Serene rust
Gelukkig kon ik vanmiddag de tijd pakken die ik eerder deze week en vanmorgen teveel heb gemaakt. Met dit weer.... wowwww.
Het is wat voor half vier wanneer ik het veldje betreed. Het blijkt dus toch weer later te zijn dan ik had bedoeld. De zon staan nu nog wat verder naar links, dus is het zicht op de toren nu nog redelijk. Geen valk te zien.
Ik ga even op het bankje zitten en geniet van de rust. De dennenappeltjes knappen nog steeds. Het kleine vogelspul zit dieper in het bos. Ze zijn vast en zeker hun nestjes aan het bouwen of verbouwen. Ik hoor ze. Dan realiseer ik me dat mijn accu-streepjes bijna op zijn. Nee, niet die van mijn telefoon of camera. Ik voel me zelf hondsmoe. Zittend op het bankje en luisterend naar die voorjaarsgeluidjes voel ik de streepjes van mijn figuurlijke accu oplopen.
Dan opeens zit ze daar: DubbelOor op de hoge antenne. Ik ben er vrij zeker van dat ze het is. Ik besluit naar de toren te lopen en heel vreemd: opnieuw hoor ik de rust. Mijn hakken veroorzaken in een staccato ritme zachte geluidjes. Klak, klak, klak.
Opeens krijg ik een idee. Ik ga dit geluid filmen. De beelden haal ik er gewoon af. Die voegen nu niets toe en het gaat me even over het geluid dat stilte heet. Er staat wel wat wind en je hoort het gesuis van het verkeer dat een eind achter me tussen De Mortel en Bakel raast. Zeg maar: de autolichtjes die in de avond wanneer de cams op infrarood staan passeren.
Wat later ga ik opnieuw op het bankje zitten. Mijn armen gespreid hangend over de rugleuning, mijn kont zelfs over de zitting zodat ik meer op mijn rug zit dan op mijn gat en mijn benen languit en wat gespreid steunend op de houtsnippers die voor het bankje liggen. Even sluit ik mijn ogen: serene rust. En dan.... is de valk van de antenne vandaan.
Ik loop wat rond op het spottersveldje. Omhoogkijkend, speurend of ik de verdwenen valk zie. Dan trap ik bijna in een gat op de grond. Dit uitgegraven gat is klaar om er een boompje in te planten, maar deze status is er nu al zolang dat ik besluit om verder risico om mijn nek te breken op te heffen. Met mijn schoen veeg ik het zand in het gat. Ik stamp het lichtjes aan. Schraap er nog wat zand bij en ga dan naar huis. Mijn accu zit helemaal vol.
In de nestkast: 1 eitje !!!
(Helaas brengt het soundtrackje niet de sfeer over die ik had gehoopt)
