Wie kent dat niet, dat er in de vroege morgen iets gebeurt dat als een rode draad door de rest van de dag loopt. Nu is de "rest" van de dag nog een eindje van me vandaan, maar toch heb ik al zo'n dingetje.
Ik ben er vanmorgen ondanks het weekend toch weer lekker bijtijds bij. Wisky heeft alleen gisterochtend nog gepoept en daarna niet meer, dus verwacht ik dat ie dringend moet.
We wandelen door het parkje, hij snuffelt, hij piest, maar poepen doet ie nog even niet. Terwijl ik op hem let schuif ik ineens uit. Mijn gevloek begint met een G en eindigt op odverdomme. Wie laat zijn hond nou midden op een pad schijten. Ik mag gerust van mezelf zeggen dat ik de stront van mijn hond netjes opruim en ik vind dat anderen zich daar ook aan te houden hebben.
Een stukje verder draait Wisky zijn kont langs een lantaarnpaal en legt een aardig exemplaar neer. Ik zucht wanneer ik het poepzakje open trek, waarom zou ik de moeite doen? Maar die gedachte zet ik weer meteen uit mijn kop: "omdat ik wel een fatsoenlijke opvoeding heb gehad".
Minder dan tien meter terug staat een vuilnisbak. Hij zit overvol, maar er kan er nog net eentje bij.
Wanneer we onze ronde beëindigd hebben pak ik mijn spullen, check ik nog even de cams en maak me dan op voor een ritje naar De Mortel. Ik neem nog even een bakje koffie en dan...
Ook nu duurt de rit zo'n 8 minuten. Niemand op het spottersveld, een valk in de grote antenne, een valk op het rooster.
Langs de weg staat de oranje kikkergeleider weer opgesteld. Kikkers, padden, salamanders, torren en soms een hagedisje die uit het bos op pad gaan naar de Snelle Loop of een van de poeltjes volgen deze barriëre en tuimelen zo in de ingegraven emmers die door buurman Hans getrouw elke keer geteld en vervolgens aan de andere kant van de weg neergezet worden.
Ik zie dat het achterste bankje redelijk droog is en besluit er even te gaan zitten om alles even in me op te nemen. Dan zie ik de drollen op goed een meter voor het bankje. Ik erger me mateloos, welke onfatsoenlijke schoft laat nu hier zijn hond schijten zonder het op te ruimen. Verdomme dat doe je toch niet?
Foeterend tuur ik naar de blauwe reiger bij de Loop, volg ik mijn gehoor op zoek naar de groene specht, die ik wel goed hoor, maar toch niet kan vinden. Terwijl ik hoop om Piet of Gerrit nog te zien omdat ik van beiden al even niets meer heb vernomen, stapt een fietster het veldje op. Verhip, het is Mieke die ik al heel lang niet meer gezien heb. "Twee jaar", weet ze me te vertellen. Maar alles is goed.
De valk op het rooster neemt haar plek op de wiphoek in. "Dat gaat weer niet lang duren". Ik weet het zeker, maar zal het toch mis hebben: de valk is wat onrustig en vliegt wat heen en weer om toch telkens weer op de betonrand van het dak te landen. Eenmaal net langs de buitenantenne die de wiphoek zo vaak in beeld brengt. Opeens snelt de valk weg. Als een speer raast ze naast en over me heen in de richting van waar ooit het trekkertrekterrein was. Mis, ik zie hoe ze misgrijpt en weer omhoog komt. Een volgende poging volgt al snel weer, ditmaal steil omlaag, mogelijk zichtbaar vanuit de buitencam. Ook nu heeft de poging kennelijk geen succes.
VM zit belangstellend vanaf de hoge antenne toe te kijken. Ook hij zit op de uitkijk. Dat is altijd garantie voor wat actie.
Ook Piet arriveert, we hebben elkaar zo vaak misgelopen dat we van elkaar dachten dat ziekte of ander onheil de Mortelingen in de weg hadden gestaan. Boven het bos links naast de toren doemt een grote vogel op. "Hee, wazda?" roep ik uit. "Het lijkt wel een Wouw" vul ik mezelf aan. Da's wel zeker een Wouw, roept Piet, een Rode Wouw daar ben ik zeker van.
Wild probeer ik de Wouw te kieken en dan is het altijd maar de vraag of het dan lukt. De Wouw draait terug over het bos en achter de toren verdwijnt hij uit het zicht. Ik ben blij met dit mooie momentje.Maar het blijft hier niet bij. Op de toren wordt opgewonden met elkaar geconverseerd. Er is iets loos, maar wat? En dan zien we wat er loos is: Piet ontdekt de derde valk die aan komt vliegen. De valk nadert de toren, maar doet dat behoorlijk onverstoorbaar, de alarmkreten moet de vreemdeling toch ook horen? De valk passeert de toren en nog steeds blijft zowel VV als VM zitten. Ik gok er op dat dit een vrouw is want de valk is behoorlijk groot. Zeker groter dan VV vinden Piet en ik. Pas wanneer de valk die richting Helmond leek te vliegen omkeert stuift VV vanaf het rooster in de richting van de vreemdeling. Het loopt zeker niet uit op een gevecht maar dat komt omdat de indringster weer wegdraait.
Een volgende jachtvlucht van gaat weer zowat over ons heen en bijna aan de weg van De Mortel naar Bakel duikt de valk naar een wat kleiner vogeltje dat we maar een seconde zien vliegen. De valk keert terug, maar lijkt toch zoncer prooi te zijn. Een sperwer vliegt voorbij de toren, het mag. Een buizerd vliegt laag achter de bomen links van ons door en landt er ook ergens. Er zit ook een tweede in de buurt.
De valken besluiten tot een wip op de koektrommel. Het kan allemaal niet op. Het duurt lang genoeg om er nog net een plaatje van te schieten. Dan zien we ook Gerrit die komt kijken naar de avonturen hier. We blijken elkaar diverse keren net misgelopen te hebben. Het wordt tijd om een broodje te gaan eten, maar meestal hebben we dan nog net iets te vertellen. Ditmaal is het mijn geluk want de Rode Wouw doemt plotseling boven ons weer op. Het duurt even voor de camera in stelling is. Gerrit rent naar zijn auto en kan met een serie de Rode Wouw nog net "te raken".
Mooie dag, die kan door geen stront meer verpest worden!
