vr 13 februari, 09:00u - 10:30u
De agenda staat een kort bezoekje toren toe. Radio 538 wijst me er onderweg op dat het vrijdag de 13e is, maar daar trek ik me niet veel van aan. Sterker nog: ik heb het gevoel dat er iets leuks op me wacht bij de toren.
Het is veel minder mooi weer dan gisteren, meer wind en dus ook meer kou. Helder is het ook niet bepaald. Op de toren zit een valk op de antenne en na een positiewisseling van mezelf zie ik ook op het rooster een schim. "Allebei thuis", is mijn tevreden gedachte. In de bossen fluiten allerlei vogels maar verder is het rustig. De valk (S2) op het rooster verplaatst zich wat. De andere valk (Pa) vliegt een demonstratief rondje en keert op dezelfde plek op de antenne terug. Ik heb mijn camera paraat want ik ben vast van plan om niks moois te missen.
Het is zowat 10 voor half wanneer er plotseling meer beweging komt. S2 verlaat het rooster en lijkt Pa van zijn plekje weg te jagen. Die maakt een rondje en terwijl ik mijn camera weer in stelling heb, keert hij terug naar de toren om... JAWEL, hij gaat voor een paring. Hoog op de antenne vindt het vliegensvlugge onderuitje voor de duur van enkele seconden plaats.
Dan verlaat Pa de extra hoge positie weer en verdwijnt ergens achter de toren. Ik heb mijn statief weer eens meegenomen en ik probeer het weer uit. Een statief is handig voor stilstaande poses, maar bij beweging in de lucht is er niks handiger dan het filmen uit de losse pols. Ik weet dat verdomde goed maar omdat ik het supermomentje al in beeld heb gekregen heb ik iets onoverwinnelijks over me. Is het arrogantie?
Dan volgt de straf: terwijl ik het statief op een gunstigere plaats wil zetten vliegt een trosje duiven hoog over me heen. Vanaf de toren is er ineens reactie. Als de wiedeweerga demonteer ik de camera, ondertussen met een schuin oog het tafereel boven me in de gaten houdend. Ook S2 bemoeit zich met de aanval. Het gaat uiteraard weer flitsendvlug en voordat ik de camera los heb zijn de duiven verdwenen. S2 gaat er bijzonder laag over de bomen scherend nog even achteraan, dan ben ik ze kwijt. Pa heeft een duif kunnen isoleren en vliegt in tegengestelde, zuidelijke, richting. De duif ontkomt en plotseling komt ook S2 uit dezelfde richting terug. Beide valken landen nu op de toren. Ik meen dat het Pa is die weer terugkeert op de antenne en S2 gaat op de lamp daar vlak naast zitten. Ik vervloek mijn statief en verwijt me mijn stomme actie om dat statief te gebruiken. Enkele tellen later ligt het statief weer in de kofferbak en sta ik weer op het spottersveldje met de camera in de hand.
Weer zet Pa(?) aan. Ditmaal verdwijnt hij langzaam uit het zicht van de camera. S2(?) blijft rustig achter op de lamp. Even vraag ik me af wat ik zal gaan doen. Even wachten op de terugkeer, of toch maar naar huis. Ik besluit nog heeeel even te blijven. Continu blijf ik met een schuin oog op de valk letten, terwijl ik in de bossen naast me op zoek ben naar een specht en een andere vogel die ik van het geluid denk te herkennen als een boomklever. Dit laatste na een korte studie van een geluidsopname. "Horen wel, zien niet", is mijn conclusie na een paar minuten. Achter me is de buizerd ook weer op zijn plekje in de boom gaan zitten.
Dan vliegt ook de valk op de antenne op en ik zie haar nog net rechts achter de toren verdwijnen. In de verte nadert een wandelaar die er behoorlijk de pas in heeft. Hoewel de afstand erg groot is, doet me het loopje denken aan een bekende, toch moet ik even nadenken wie het kan zijn. Ik loop terug het veldje op. Een paar tellen later klinkt het ineens: "Ha, die Ton". Verhip, het is mijn oom die aan een lange wandeling is. Na een kort praatje vervolgt hij zijn route en besluit ik dat het weer genoeg is geweest voor vandaag. Mijn blauwe vingers mogen wel weer eens op kleur komen.
