Wanneer ik na het douchen na het sporten eindelijk uitgezweet ben hangt het er om of het de moeite loont om nog voor de lunch te gaan Mortelen. Gisteren had ik het te druk, dus eigenlijk ben ik niet te houden: het wordt een bezoekje voor de lunch.
Ik ben nauwelijks een meter op het drukke spottersveldje of ik hoor al dat ik "krek te loat" ben. Wie het Brabants niet verstaat: ik ben dus net te laat voor de actie die geweest is.
Naar blijkt heeft een jong bijna de prooi op het gewenste deel van het veld voor ons gedropt, maar in een uiterste inspanning is het toch weer achter het bos terecht gekomen en dus heb ik behalve deze actie dus niets gemist.
Het zal ook geen heel erge actiefilm worden, bedenk ik, want met deze 27 graden is het opeens toch weer behoorlijk heet. Het is de wind die in dit geval ons grootste maatje is. Valken vinden vliegen in de wind nu eenmaal prachtig.
We zien de ouder(s) ook weer eens veelvuldig in beeld. Het zal ook een van de ouders zijn die met een prooi komt aanvliegen die moeiteloos op het dak of de dakrand wordt afgeleverd. Nou ja, afgeleverd: het heeft er alle schijn van dat pappie of mammie ditmaal voor zichzelf is gaan shoppen.
De kids antwoorden met best veel vliegwerk. Het valt me op dat het daarbij vooral veel op en om de hoge antenne gaat vandaag. Die ene keer dat een duif brutaalweg als een streep voorbij de toren komt gevlogen lijkt in eerste instantie tot een lauwe reactie te leiden van het jong dat net wat in de lucht aan het spelevliegen is, maar dan opeens wordt er hoogte gemaakt en gaat het er als een raket achteraan. We zien door de bomen niet of het lukt, maar we merken wel dat de valk er lang over doet om terug te keren. En wat zegt ons dat? Inderdaad, helemaal niets!
Wat er verder allemaal gebeurt? Het is bijna niet na te vertellen. Telkens is er wel een valk in de lucht en vaak gaat het op de grote antenne aan. Soms komt een tweede valk de net gelandde valk weer van haar plek jagen en zo is er telkens weer wat te zien. De plaatjes spreken wel voor zich.
