vr 22 mei, 11:20u - 13:15u
Vandaag is er de gelegenheid om tussen de bedrijven door overdag even te gaan spotten in De Mortel. Ik moet een keuze maken, ga ik voor de middag of na de middag? Het is al over elven, dus moet ik beslissen of dat de moeite waard is. Het kriebelt, dus ik ga nu!
Op het spottersveldje zit iemand naar de overzijde van de Loop te turen. Het is Sazoe. Wat zij ziet, zie ik ook: er zit een Nijlgans op een paaltje. Een snelle blik op de toren leert me dat er een valk op de antenne zit. Het is op de korte zijde van de bovenste vertakking, dus neem ik aan dat het Pa is. Het is een van de voorkeurplekjes van Pa, dus is de aanname wel gerechtvaardigd.
De valk maakt een paar keer een rondje en één keer lijkt het op een prooivluchtje maar kennelijk is de prooi op tijd weg want de valk keert zonder een duikvlucht gemaakt te hebben weer terug. Zou het er nog van komen dat ik dit seizoen weer eens een echte geslaagde prooivlucht zie? Hmm, dat bewaar ik nog even voor zometeen!
Een auto stopt bij het veldje een een vader met zoon stappen uit. Ze turen omhoog. Zonder kijker, maar zowel Pa als S2 laten zich gezamenlijk in een vluchtje even zien. "Als dit een debuutbezoek is, dan is het in elk geval al een beetje geslaagd", concludeer ik. De mensen stappen weer in de auto, terwijl Piet uit Lieshout arriveert. Dan opeens draait men het raampje van de auto open en de man wijst ons vriendelijk op de aanwezigheid van een buizerd op het paaltje. Ik roep terug dat het een nijlgans is en bedenk dat het de mensen niet kwalijk te nemen valt dat ze, zonder kijker, niet kunnen zien dat het een nijlgans is. Piet stapt met een brede grijns het veldje op. Hij heeft het gehoord en kan er wel om lachen.
Terwijl de valken nog steeds in de lucht zijn, wijst Piet op een rood vlindertje dat naar een graspolletje dwarrelt. Jammer genoeg klapt het zijn vleugeltjes in en is de schoonheid dus voor een deel bedekt wanneer ik een fotootje maak. Verderop zie ik een veer liggen. Het lijkt me van een roofvogel. "Van een buizerd", meent Piet. Terwijl we wat rondkijken roept Piet ineens "kiek daor". Als Piet zoiets roept, dan moet je niet nadenken en onmiddellijk de richting waarnaar hij kijkt opzoeken. Dan die golf van adrenaline: prooi! Ik zie in een flits hoe een duif zich uit de voeten maakt en een slechtvalk een minder gelukkige soortgenoot heeft gegrepen. Het slagmoment heb ik op milliseconden gemist, maar ik zie goed hoe de duif tegen het lijf van de valk gedrukt wordt. Het lijkt wel of het landingsgestel ingetrokken wordt. Beter kan ik het niet omschrijven. Het is zooooo vlakbij. Het speelt zich precies af boven het vogelparadijs. Dus enkele metertjes van ons vandaan. Zo snel ik kan klik ik er met mijn camera op los. "Heerlijk licht", zo schiet er door me heen. "Dit moet mijn camera aankunnen", ben ik overtuigd. Maar het verslepen van de zware prooi (met opvallend veel wit eraan), valt met de opstekende harde wind niet mee. De valk, ik durf echt niet te zeggen of het Pa of S2 is, heeft erg veel moeite om de juiste koers uit te zetten. Ik gok een beetje op S2, dus laten we dat maar even aanhouden. (Ik leg dadelijk wel uit waarom).
Na een aanvlucht van boven het bos (rechts), verandert de valk van koers om het vanuit een richting die recht boven ons zal uitkomen te proberen. Maar ook dat lijkt niet te lukken. Piet volgt het door zijn scoop en roept enthousiast dat de snavel (van S2?) ver open staat. De valk zet nu een koers in die ergens boven de Kanthoeve (links van ons) uitkomt. Dan maakt S2 hoogte en zet nu vanuit die richting aan om in de juiste 'baan' te komen. Ditmaal lukt het veel beter. Ik vraag me dan af of ze het wel gaat redden, het is nog ver. Dan nu waarom ik denk dat het S2 is: ooit zag ik een prooivlucht waarbij Pa een te zware duif niet meer aan leek te kunnen. Toen kwam S2 aangevlogen om hem uit de wind te zetten. Dat was zo'n schitterend schouwspel, dat ik haast aanneem dat het nu S2 is, met de prooi en dat Pa er geen 'erg in heeft' om zijn vrouwtje te helpen. Maar nogmaals: het is een gok of zo u wilt: een veronderstelling.
De valk redt het ditmaal en landt ergens aan de achterkant. Dan is er ineens ook de tweede valk. Te laat om te assisteren, maar kennelijk toch ter begroeting. Ik kijk op mijn horloge: het 'opbrengen' van de prooi heeft bijna 5 minuten geduurd. Echt een zware klus dus. Een poosje later (ik heb niet op mijn klokje gekeken), wordt de prooi naar het nest gebracht. Het moment kwam vrij onverwacht, dus alleen het laatste metertje zien we gebeuren. Te laat voor een foto.
Wanneer er even een ruststand is, gaan we aan het keuvelen. Ik hoor dat er een reetje dood is aangetroffen. Ik weet meteen over welk reetje het gaat. Een poosje geleden was ik op het veldje en heb ik een reetje gefilmd. Het zag er sterk vermagerd uit en het wankelde. Ik was er toen al niet gerust op en heb het filmpje om die reden nooit geplaatst. "Zielig om te horen dat het dood is", bedenk ik wat bedroefd. Maar dan komt de oermens in me op en weet ik dat het er gewoon bij hoort. Het is de natuur en zo werkt die nu eenmaal. Gelukkig maar, eigenlijk.
Aan de overzijde van de Loop is de nijlgans nu maar op een ander paaltje gaan zitten. Ik besluit naar huis te gaan, maar dan stopt er weer een auto. Dit is onze Gerrit E. Hij is ergens anders wezen kijken, maar komt toch ook even bij deze valken koekeloeren. Na nog een bakkie koffie van Sazoe besluit ik nu toch echt te gaan. Sazoe krijgt een lift en zo ben ik even later, maar alweer veel later dan bedoeld, weer thuis. Pfoehhh, op tijd, toch een milliseconde te laat en toch had ik het voor geen goud willen missen. Ik ben een blij man....
