Het is nu al weken kurkdroog en dat levert natuurlijk enorme risico's op in het bos- en heidegebied dat de Voorpeel nu eenmaal is. Ik bekommer me niet alleen om de valken, maar over het hele gebied rondom de toren. Wanneer mijn vrouw gisteren een paar berichtjes van "112" voorleest over het uitrukken van de brandweer naar Nederheide en naar Grotelseheide krijg ik het benauwd. De Nederheide grenst aan de oostelijke kant van het torengebied, de Grotelseheide is het gebied waar de toren staat. Het is een grensgebied tussen de gemeentes Gemert-Bakel, Laarbeek en Helmond. Veel groter dan het gebied waarin ik vaak rondstruin, maar ook dat is de Grotelse heide.
Hoewel er toch wat brandgeur in mijn auto door dringt, is het niet zo dat het van erg dichtbij lijkt te zijn. Ik draai nog wat argwanend de Hemelsbleekweg op, maar ook daar geen sporen van brand. Ik stap gelijk uit en scan de omgeving. Geen vreemde zaken, behalve dat de velden geel en verdord ogen. Bij de oevers van de Loop is het nog steeds een groen ogende oase. Hoe zou het waterpeil zijn? Het Waterschap heeft antwoord gegeven op vragen van mijn vrouw. Er zou wat water doorgelaten worden naar de Snelle Loop, maar naar de Molenbroekse Loop (zeg maar: nabij mijn achtertuin) is die mogelijkheid er niet. Ik ben dus benieuwd.
Een snelle blik naar de toren. Daar zie ik zelfs met het blote oog dat er een valk zit te foerageren op de koektrommel. Eerst maar eens even een twitterberichtje verzenden dat er geen brandschade zichtbaar is.
Dan is het berkje aan de beurt. Ik laat weer een liter of zeven water langs het stammetje in de grond lopen. Het eikje krijgt de rest, want ook daar zijn wat blaadjes aan het verdrogen.
Heeft deze reddingsactie ook maar enige kans om te slagen? Ik hoop het wel, maar reken er niet echt op. Het is vooral het gevoel er iets aan gedaan te hebben, maar je weet ooit nooit.
De spullen gaan in de auto, een waterflesje gaat mee en in een toch ietwat versneld tempo gaat het op de toren aan. "Toch nog een beetje Snelle Loop", grap ik tegen mezelf. Niemand die lacht, maar bij mij verschijnt een grijns op het gezicht. (Af en toe is het best leuk om over je eigen grappen te lachen).
De valk gaat flink op de foto, weer maar eentje te zien? Ja. Alweer maar eentje.
In het bos is het nog steeds lekker koel. Dan een voorzichtige blik om het hoekje? Water in de Loop? "Ach jerremia, de Loop is niets meer dan een ondiep plasje water aan de rechterkant van het burggetje. Links staat nu alles helemaal droog. Ik schat het plasje op een meter of drie en dat was het dan. De hele rest van de strook tot aan het betonblok staat helemaal droog. En daar aangekomen wijst de hele rechterkant van de splitsing van de Loop uit dat ook dat deel geheel is drooggevallen. Ik denk aan de ijsvogeltjes, die zullen de genadeklap nu wel gekregen hebben. Ook de reigers zijn nergens te bekennen. Geen gekwaak en geplons van kikkers meer. Amper nog juffers en libellen, een paar vlindertjes. En nog één koolmeesje dat bereid is om op de foto te gaan. Verderop overheerst de kleur geel. Ik waag me niet in de zon op het open veld. Ik kan dus niet zeggen of er ook een valk aan de achterkant van de toren zit. Ik keer om.
Bij het bruggetje ontmoet ik een dame die net haar hondje heeft uitgelaten. We bespreken de droogte. Het bericht van de brandweer. Zij vertelt hoe ze onlangs plaats maakte zodat de brandweer haar kon passeren. Een stukje verder zag ze hoe de brandweer stopte en keerde. Kennelijk konden ze de juiste lokatie van de brand niet vinden. Ik kan me voorstellen dat bij een bericht "brand op de grotelse heide" nog niet direct duidelijk is waar de brand dan is, tenzij de rookwolken boven de bomen uitstijgen. Mevrouw bevestigde dat ze inderdaad ook geen vuur of rookpluimen kon ontdekken. Het valt me op dat de oudere dame er best veel vertrouwen in heeft dat alles wel weer in orde komt. En natuurlijk is het ook zo dat een paar dagen regen alles weer heel anders maakt. Zullen mijn boompjes het redden? We zullen het zien.
