zo 31 mei, namiddag
Wanneer ik tussen de bedrijven door even een blik werp op de webcams zie ik tot mijn vreugde een juveniele valk voor de buitencam zitten. Snel sluit ik mijn PC af en twee minuten later zit ik in de auto. Op het spottersveldje zitten meer zielen met dezelfde gedachte.
Af en toe zien we wat koppies omhoog komen op de betonnen rand. Soms blijkt er zelfs een stukje lijf aan vast te zitten. S2 en Pa zijn druk bezig om hun kroost te imponeren met jachtvluchten. Alleen.... een erg goed voorbeeld geven ze niet, want keer op keer wordt er misgeslagen. Zijn de duiven nu zo slim of hebben de jagers gewoon een off-day? En heel erg hun best doen de twee oudervalken ook weer niet, want na één, hooguit twee mislukte pogingen geven ze het direct weer op. Meestal maken ze nog een rondje om te kijken of er ergens een prooi vliegt die niet zo op zijn hoede is.
Natuurlijk gaat mijn aandacht ook weer even naar het spechtenholletje. Het jonkie zit er nog steeds en ondertussen weet ik de boom feilloos te vinden. Ook een geelgorsje laat zich horen en zien. Dat zien is trouwens betrekkelijk, want mijn kijker speurt hem meteen op, zelfs mijn blote oog weet hem te traceren maar om een of andere vage reden wil het maar niet lukken om hem in de zoeker van mijn camera te krijgen. Met een lucky shot lukt het alsnog.
Mensen gaan en komen. Achter ons wordt al een hele poos gewerkt aan het oprichten van een mast. Lambert is aan het werk! Af en toe kijk ik om en zie dan dat de mast nog steeds plat ligt. De nijlganzen staan in het veld aan deze zijde van de Snelle Loop. Meestal staat een ouder op een van de paaltjes om de boel in de gaten te houden. Eén van de jonge valken doet vleugeloefeningen precies achter de buitencam. Af en toe raakt hij bijna uit balans. Er staat een aardig briesje en hij zou zo maar van de betonnen rand geblazen kunnen worden met zijn gestuntel.
Wanneer we S2 eindelijk met een prooi zien aankomen volgen we haar en zien we hoe ze nabij de antenne ergens landt. Daar zullen de kids dus wel zijn en dus besluiten Dorine, Piet en ik naar de andere kant van de Snelle Loop te wandelen. Daar zien we hoe twee valkjes precies naast de antenne zitten. Af en toe verdwijnt er eentje buiten beeld om dan ineens weer overeind te komen. Ik schrik me rot wanneer precies vanaf die positie naast de antenne opeens een valk wegvliegt. Ik zie vlug genoeg dat het een ouder is, maar in eerste instantie schrok ik toch. Lachend kijk ik Dorine aan. Ze schatert het uit. Wat kikkers, libellen en waterjuffers vragen even onze aandacht en dan besluit ik terug te keren naar het veldje. Eigenlijk met de intentie om huiswaarts te gaan. Dat loopt uiteraard nog wel even uit. Omdat het alweer laat genoeg is en de zon nog meer spelbreker is dan daarvoor besluit ik dan toch maar weer te gaan karren. Nu gaat het allermooiste deel van het seizoen beginnen. Ik zal er helaas veel van moeten missen. "Maar als ik effe kan...", beloof ik mezelf en keer ik de auto om voor de zoveelste keer het eigenlijk zo onbeduidende weggetje te verlaten....
