Om in tien minuten een verhaaltje te schrijven dat lukt me niet. Toch was het vandaag te spectaculair om me geheel in zwijgen te hullen.
Heel kort dan:
Ik kom laat in de ochtend aan bij het spottersveldje. Onmiddellijk na het uitstappen hoor en zie ik de twee valken. Is het enthousiasme over een prooi? Of is het toch iets anders? Eén van de twee zie ik landen (noordwestkant), de ander ben ik kwijt. Ik meen even te zien dat deze richting De Mortel gaat.
Na een poosje zet ik de wandeling in om via het onverharde HB-weggedeelte te kijken of ik de valken zie. Er zit er een op de lamp. De ander kan ik niet ontdekken. Ik zet mijn wandeling voort om via het bos uit te komen bij het paadje langs de Loop. Onderweg zie ik een boomklevertje dat ik op de foto kan zetten. Dan gaat het verder. Een boompje hangt vreemd over het pad. Het is niet gebroken, maar het hangt over alsof er iemand aan gehangen heeft. Verder gaat het. Bruggetje over. Ik hoor en zie een geelgorsje. Toevallig heb ik Piet er laatst om horen vragen: "geelgorsje nog gezien de laatste tijd?". Ja, dus.
In de Loop valt me weer iets oranjes op. Het geelgorsje heeft mijn aandacht op toerbeurt.
Dan de herrie bij de toren. Razendsnel draai ik zonder te kijken aan de knopjes op mijn camera. De twee valken begroeten elkaar niet bepaald... dat is... een gevecht. De pootjes haken even in elkaar. Het gekrijs is imponerend. Dat lijkt de vreemdeling ook te vinden en deze vertrekt spoorslags. De winnaar keert triomfantelijk terug naar de toren. "Zeker klaar voor de Sieger-ehrung", bedenk ik met een knipoog naar de Spelen.
Ik loop terug naar het spottersveldje en merk tot mijn schrik op dat de fotootjes wel heel erg overbelicht zijn. "Shit, ik had het zo mooi in beeld".
Ik zit even later al een poosje rond te turen op het spottersveldje wanneer ik Piet uit Lieshout hoor naderen. Ik steek zonder te kijken mijn hand alvast op. Dat is misschien wel een gelukje want langs de bosrand (tussen toren en Loop) zie ik een vogel laag vliegen. Ik zie duidelijk de bruine kleur afgetekend langs de boomtoppen. Roofvogeltje! Boomvalkje!
Het is een herhaling van onlangs: de boomvalk raast laag boven de eendenpoel en grijpt. Door de verrekijker kan ik het prachtig volgen: de boomvalk heeft opnieuw vermoedelijk een libelle te pakken. Ik schreeuw naar Piet. Die volgt de richting waar ik heen kijk en ziet het dan ook. Ik zie de valk al vliegende een plukkende beweging maken, er dwarrelt iets. "Hij bijt de vleugeltjes eraf", weet Piet. Geen seconde komt het in me op om mijn verrekijker te verruilen voor de camera. Dit is zo fantastisch mooi om te volgen. De libelle bungelt aan de pootjes van de boomvalk. De valk raast opnieuw over het watertje, verdwijnt dan even achter de zandhoop en vliegt dan omhoog om achter de bomen te verdwijnen. "Dit was nog mooier dan vorige keer". "Ja hè", vindt ook Piet.
De tijd is om, ik moet me haasten....
