Het is al veel te lang geleden dat ik in de gelegenheid was om te gaan Mortelen. En als ik dan al eens tijd had, dan zat het weer enorm tegen. Zoals de meeste lezers weten laat ik me door een beetje kou niet weerhouden. Gure wind, daar heb ik dan weer wel een hekel aan, maar zo'n koude dag met een beetje oostenwind kan ik nog wel hebben.
De beschikbare tijd is toch wat beperkt omdat ik zo meteen nog even naar mijn gisteren uit het ziekenhuis ontslagen moedertje langs moet. Het arme menske skrûwde (huilde) toen ze gisteren weer haar eigen appartement betrad. Het is allemaal zo'n gedoe voor zo'n oud vrouwke.
Wanneer ik het spottersveld betreed, valt me meteen het met gemêleerd zaad volgestrooide plankje op. Naast het stammetje waarop het plankje is vastgemaakt ligt verspreid wat in repen gescheurd brood. Het is duidelijk dat iemand vanochtend al is gaan Mortelen. Een gokje: Piet uit Lieshout of Gerrit E.
Op de toren vallen de nieuwe rode bakens direct op. Alle bakens op en aan de toren zijn vervangen en ik vraag me al meteen af of dit voor de slechtvalken wel zo'n verbetering zal zijn. Waar zijn trouwens de slechtvalken? Kijk, na een maand niet meer hier te zijn geweest verwacht ik al helemaal niet meer een van de jonkies (ook het mannetje AUH niet) aan te treffen, maar waar zijn die twee oudervalken?
Ik kan ze niet ontdekken en omdat de omgeving me behalve wat pinken en een zilverreiger niet zo heel erg veel biedt, besluit ik aan de wandel te gaan op zoek naar VV en VM.
Een fietser spreekt me aan: zijn ze er nog? Ik antwoord dat ik het niet weet. De fietser tipt me om uit te zien naar groepen kraanvogels, want die zijn nu volop aan de trek.
Ik loop verder en bekijk de nieuwe lampen nog eens goed. Misschien zitten ze wel allebei op een lamp aan de bedekte zijden die ik nu niet kan zien. Ik loop verder over het gekleurde gebladerte dat de herfst toch een mooi gezicht geeft ondanks de somberheid van het getijde.
Doordat de bladeren ook de modder er onder bedekken glij ik bijna uit. Ik schrik ervan en ga een stuk behoedzamer verder. Dan zie ik in de verte een vogeltje omhoog vliegen en op een overhangende tak boven de Loop landen. Vreugde gaat er door me heen: een ijsvogeltje? Zekers! Telkens maak ik een paar plaatjes en verplaats me dan weer een paar meter naar voren. Een tweede zilverreiger landt een stukje verder. Het metertje voor metertje verplaatsen gaat uitstekend, maar dan hoor ik de stemmen in het bos: mountainbikers. Ik hoop dat ze niet in mijn richting komen, want dan zal het ijsvogeltje zeker weg zijn. Een van de eerste fietsers hoor ik zeggen dat het hier zo mooi is. "Da zal hai ok wel vinge, mî z'n fototoestel", hoor ik hem zeggen. Het ijsvogeltje raast door het bos langs ons weg, maar keert ook weer heel plotseling terug. Het geluid is veel anders dan anders en het blijkt er niet één maar twee te zijn. Maar meteen ook komt de laatste biker uit het bos, weg zijn de twee. De moutainbiker maakt zijn excuus wanneer ie me passeert. Ik beaam dat het jammer is, maar helaas is er niets aan te doen. Het verbaast me dat ik niet erg geïrriteerd ben. Ik loop verder en dan zie ik iets... (dit neem ik over uit de vele berichtjes op facebook die door hun gekuntselde titel moet uitlokken dat je snel op het linkje klikt om het hele artikel te gaan lezen).
Wat ik zie en ervaar voert inderdaad wel tot een flinke irritatie. Het welbekende slingerpoortje is veranderd en wel zo dat de mensen die iets te weinig lengte hebben naar rato hun gewicht (zeg ik dit tactisch of niet), slechts met veel gewurm door het poortje kunnen. Pure discriminatie dit. Zou Zeurpiet Sylvana zich hier ook voor willen inzetten? Denk ut niet.
Ik moet er werkelijk moeite voor doen om tussen de paaltjes door te komen, ik snap de reden (de wegglippende aberdeenkalfjes), maar de oplossing is natuurlijk helemaal niets! Ik lees het geplaatste bord dat me waarschuwt om afstand te bewaren tot de kudde, maar dat mijn kleren er aan gaan, daar staat niets van bij.
Op de toren is ook vanaf het veld aan de achterkant geen valk te ontdekken. Het lijkt hier ook kouder, dus ga ik snel, nou ja, zover het poortje dat toelaat, terug naar het spottersveld. Daar aangekomen is er nog steeds geen slechtvalk te bekennen. Ik kijk het heel even aan en loop dan terug naar de auto. Maar eerst ga ik nog even naast het boompje staan: schouderhoogte, constateer ik tevreden.
Onderweg prakkizeer ik over het slingerpoortje, zal ik een sticker maken met "Restricted > 100 kg"?
