisje erboven. Volledig anoniem, maar daardoor zo ontroerend, zo mooi, nam iemand op deze manier afscheid van zijn broer. Mijn rechteroog wordt vochtig.... wow, wat een ontroerend mooi bezoekje was dit.
(* Waaneming.nl geeft uitsluitsel over de marterachtige: het gaat om een Amerikaanse Nerts, die vermoedelijk vanwege ontsnapping is ontkomen aan een zekere dood)
