Op Facebook schreef ik: "Bijzonder was het wel. Niet alleen dat ik het ijsvogeltje weer eens kon filmen, maar ook dat vreemde geschreeuw op en rond de toren: was er een vreemde (juuf) op bezoek? En spelen met een torenvalkje? En een gaai die opeens voor mijn neus in een boom landde? En dat bruine beestje dat opeens over het spottersveldje rende en alleen door mij gezien werd? Meer niet."
Dat is in heel korte bewoordingen wat ik vandaag bij de valken van De Mortel beleefde.
Er staat een flinke opdracht te wachten en uiteraard verheug ik me daar op. Dat betekent echter ook wat: je kunt je tijd maar één keer indelen nietwaar. Nu kan ik dus nog even en dan is de keuze snel gemaakt. Na een uurtje sporten haast ik me naar De Mortel. Ik kom op een eenzaam spotterveldje aan en zie dat er twee valken, eentje in en eentje naast de hoge antenne zitten. Mijn oren nemen wat gekrijs waar dat voor mijn gevoel uit het bos naast me komt, maar ik zie niets in de bomen zitten. Ik ben dus al een beetje aan het wandelen en ik besluit dat door te zetten met een wandeling naar de achterkant. Ik loop nog door het bos wanneer ik de auto van Gerrit zie. Ik besluit toch mijn wandeling voort te zetten. Bij het wildpoortje dat naar het veld achter de toren voert, ben ik behoedzaam. Ik hoor beethovens interpretatie door een geelgors en zie dan opeens dat blauwe raketje laag over de Loop richting bruggetje racen.
Zeker weten dat dit het ijsvogeltje is. Om één of andere vage reden draai ik me resoluut om en loop ik in de richting waar ik het ijsvogeltje zag vliegen: retour bruggetje dus. In het bos proberen allerlei fluitende vogeltjes mijn aandacht af te leiden, maar mijn ogen focussen zich op een plekje op de omgevallen boomtak die in de Loop hangt. En dat blijkt een goede waarneming. Het ijsvogeltje zit inderdaad op dat boompje en hupt zelfs naar boven zodat ik het nog beter kan zien (en zelfs een stukje filmen). Een roodborstje vliegt in mijn beeld en gaat op een paaltje zitten. Precies wanneer ik dat op de foto wil zetten steekt het ijsvogeltje over en verdwijnt in het riet. Een ander klein vogeltje neem zijn plekje over. Het lijkt een goudhaantje, maar het kan ook een winterkoninkje zijn, in elk geval in die grootteklasse. Het is alweer weg wanneer ik mijn camera richt.
Ik keer terug naar het spottersveldje, maar bij het bruggetje vliegt er opeens een gaai voor me een boom in. "Die pak ik nog even mee", grinnik ik in mezelf. De gaai schrikt van me en met een hoop kabaal gaat ie verder het bos in.
Gerrit heeft het ijsvogeltje niet gehoord, dat zegt natuurlijk niet alles, maar kan er toch op wijzen dat het gewoon nog ergens bij de boomtak zat. De valken melden zich nu. Er wordt wat gevlogen en gezeten. Dan zie ik een valk vrij laag boven het bos naast ons die vliegt alsof ie een klein prooitje bij zich heeft. De scoop van Piet (die ondertussen, net als Johan, ook is gearriveerd), vertelt dat ik het goed zag. De valk heeft een klein prooitje dat ergens op de rechterkant van een van de ringen wordt genuttigd. De ander landt helemaal links op de derde ring.
Nog meer links boven het bos zie ik dan opeens die andere gestalte met een vrij lange staart en wat geronde vleugels: "sperwer?" vraag ik. "Inderdaad".
Bij de toren speelt zich dan opeens iets anders af: twee valken met een aanzienlijk grootte-verschil vliegen achter elkaar aan. "Wat heeft die ene een lange staart", hoor ik Johan zeggen.
even later blijkt dat een juveniele slechtvalk aan het spelen is met een torenvalkje. Geen ruzie, gewoon achter elkaar aan vliegen. Het vormt de introductie van het meest opmerkelijke van de ochtend: er wordt heftig alarmerend geschreeuwd vanaf de toren, waar een valk in de nestkast zit, een andere valk landt op het rooster en de ander gaat er snel vandoor. Het klinkt net alsof er mensen in de buurt zijn, maar zo klinkt het ook als er een vreemde valk is. Zou dat het zijn?
De rust keert weer en Gerrit verteld hoe eerder deze week een valk laag uit het bos links van ons is gekomen. Ik herinner me het geschreeuw van vanmorgen en vertel dat. Niet veel later merkt Gerrit opnieuw op dat er uit het bos laag een valk komt gevlogen. De valk vliegt vrij laag over het gat in het bos linksvoor weg naar ergens in het achterland.
En dan is er nog dat bruine beestje dat snel over het spotterveldje holt en achter het bankje uit mijn zicht verdwijnt: ik roep het maar de anderen zien het niet. Het ging zo snel dat ik ook geen enkel vermoden heb wat dit kan zijn geweest. Geen muis, want ik zag meen ik geen lange staart, de lengte zal wat boven de 12 cm zijn geweest, de kleur bruinrood. Verder geen enkele clue want ik kan niet eens de vorm van het koppie beschrijven omdat ik dat niet eens zag.
Hoog tijd voor de eitjes... tot wirrus.
