vr 6 november, 10:15 - 11:15u
Verwacht geen lang verhaal, beste lezer, want veel valt er niet te vertellen. De ontwikkelingen rondom, of beter, in de toren, zorgen weer eens voor die bekende kriebel. Ik heb een chronisch tekort aan tijd, maar vandaag is de kriebel gewoon te groot. Ietsje na tienen zet ik de kriebel om in daad.
Verwacht ik dat er iemand op het veldje zal zijn? Met dit frisse herfstweertje niet echt natuurlijk, maar je weet maar nooit. Wanneer ik de HB-weg insla, zie ik al op afstand dat ik vermoedelijk de enige tweebener zal zijn. Ook op de toren kan ik geen levende ziel ontdekken en dus zet ik de wandeling maar in naar de achterkant.
De frisse wind ervaar ik als prettig. Het herfstlandschap ziet er in al haar schoonheid weer zo beeldig uit. Mijn oren proberen het gefluit van gevogelte op te vangen, maar behalve de eeuwige kraaien en een verre specht kan ik niet veel onderscheiden. De grond is vochtig en trekt zelfs onder het wandelen wat koud op. Het kan me niet schelen. Het is heerlijk om er door te banjeren. Bij het bruggetje bij de Loop vallen me een paar prachtige paddestoelen op. Met een bijna onnatuurlijke rode plastic glans lijken ze uit een sprookje te komen, maar ze zijn uiteraard wel degelijk echt.
Verder gaat mijn tocht. Omzichtig slinger ik door het open wildpoortje achter de toren. "Je weet maar nooit", is mijn hoopvolle gedachte, maar het veld is leeg. En ook in de vertakking van de Loop geen badderende valk. Het is nog altijd een wens van me om zo'n moment eens "live" te mogen bekijken. Verder gaat mijn wandeling en wanneer ik ver genoeg ben, draai ik me om naar de toren. Iets te zien? Mijn kijker glijdt naar de bekende zitplaatsen. Noppes! Dan de reling van de onderste ring... Bingo! Er zit een grote valk op de reling. Tegen de grijze achtergrond van de toren valt ze niet meteen op. Ze? Ja dit moet welhaast S2 zijn. Om de valk vanuit een iets andere hoek te kunnen bekijken, loop ik verder door naar noordelijke richting. Dan valt mijn oog op een groepje reusachtige paddestoelen. Ik kuier er heen en omdat ik niet goed oplet waar ik loop sopt mijn schoen opeens weg. "Shit" en dat letterlijk. Een paar passen verder heeft het natte gras de vieze taak om de koeiensmurrie van mijn schoen te vegen al van me overgenomen.
Zijn het zadelpaddestoelen? Ik ben er niet zo mee bekend maar het lijkt er op. Ik kijk weer naar de toren en zie dat ik door een paar passen verder naar voren te zetten een veel beter beeld zal kunnen hebben. Stap, stap, stap! Dan opeens komt de valk in beweging. Snel grijp ik mijn camera, maar ik weet dan al dat ik te laat zal zijn. Vlug kan ik mijn camera één keer laten klikken. Dan is de valk achter de bomen verdwenen.
Rustig kuier ik weer terug. Ga even over het bruggetje naar de overkant van de Snelle Loop. Ik kijk wat rond maar alles is stil. Het is toch frisser dan ik dacht en met de handen in de zakken doe ik een poging om ze wat op te warmen. Wanneer ik over het paadje langs het bos loop zie ik wat meesjes, ik denk wat paarse schedeldakjes te herkennen dus gok ik er op dat het pimpelmeesjes zijn. Een stukje verder zie ik wat andere meesjes. Ik ben er zeker van dat dit staartmeesjes zijn en nu heb ik het geluk dat mijn camera precies op tijd klikt.
Nog even wacht ik op het spottersveldje wat er komen gaat. Maar wanneer er na een paar minuten niets gebeurt besluit ik mijn kostbare tijd toch maar anders te gaan benutten.
