Ik ben de ochtend sportief begonnen. Eerst een poosje op de hometrainer, daarna even lekker onder de warme straal, wat werk doen, want ook dat moet gebeuren. Voor je het weet is het dan al na half elf. Als ik nog wil gaan Mortelen dan moet ik dat nu doen. Een kwartiertje later zit ik in de auto bepakt met pet, camera en kijker. En voor alle zekerheid het zomerjasje toch ook maar mee.
Precies nadat ik de Hemelsbleekweg indraai zie ik een grijze vogel voor de auto langs vliegen. Het lijkt me geen duif, mogelijk is het een koekoek. In de verte zie ik een auto in de berm staan, die moet ter hoogte van het spottersveld zijn. "Ik zal zo eens vragen of ze een koekoek gehoord hebben".
De auto blijkt die van Piet te zijn. Hij hoort de slechtvalk wel steeds even roepen maar heeft er nog geen gezien. "De achterkant", klinkt het bijna gelijktijdig. Ik zeg tegen Piet dat ik een stuk wil gaan lopen en op weg naar de achterkant wil gaan. Piet besluit mee te gaan en ruimt eerst even zijn scoop op. Ik vraag hem of ie ergens nesten van de eikenprocessierups heeft gezien. We kijken omhoog en pal boven mijn auto zien we direct het eerste nest al. Vorige week heb ik best wat jeuk aan mijn handen gehad, opeens leg ik het verband.
We zijn aan de wandel en ik vraag aan Piet of ie de laatste tijd het ijsvogeltje nog heeft gezien. Dat is niet het geval en een beetje bezorgd geeft hij aan dat ie het nergens nog vaak heeft gezien, Gerrit heeft hem verteld dat bij waarnemingen.nl ook maar minimaal waarnemingen van ijsvogeltjes zijn. Da's niet best. We wandelen door, vreemd genoeg blijft Piet met harde stem door tetteren terwijl we voor ons iets aan vogels horen. Kennelijk is het voor Piet niet bijzonder genoeg.
Wanneer we het bruggetje net links hebben laten liggen zie ik een tweetal prachtige lelies. Ondertussen merkt Piet de visjes in het heldere water op. Wat achteloos merk ik op dat ik die in het weekend al had gezien. Meteen moet ik een lach onderdrukken. Dat is wel een beetje een nabootsing van de stijl van Piet zelf. We stappen door naar de achterkant van het bos van de toren. Eerst gaat Piet zijn aandacht naar een geelgorsje dat ie bij een berk meent te horen. Meent dat het een geelgorsje is? Nee, daaraan is geen twijfel, wel of het beestje in de bedoelde berk zit. We vinden het niet. Op de toren heb ik de valk dan al gevonden. Op de eerste ring in het midden. In het midden van een ring? Ja hoor dat bestaat in de kuikiaanse logica. Evengoed als de hoek van de ring.
We staan in de felle zon wanneer het volgende vogeltje zich aankondigd, de spreeuw die ik ontdek slaan we voor het gemak even over, het volgende vogeltje is namelijk de boompieper. Piet ziet het zitten maar kan me niet aangeven waar het zit. Ik sta verkeerd te kijken, meent hij. Nu heb ik een vogeltje zien zitten maar het lukt me niet om hem in de zoeker van mijn camera te krijgen. "Ik zie het zo zitten", weet Piet, en wijst naar een andere kant dan waar ik het vogeltje zag zitten. "Hij vliegt nu weg". "Mijn vogeltje zit er nog". Nu vliegt dat ook weg. Dan ziet Piet het ook. "Dat is er ook een", ziet Piet nu ook. Het leuke van de boompieper is zijn manier van "landen". Hij spreidt zijn vleugels zodanig uit dat het lijkt of ze een parachuutje vormen en zo daalt ie naar een takje dat ik nu wel goed in beeld kan krijgen.
"En daar gaat de slechtvalk", geeft Piet aan. Maar ik heb de boompieper nu eindelijk in beeld dus laat ik die even niet los. Door het slingerpoortje wurmt Johan zich met zijn hond. Hij blijft staan om te kijken waar ik naar sta te gluren. Dan vliegt de boompieper weg. Johan weet ons te vertellen dat bij zijn aankomst zojuist nog een valk een prooitje zat te nuttigen op de koektrommel. Wij weten zeker dat ie daarvoor nog niet daar zat, dus moet dat zijn geweest toen ik dat geluid hoorde. Misschien wel pal voor onze neus geslagen en geen aandacht aan besteed, ik baal er een beetje van.
We lopen terug, maar ik ga nog eerst even op en over het bruggetje. Ik loop nog even naar de waadplaats op zoek naar de krab of kreeft die ik daar eerder vond. Na wat geploeter door het hoge gras (en het vele Jacobs Kruiskruid) kom ik bij de stenen. Geen spoor meer van de schaar van de krab of kreeft. Een beetje verbaasd draai ik weer om want het is alweer de hoogste tijd voor de vrijdagse eikes...
Opm: BDL heeft sinds gisteren de slechtvalkencams "stopgezet". Dat seizoen is voorbij.
