Wat is het lang geleden... hoe dat zo komt? De feiten van dit jaar hebben er ongeloofelijk bij mij ingehakt. Ik was duidelijk toe aan een rustig seizoen met een mooi nestje jonge slechtvalken. Maar al heel snel werd duidelijk dat dit seizoen helemaal geen rustig seizoen zou gaan worden. Sterker nog: zelfs de gevechten die overmatig plaatsvonden gingen me tegen staan. De lol was er volledig af.
Waar er andere jaren haast geen redenen te bedenken waren om niet te gaan, dit jaar is het zelfs met tegenzin gegaan. Niet goed, Kuiko, helemaal niet goed.
Ondertussen wordt de noodzaak om wat aan mijn overtollige kilo's te gaan doen steeds groter. Een stappenteller op mijn foon helpt me om de rondjes met of zonder hond toch weer wat groter te maken. Daarin keert de lol al steeds meer terug.
Na een geslaagde ochtendwandeling met de hond is mijn zin om te gaan wandelen nog niet helemaal voldaan. Ik moet nog gaan tanken en dat is een mooie aanleiding om een eindje door te rijden en toch weer eens te gaan Mortelen.
Ik zie de valk in de nestkast net met zijn koppie boven het rooster uitsteken. Knip, dat is de eerste foto. Het valt me op dat het groen enorm is toegenomen. Laatst was het door mij betitelde achtuurboompje nog zo kaal als wat. Nu is het een volle groene boom. Het boompje op het spottersveldje is zowaar ook weer wat gegroeid. Het steekt nu duidelijk boven mijn schouders uit.
Ik ben gekomen voor de wandeling en zo zal het gaan.
Even later stap ik het bos bij de toren in. Het valt me op dat er een tiental auto's in de berm staan. Op een boom hangt een A4 met een pijl. "IVN Slootjesdag, die kant op".
Ik ga eerst maar eens de andere kant op. Een vogeltje speelt verstoppertje met me. Telkens wanneer ik achter de boom vandaan kom glipt het links dan wel rechts weg. Ik stap het bruggetje op. In het bruinige, maar heldere water zie ik de visjes en bloedzuigers zwemmen. Foto's maken valt tegen, maar er lukken er toch best een paar. Dan ga ik verder. Door het klappoortje zet ik aan naar de waadplaats bij de zandhoop. Jemig wat is het gras hoog. Het ziet er naar uit dat de grote grazers hier al even niet meer zijn geweest. Ik kan ook geen verse koeienvlaaien ontdekken.
Bij de waadplaats zie ik een meerkoetje. Dit normaal zo schuwe beestje schijnt me niet op te merken. Dan hoor ik vlak bij mijn voet een raar piepje. Het lijkt alsof ik een muis op zijn staart sta, maar hoe hard ik de meter voor me ook bestudeer, -ik weet zeker dat het geluid daar vandaan komt- ik kan geen beestje ontdekken. Maar dan doe ik een wel heel vreemde vondst. Ik kan het me niet voorstellen maar dat lijkt toch echt wel een deel van een krab. Ik verbaas me er over en word dan weer afgeleid door het vreemde piepje. Wat ik ook doe, ik kan de veroorzaker maar niet ontdekken. Ik besluit dan maar verder te wandelen.
De route wordt vervolgd richting het daarstraks nog besproken boompje. En dan gaat het verder langs de grens tussen veld en weiland om zo het bos in te klimmen. Wanneer ik het bosje door ben, zie ik op het voormalige trekkertrek terrein de jachthut staan. Het liefst zou ik hem slopen, maar in de wei van de boer heb ik niets te zoeken. Ik vervolg mijn weg door het bos om even later bij de poel uit te komen. Op de toren geen valk te zien. Verder gaat het. Een nog jonge bruine labrador is in de poel gesprongen en komt er nu uit. "Schud je daar maar ergens uit", brom ik naar de hond. "Niet springen, laag blijven", hoor ik het baasje roepen. "Haha wat een herkenning, mijn eigen Wisky doet niet anders". Nog steeds niet.
Ik besluit nog even door te lopen naar de achterkant van de toren. Daar zie ik de IVN Slootjes organisatie bij een daar neergezet tafeltje staan. De omvangrijke oogst aan klein waterspul kan daar goed bewonderd worden. Ik loop nog even door voor een blik op de toren.Geen valk te zien. Even blijf ik nog buurten bij het tafeltje van de IVN en dan ga ik verder. Meters maken. Ik ben benieuwd naar het aantal stappen van deze wandeling. Ik besluit nog even naar het spottersveldje terug te lopen om daar de balans op te gaan maken.
Vlak voor het veldje zie ik een vogeltje naar een van de bankjes vliegen. Hee, is dat niet? Jawel dat is hij zeker: mannetje gekraagde roodstaart laat me even diverse posities zien en vliegt dan opeens het bos weer in. Terwijl ik bijna in de auto zit, hoor ik opeens een bekend geluid. De slechtvalk op het rooster zie ik nog net omhoogkijken en vervolgens wegvliegen. Op het laatste plaatje is ie nog net een stipje. Dat past wel in het geheel.
Het zijn 6682 stappen, dat betekent dat ik vandaag de 10.000 wel moet gaan halen. Zeker niet ontevreden stap ik weer in de auto. Zal ik een verhaaltje gaan schrijven? Ik denk het wel.
