zo 29 november, 08:00 - 09:45u
Veel apotheoses zullen er dit jaar niet meer komen. Het wordt koud en nat. Maar omdat het op de vroege zondagochtend even droog is, trotseer ik de kou voor toch maar weer een ritje De Mortel.
Natuurlijk herken ik de auto al van verre: wie kan het op dit vroege tijdstip anders zijn dan Gerrit uit Eersel. Goed ingepakt tegen de kou tuurt Gerrit door zijn scoop wanneer ik het veldje op stap. Het is nog steeds schemerig dus zal Gerrit er nog niet zo lang zitten, veronderstel ik. Ik heb gelijk.
Ik moet wat moeite doen om de valk op de rechterlamp te zien zitten. Het rood van de lamp overheerst en het maken van een foto is met dit weinige licht niet erg zinvol. Het is fris. Ik vraag me af of ik wel voldoende gekleed ben voor een lange sessie.
Na een poosje verwarmen de omstandigheden me enigszins. Er is een hoop kabaal te horen en ik tel een, twee valken en ... een derde ... ??? Aan de reactie te zien klopt dit laatste. De derde wordt zoals gewoonlijk door S2 "naar huis gebracht". Eén valk gaat op de GSM-antenne zitten, de ander verdwijnt naar de achterkant. Het lijkt ons Pa op de antenne en dus is S2 naar de achterkant gegaan.
Na een poosje vliegt er een valk achter de toren langs om in achtervolging te gaan op... ja op wat eigenlijk? Ik zie de valk links over het bos verdwijnen. Ik kan geen prooi ontdekken. Opeens komt S2 van rechts weer terug. Ik film dit tafereeltje dat niet erg lang duurt. Dan ploft S2 op de onderste ring.
Veel meer valt er niet te zien. Een enkele aalscholver vliegt voorbij, een reiger is aan het pootje baden en in de verte hoor ik al even een buizerd. De roep wordt beantwoordt, maar we zien niets. Een zwerm roeken (denk ik) maakt ergens links van ons een oorverdovend kabaal. "Lekker als je een keertje wil uitslapen", bedenk ik hardop. Gerrit lacht er maar mee. (Weet Gerrit eigenlijk wel wat uitslapen is?)
Na een uurtje of wat van weinig beweging en weinig geluid: mijn geklappertand is het enige waar we het mee moeten doen, gaat Pa het ook maar eens proberen. Het stelt niks voor en hij keert ook snel weer terug. Het is de lamp die hij ditmaal uitkiest als troon. Ai, ai, is dit alles?
Terwijl ik mijn handen wrijvend probeer warm te krijgen weet Gerrit een betere oplossing: "een bekertje koffie?" "Goed idee!" Een groepje mountainbikers komt voorbij. "Hee, is dat Ton niet?" Ja, hij is die idioot die zit te kleumen op een veldje, omhoogturend naar een nauwelijks wisselend beeld. De kou voelt opeens nog kouder aan. Wanneer Gerrit omhoog komt om Pa, die nu al een hele poos op de lamp zit, van wat dichterbij te filmen wordt het voor Kuiko tijd om wat warmte op te gaan zoeken.
