Het is afgelopen: BDL heeft de stekker uit de bewegende beelden en het forum getrokken. Het leven gaat voor velen verder maar dan zonder dat ene, die dagelijkse drang, het moeten kijken naar een paar vogels op een toren in het voor velen verre De Mortel.
Voor een enkeling ligt dat allemaal net even iets anders. Voor de locale spotters begint het nu pas voor echt. Het voorspel is geweest, nu start "the real thing".
Ik kan de camkijkers alleen adviseren: zoek een weg om eens live te komen kijken, en zie hoe het de slechtvalken nu echt vergaat. Samen met enkele andere "locals" doe ik graag verslag van mijn Mortelbezoekjes (Mortelingen), maar ook ik kan het niet zo overbrengen zoals je eigen ogen dat kunnen.
Vandaag moet ik nog even een bezoekje gaan brengen, al is het maar kort, de zachte dwang, de drang, het voert me vanzelf naar de Hemelsbleekweg.
Daar is het ondanks dat het al half twee in de middag is toch nog vrij druk met spotters. Veel was er nog niet gezien, zo wordt me verteld. Maar dat verandert snel. Ik hoor roepen: "Prooi".
Mijn blik gaat meteen in de richting van de toren waar ik nog net een duif zie landen op de betonnen rand bij de hoge antenne, maar meteen ook zie ik de twee valken die een flinke prooi van elkaar overnemen. Het gebeurt pal naast de toren aan de zijde van de zojuist gelande duif. Lambert bevestigt mijn waarneming: "het is inderdaad een duif op de toren".
De jonge valk heeft het slachtoffer niet erg handig beet en dus wordt het gedrocht zwaarder en zwaarder. En ditmaal lijken onze gebeden te worden verhoord, het komt deze kant op. "Daar op de zandhoop", geef ik een aanwijzing alsof de valk er zich iets van zal aantrekken. De duif op de toren kijkt toe.
Maar het gaat nu op hte bosje aan de overkant van de Loop op aan. Ahhh, te ver. Nee, toch niet hij vliegt nog voor de bomen. Hij gaat het bos in. Hij zakt omlaag. Weg....
Alles wat er aan kijkmateriaal verzameld is op het veldje zoekt naar de open plekken in het bos. Maar geen kijker, scoop of camera kan de valk met prooi ontdekken. Wat een anti-climax is dit dan. En hoewel we nog wel wat valkenbewegingen zien, het ultieme ontbreekt. Een boompieper redt. Zijn parachute-achtige landingen zijn zo fraai en het lukt me om die in beeld te vangen.
En dan ga ik huiswaarts, de 0.3 mm regenwater die zou vallen maar toch ook weer niet, mooi ontwijkend...
