Vanmorgen heb ik al vroeg een dertigtal kilometers in de auto gezeten, het mannetje van de radio wijst me wat melig op de gevaren van zwarte ladders en katten. Het weer dat voorspeld wordt voor vandaag zie ik nog zo maar niet komen en dus is het plannetje om wat later op de ochtend nog naar De Mortel te rijden al snel gemaakt.
Een vest mag nog wel mee in de auto, maar of ik het nodig zal hebben betwijfel ik ten zeerste. Op het veldje zit Johan met zijn hond. Hij praat me snel even bij over de afgelopen week. Er zijn mannen op de derde ring geweest die daar zo'n drie kwartier gewerkt hebben. De valken waren ondertussen ziedend. En zoals we dat ook van de vorige paartjes kennen wordt dat met wilde vluchten met veel gekrijs om de toren duidelijk gemaakt. Terwijl Johan dat zegt moet ik weer terugdenken aan PA. Die maakte zich de laatste jaren al niet meer zo druk, maar S2 daarentegen was in staat om de indringers te lijf te gaan.
De afspraak is dat in deze periode alleen wanneer dat per sé nodig is op de toren gewerkt mag worden, ik neem dus maar aan dat deze werkzaamheden tot die categorie horen.
Wat later arriveert ook Piet die met zijn tuffende autootje ietsje later is dan normaal.
Wat hebben we van de valken gezien? Er zal een derde zijn geweest, net voordat ik kwam aanrijden. Eén valk is daarna nog vertrokken en de ander zit in de hoge antenne. De kids zijn alleen in de nestkast.
Ik maak een opmerking over de mooie groene kleuren die nu welig de overhand hebben op het dorre herfst- en winterkleed. Mijn companen zijn minder blij met dit vroege groen. Veel vogeltjes zijn al niet meer te vinden nu ze zich achter zoveel groen kunnen verstoppen. Ik snap hen, maar neem dat graag voor lief.
En dan nadert daar de tweede valk. Hij lijkt op de wiphoek te willen gaan landen. "Hij heeft prooi", meldt Piet precies op het moment dat Johan en ik roepen dat de andere valk vijandig lijkt te doen. Een paar seconden later, snappen we het schouwspel beter. Het zijn wel degelijk de twee oudervalken van hier. Maar de kleinste (VM) heeft een prooi bij zich die in de lucht door de andere (VV) wordt overgenomen. Mijn camera is nog aan het inzoomen wanneer ik snel op de ontspanner klik. Prachtig wat een mooi momentje weer. Ik kijk snel op mijn klokje: 10:54u. De prooi wordt naar het rooster meegedragen.
Ondertussen stapt de wandelaar die onlangs de Angus-eigenaar heeft gebeld vanwege de koe met het blauwe halster in de auto, maar bij het spottersveldje stopt hij. "Die heeft wat te vertellen", weet ik dan al.
Het verhaal van de koe is niet heel erg leuk. Mijn eerste gedachte was namelijk wel degelijk de juiste. De koe was inderdaad drachtig, maar het kalf was halverwege blijven steken. Met het blauwe halster heeft iemand geprobeerde de koe overeind te trekken, want liggend zou dat zeker mis gaan. Het kalf was door en de eigenaar werd gebeld. De koe was al stervende toen de boer het dier uit haar lijden verloste. Eerder in dezelfde week was er ook al een koe dood in een ander deel van het gebied. Wat daar de doodsoorzaak van was is ons niet bekend.
Het zijn de zwarte bijverschijnselen van de vrij grazende kuddes. "De vis wordt duur betaald", zei Kniertje ooit eens. Wie haar niet kent, moet maar eens naar haar Googlen.
Een paar buizerds brengen wat afleiding, maar wanneer we weer beweging in de buurt van de toren opmerken worden we weer scherp. Een valk met een prooitje landt op de onderste ring, waar vandaan deze valk komt weten we niet, het lijkt een bezorging bij de koelkast. (Onderste ring)
De valk vliegt even later weer op en landt uiteindelijk op de hoge antenne. De nestkast is leeg (de kids zijn er en liggen gestrekt).
Ondertussen is er nog een keer een valk voorbij gekomen, die eerst leek te gaan landen, maar zich dan opeens bedenkt en gehaast verder vliegt. Een derde? We weten het niet.
Wat later komt uit een andere richting opieuw een valk aan, ook deze heeft een kleine prooi. Het moet VM zijn die met een vinkje of iets dergelijks landt op de betonnen rand boven de nestkast. Meteen is daar ook VV die het prooitje letterlijk weggrist. VM vertrekt en VV maakt, nog net een beetje zichtbaar, plukbewegingen. Even later gaat ze met het prooitje naar het rooster waar Piet opmerkt dat hij door zijn scoop een bloederige teen meent te zien. Ik kijk ook even en denk meer aan een roze poot van een duifrestant. Wanneer de valk even beweegt is de roze poot weg. Maar dan gaat de valk weer een beetje van haar plaats en is daar opnieuw dat wat omhoogstekende pootje. Ik herinner me een foto van even daarvoor waar de valk in de hoge antenne aan haar pootje zit te knabbelen. Even ben ik verontrust, maar dan zeg ik mezelf dat vrijdag de dertiende grote onzin is. Er is niks aan de hand.
"Ik ga eitjes bakken", kondig ik mijn vertrek aan...
