"We komen in het voorjaar zeker nog een keertje terug", het klinkt stellig. Ze hebben duidelijk genoten van de beelden door de scope van Piet. Twee mountainbikers rijden een tocht vanuit Gemert die hen langs de toren voert. Toevallig zitten Piet en ik op het bankje bij de toren wanneer de man vraagt wat het is. Wij gaan ervan uit dat de man bedoelt te vragen welke vogel hij boven zijn hoofd heeft zien vliegen en antwoorden in koor: "een slechtvalk". De ogen van de vrouw worden groot: "een slechtvalk?" Het lijkt alsof ze in elk geval weet wat een slechtvalk is.
De man kijkt omhoog, draait zijn hoofd half naar ons om en vraagt een beetje verbaasd: "is de toren daar voor gebouwd?"
Het is het begin van een boeiend gesprek tussen twee vogelspotters en twee mountainbikers, maar laat ik bij het begin beginnen en starten met de aanleiding, zoals dat in elk verslag hoort.
Ja, het is een hele poos geleden dat ik in de gelegenheid was om de valken van De Mortel weer eens op te zoeken. Dat de nestkast ontbrak had ik de vorige keer al gezien. En van Els haar verhaal had ik al begrepen dat de valken door het verdwijnen van de nestkast niet naar elders vertrokken waren.
Gisteren heb ik een flinke klus met goed gevolg afgerond, de eigenaar van die nieuwe website is er erg content mee, en dus heb ik nu eventjes tijd om een Mortelbezoekje af te leggen voordat de opvolgende klus alweer start.
Ik start de dag met een uurtje op de hometrainer, het project om me naar een gezond gewicht te brengen heb ik vorig jaar door alle ellende moeten afbreken maar sinds de vakantie ben ik weer aan de slag om de kilootjes er af te fietsen. Ruim 1300 kcal trap ik er in dit uur af, een nieuw record. Het zweet gutst van me af, maar wanneer ik na het douchen op de weegschaal stap ben ik tevreden met de vordering van deze week. Nog eventjes en de bmi verlaat de donkerrode zône. Ik heb mezelf tot 15 november gegeven op dat eerste doel te halen en ik denk dat ik dat wel ga redden.
Een licht ontbijtje volgt en dan graai ik de tas met mijn camera haast ongeduldig van de kast. Ik verwacht niet al te veel, maar ik ben ook niet te houden. Ik heb de regelmatige Mortelgang gemist. Onderweg in de auto haal ik het seizoen even naar voren, wat is er belachelijk veel gebeurd. Opeens dringt het weer tot me door dat we PA moeten missen. Hij is zomaar vervangen. Wat een wrede toestanden kun je toch meemaken in de natuur, maar hoe eerlijk gaat het er ook aan toe. Elke concurrentiestrijd wordt met open vizier gestreden en de winnaar is lang niet altijd degeen die je hoopt dat zal winnen.
Voor ik het weet rijd ik de Hemelsbleekweg al op. Een paar tellen later sta ik op het lege spottersveldje. De nestkast valt meteen op door het ontbreken ervan. Wat een kaal gezicht is me dat.
Op de lampen geen slechtvalk, maar wacht eens, op de koektrommel voor het bovenste raampje zit er eentje... dat moet het mannetje zijn, toch? Ik weet het niet zeker en ga daarom maar snel op zoek naar de andere.
De wandeling voert me door het bos, langs de Snelle Loop die bij het bruggetje helemaal niet zo snel is. Sterker nog, sommige trosjes gebladerte dat in de Loop drijft bewegen amper. Hier en daar ontdek ik een al dan niet gehavende paddenstoel. De herfst is 100 procent ingetreden en levert mooie plaatjes op. Wanneer ik me door het wildpoortje draai zie ik de Angussen verderop in het veld liggen te herkauwen. Wanneer ik voor mijn gevoel ver genoeg ben draai ik me om naar de toren. Lampen? Leeg. Ringen? Leeg. Betonnen dakrand? Yep. Daar zit een vrij grote valk bij de kleine antenne (van hieruit links). Het is maar somber licht dus de plaatjes zullen maar la la zijn. Maar ik bedenk dat het voor velen die mijn verhalen trouw volgen weer een van de zeldzame momenten zal zijn iets van de valken te kunnen zien. Ik schiet mijn plaatjes en loop dan naar de Loop. Het stroompje klettert door een menselijk gebouwd dammetje. Het geluid alleen al vind ik geweldig. Ik besluit om vanaf hier tot het dammetje bij de zandhoop telkens een paar plaatjes te schieten. "Mischien zelfs nog wel een filmpje", bedenk ik.
Het gaat verder, terug langs de Loop, over het bruggetje en inderdaad steven ik af op het dammetje bij de zandhoop. Telkens kijk ik omhoog of er bij de toren iets wijzigt. Dat is niet het geval. Iets voorbij de zandhoop, nog een stukje voor het zogenaamde "achtuur" boompje zie ik een vrij zwarte vlek in het gras langs de Loop. Verrast loop ik er naar toe. Het is een plukplaats. De veertjes zijn overwegend zwart met een paar opvallend witte ertussen. Ik peins wat dit kan zijn geweest terwijl ik verder wandel, nu naar het genoemde boompje toe. Wanneer ik vlakbij het boompje ben hoor ik een schel geluidje dat ik ken maar nu even niet herken. In het boompje ritselt ook wat en daar gaat mijn aandacht naartoe. Het is een wat donker vogeltje maar ik herken het niet in de vlucht, want het beestje is van me geschrokken. Terwijl ik langs de scheiding tussen veld en wei verder wandel dringt het langzaam tot me door welk geluidje ik als eerste opmerkte: het zal toch niet? Wanneer ik wat later van Piet hoor dat hij het ijsvogeltje weer met regelmaat gezien heeft weet ik weer welk vogeltje bij het geluidje hoorde.
Ik ben ondertussen door het bos gelopen en de stiekeme hoop op een paar reeën vervliegt. Jammer. Ik kuier verder, tot mijn tevredenheid besef ik dat ik ook bij deze wandeling al de nodige kcal aan het verbranden ben. Het brede bospad is behoorlijk sompig. Ik hoor wat kleine vogels maar behalve een Winterkoninkje en een mogelijk vrouwtje Vink kan ik er geen ontdekken.
Wanneer ik even later even op het bankje bij de peol ga zitten zie ik opeens wat beweging bij de toren. Een slechtvalk komt aanvliegen en voor ik het weet zet deze een landing in ter hoogte van de lamp aan de hier blinde voorkant van de toren. Nog eens herhaalt zich dit en dus besluit ik maar eens op te stappen en me naar het spottersveld te gaan begeven.
Wanneer ik ter hoogte ben van de toren zie ik dat Piet uit Lieshout ook arriveert. Hij zet zijn auto achter de mijne en komt in mijn richting gelopen. Ik ga even op het bankje zitten bij de toren en wacht op Piet. De begroeting gaat zoals zo vaak met een opgestoken hand. We nemen de laatste berichten door. Ik begrijp van Piet dat de nestkast binnen een paar weken weer geplaatst gaat worden op de nieuwe plek. "Toch weer vrij laat", zo vinden wij.
Dan horen we de bandjes van fietsen naast ons. Twee mountainbikers stoppen even bij de toren. Ze zijn duidelijk geïnteressseerd in vogels en genieten van de verhalen van Piet en mij. Ik moet bekennen dat ik het zelf ook wel heel erg leuk vind om over de valken te vertellen wanneer mensen er belangstelling voor tonen. Piet gaat zelfs terug naar zijn auto om er zijn scope te gaan halen. De vrouw wordt helemaal enthousiast wanneer ze het mannetje slechtvalk "in ruststand op de koektrommel" ziet zitten. Ze hoeft haar man niet erg over te halen om ook eens te kijken door de scope. Piet en ik kijken elkaar even lachend aan. Leuk wanneer mensen zo reageren. De andere valk is ondertussen op de hoge antenne gaan zitten en wordt ook even "in de kijker" gezet.
Na een poosje besluiten de bikers verder te gaan en ook Piet en ik keren terug naar onze auto's. Een heerlijk bezoekje zonder dat het ook maar één moment spannend is geweest.
"Ik kom hier vast en zeker nog een keertje terug", beaam ik de woorden van de bikester.
