Het is maar anderhalf uur dat ik kan gaan Mortelen. De gelegenheid pak ik, dat is zonder twijfel. De timing van de klus die me te wachten staat kan eigenlijk niet fouter. Er komt een nieuwe vloer in mijn schuur die de overstromingen bij heftige regenval moet keren. Maar dus zal de schuur leeg moeten. De party-tent staat nog steeds in de tuin om als opberghok te gaan dienen. De tent heeft ondertussen al menige windstoot doorstaan, maar elke keer is het de vraag of de buizen het nog gaan houden. De bevestigingen van de wandjes zijn voor het merendeel kapot, zal de constructie nog sterk genoeg zijn om dit weekend te overleven?
Het zijn deze gedachten die me onderweg naar De Mortel bezighouden. Het is al heet vandaag, het gesjouw gaat vanmiddag beginnen, nu dus nog even ten volle profiteren.
Op het veldje zit een bekende. Hij is met de fiets en heeft een constructie gebouwd om statief en camera ermee te vervoeren. Ik word bijgepraat over de jonge valk die op de camera is gaan zitten maar er vanaf gleed en nu een paar rondjes vliegt en nogal pardoes landt.
Twee valken heb ik in beeld. De vermoedelijke onhandige juuf die naast de nestkast zit en een ouder die toekijkt vanaf de hoge antenne.
Aan de andere kant van de Loop zitten twee vrouwen die hun kijkers en camera ook met regelmaat omhoog steken in de richting van de toren. Even een status quo en dan...
Het komt opeens. Vanuit een absolute stilte doemen er opeens van alle kanten jonge valken op die hun soms nog onhandige rondjes om de toren maken. En dan opeens zijn er drie met elkaar in de weer. Prachtig. Hoewel ik regelmatig klaag over mijn camera, lukt het me dit keer beter dan anders om de vliegende valken in beeld te krijgen en te houden. Wanneer ik even overmoedig begin te worden en het schuifje op filmen waag te zetten hoor ik mijn buurman roepen dat ze met zijn vieren bij elkaar aan het spelen zijn. De onherroepelijke beweging die ik maak zorgt ervoor dat ik de valken uit het vizier kwijtraak. Een paar seconden kijk ik boven mijn camera uit en volg ik het gebeuren met de oogjes. Dan probeer ik nog een paar plaatjes te schieten. We genieten met volle teugen totdat eigenlijk even plotseling als dat het begon de actie opeens stopt.
Nog geen acht minuten zitten er tussen het eerste en het laatste plaatje van de vliegende valken. Het was de moeite meer dan waard. Dan horen we Piet zijn karretje. Piet zal pech hebben deze keer, want totdat ik naar huis ga is er geen valk meer te bekennen.
