za 14 februari, 12:10u - 15:00u
De twee samengevoegde woorden van de titel boven mijn verhaaltje hebben eigenlijk niks met elkaar te maken. Ja, het is Valentijnsdag vandaag en ja, ik maakte een blunder. Een flater van formaat nog wel. De beelden van alweer een wip op de antenne maken de blunder een beetje goed. Maar allee, ik zal vooraan beginnen.
Veel later dan mijn bedoeling, -maar ook Kuiko moet ooit eens een keer slaap inhalen- kom ik aan op het zo bekende veldje. Gerrit uit Eersel zit al paraat. Bij het betreden van het veldje zie ik achter hem opeens twee reetjes in de wei aan de overkant van de Loop. "Ook goedemiddag", zegt Gerrit. Ik gebaar dat er achter hem wat te zien is en mijn camera doet een verwoede poging om de twee prachtige beesten nog te 'vangen' voordat ze achter het bosje verdwijnen. "Ik zeg: ook goedemiddag", herhaalt Gerrit zich. "Ook goedemorgen, had je niet in gaten dat er iets loos was achter je?", vraag ik hem. Gerrit heeft het gemist en begint te vertellen over toevalligheden die hij vandaag al meegemaakt heeft. We raken aan de praat en eigenlijk ga ik er vanuit dat er geen valk te bekennen is. Na een poosje keuvelen ontdekt Gerrit opeens een valk op de rechterlamp onder de ringen. Hebben we staan te slapen? Gerrit in elk geval niet, want die zit.
Na een poosje besluiten we wat verder onder de toren te wandelen om de valk van wat dichterbij te kunnen bewonderen. Gerrit experimenteert nog wat en besluit dan huiswaarts te keren. Ik loop met hem mee terug, maar een beetje wijzer geworden van eerdere missers kijk ik af en toe omhoog of er daar nog mutaties optreden. Terwijl Gerrit in de auto stapt is er ineens die actie. Ik roep nog naar Gerrit, maar die is teveel bezig met zijn vertrek. Ik rol het knopje op mijn camera naar de filmstand. Ondertussen bedenk ik dat ik het vanaf het veldje beter zal kunnen zien en zet ik een sprintje in. "Haha, deze vlucht waarop ik beide valken in een beeld kan vangen heb ik toch maar mooi te pakken", denk ik nog. Gerrit claxonneert een keer en rijdt weg. Doordat ik even mijn hand opsteek raken de valken uit mijn vizier. Ik wil het filmpje nu wel even terugkijken en kom dan tot de ontdekking dat ik een flinke blunder heb gemaakt. Op het filmpje zie ik nog net hoe een valk uit beeld raakt en vervolgens heb ik prachtige opnames van... gras! "Stomme oetlul", ik flap het er uit en hoewel ik mezelf toch niet zo vaak sta uit te schelden, komt het vanuit mijn tenen. "Zo gaat de arrogantie er wel snel vanaf", grinnik ik een keer. Het is als een boer met kiespijn. Dan ga ik maar even naar de overkant van de Loop. Onderweg heb ik tijd zat om over mijn flater heen te komen. De ene valk zit nu hoog in de antenne en de ander ben ik uit het oog verloren. Misschien brengt de 'achterkant' uitkomst.
Met Gerrit heb ik nog even gesproken over wat schuimkoppen die in de Snelle Loop drijven. Is het vervuiling? Waar zou het vandaan komen? Wanneer ik over het bruggetje ga zie ik wat Gerrit bedoelt. Aan de ene kant van het uitzicht vanaf het bruggetje zie ik de reigers (zilver en blauwe), aan de andere kant drijven de witte schuimkoppen. Ik ga verder en wandel naar de eendenpoel die nog steeds dichtgevroren is. Op de toren zit de valk nog steeds op de antenne. Dan opeens is er weer beweging in de lucht. Een regelrechte aanvlucht voor een... jawel, alweer een toenaderingspoging van onze wipgrage Pa. "Ha, dat maakt veel goed", brom ik tevreden. Na het kortstondige sexavontuurtje van Pa zet hij een landing in naar de betonnen rand aan de achterkant van de toren.
Ondertussen is er ook op het spottersveldje weer beweging. Hoewel niet zo goed herkenbaar, lijkt het de andere Gerrit: Gerrit112. Die is bezig om zijn spullen in stelling te brengen en hij ziet mijn armgezwaai niet. Na de nodige kiekjes van Pa-aan-de-achterkant gemaakt te hebben, ga ik terug naar het spottersveld. Wanneer ik het klappoortje opentrek, zie ik hoe blauw en rood mijn vingers ondertussen geworden zijn. Ik neem me voor om meteen wanneer ik bij de auto ben, er de handschoenen uit te halen. Maar eenmaal bij het spottersveldje aangekomen, loop ik toch gelijk naar Gerrit toe.
Veel spectaculaire actie is er niet meer te zien, wanneer er na een poosje weer een auto stopt. Het is Lambert. Even later komen ook Piet en Dorine nog eens kijken en ook de oud-rijschoolhouder Martien maakt zijn opwachting. Lambert gaat met wat mensen van de VWG aan de slag om de kikkerwanden weer te plaatsen. De paddentrek zal binnenkort wel weer beginnen, de schermen hebben vorig jaar vele honderden amfibieen voor een zekere plettingsdood behoed.
Zoals gezegd is er niet zo heel veel spectaculairs meer te zien. Wel, en dit heb ik niet gefilmd, maar gewoon weer eens met de oogjes waargenomen, is er een vinnige duikvlucht van Pa, die vlak langs de toren omlaag suist, maar zijn prooi mist. Ook is er een mooie vlucht precies boven onze hoofden, en dan die buizerd, een reserve-observatiedoel bij uitstek, die zich voor mijn ogen eerst op een prooi stort, maar kennelijk ook mist, maar even later op het 'driepootpaaltje' een kleine prooi verorbert.
Weer begint mijn rug me parten te spelen. Na een uurtje of drie op het toch maar koude spottersveldje wil mijn rug niet meer. Dan opeens zien we de reeen opnieuw het weiland oversteken, ditmaal terug naar het zuiden. De waarneming eindigt zoals ie begon. Op naar de warme koffie dan maar.
