Gelukkig is vrijdag het laatste ei eindelijk verwijderd. Het heeft allemaal lang genoeg geduurd. Zo lang dat PA zelf het tweede ei heeft vernietigd, maar dat derde ei bleef toch nog even liggen. Nu is het dan eindelijk weg.
Gisteren had ik het te druk met mijn voortuin en eigenlijk staat voor vandaag het plaatsen van het laatste stukje tuinhek op het programma. Eén blik naar buiten leerde me vanochtend al dat dit laatste er vandaag niet van zal komen. De buien (al de hele week voorspeld, maar gelukkig toch behoorlijk uitgebleven) zijn vannacht boven dit deel van Brabant beland en blijven er zo te zien nog wel een poosje hangen.
Wat laat op de middag is het droog en heb ik zo zat van het binnenzitten dat ik mijn camera inpak en in de auto stap. Het gaat al richting vier uur, dus lang zal het bezoekje niet duren. Onderweg dan weer spetjes op de voorruit. Heel even aarzel ik, zal ik bij de rotonde vier kwart rond gaan? Met andere woorden direct retour? Ik kijk richting de toren en zie daar nog blauwe lucht. Toch maar even doorrijden.
Op het veldje is niemand aanwezig. Op de toren zie ik direct een schim bij het raampje direct onder de onderste ring. Ik tuur nog verder omhoog en meen dan een schim in de nestkast te zien. Ik loop eerst wat dichterbij, dan weer wat verder naar achter. Soms is verder weg beter dan dichterbij. Op de gok neem ik een foto door het rooster. Ik heb geen idee of dat iets oplevert.
Ondertussen houd ik de overkant van de Snelle Loop in de gaten. Is het een voorgevoel? Ik hoop op een ree en kennelijk vertroebelt de wens mijn beeld. Bij een boompje lijkt een schim wel op een reebok. De gestalte lijkt behalve een kop met uitstekende hoorntjes ook een lijf te hebben. De gestalte staat totaal stil. Vanachter mijn schuilplekje zie ik het maar slecht want de wind blaast de takjes telkens voor mijn kijker wat een vreemd en onscherp beeld oplevert. Dan besluit ik het risico te nemen en zet twee stappen opzij. Ik kan een lach niet onderdrukken: "ik ben echt kippig aan het worden, het is gewoon een stammetje van een berkje."
Dan glijdt mijn blik verder naar de plek waar ik bij een vorig bezoekje al zo mooi een ree zag. "Verdimme nog aan toe, kijk nou eens, daar staat wel een reebokje".
Het bokje gaat op de foto. Het bokje kijkt af toe op alsof het een geur van mij opvangt. Dat lijkt me sterk, want de wind staat juist de andere kant op. Het bokje kijkt, maar ziet me kennelijk niet. Een nijlgans trekt even de aandacht door op een paaltje bij de Loop te gaan zitten. Ik krijg ze niet samen in één beeld, maar mijn camera staat ondertussen op filmen en ik besluit de drie onderwerpen van de dag één voor één op film te zetten.
Dan begint het harder te waaien en in de verte zie ik de regen letterlijk op me af komen. Een paar tellen later bereikt de bui ook mij en dus gaat het boeltje weer in de tas en in de auto. Het was kort, maar desondanks toch wel weer mooi.
