Het zinde me maar niets, bij mijn vorige bezoek aan De Mortel was goed te zien dat de nestkast verplaatst was, maar dat er zich geen enkele valk had laten zien, dat beviel me niet.
Ik had me voorgenomen om zo snel mogelijk nog maar eens een visite af te gaan leggen. Drukte dreigde echter roet in het eten te gooien. Slimme hackers hebben namelijk een lek gevonden in Joomla, en dat is het gereedschap waar ik ook vele websites mee heb gebouwd. En dit veiligheidslek hakt er flink in, het dreigingsniveau wordt niet voor niets als "severe"gecategoriseerd.
Het ergste is dat het ook de oude, niet bijgewerkte versies, treft. En dan kun je naar je klanten reageren met "lekker puh", maar zo zit mijn servicegevoel niet in elkaar. Ik was dan ook heel blij dat de ontwikkelaars zo genereus waren om ook de verlopen versies bij te werken zodat ik al mijn klanten uit de penarie kan helpen. Edoch, met het vooraf maken van een backup, en het testen erbij ben je best even bezig voordat alles weer tiptop in orde is. Dus lijkt het er op dat ook vandaag een Mortelloze vrijdag zal worden.
Maar omdat ik vandaag laat ben met Wisky uit te laten besluit ik van de nood een deugd te maken en dus mag het hondje mee in de auto en de auto brengt ons naar... De Mortel.
De hond is moeilijk te houden, want hij heeft hoge nood. Ik laat hem dus eerst even plassen en dan scan ik de toren. De nestkast staat uiteraard nog steeds op zijn nieuwe plek op de bovenste ring, maar opnieuw kan ik geen valk ontdekken. Ik meen het ijsvogeltje te horen, maar het lukt me niet om het te vinden.
Ik besluit om Wisky niet langer te laten wachten en ga met hem op pad. We lopen richting de toren, om aldaar linksaf het bos in te gaan. In de verte horen we geknal, het is vrij zwaar, maar ik kan geen onderscheid horen tussen de knal van een geweer of van zwaar vuurwerk.
Wanneer we om het hoekje gaan zie ik verderop een stel met twee honden lopen. Ik trek Wisky wat opzij, maar de man roept of ik met hem over het bruggetje wil gaan. Ik zie daar geen probleem in, maar Wisky heeft de andere honden ondertussen uiteraard ook gespot. Het geblaf is niet agressief, maar zo kan het voor vreemden wel over komen. Ik trek Wisky wat verder weg over het bruggetje en dan opeens... ik voel een ruk aan de riem en hoor vervolgens de plons. Wisky is een stukje naar achteren gesprongen en is zo over de rand van de brug getrapt en omlaag gedonderd. Snel laat ik zijn riem wat vieren zodat ie naar de kant kan zwemmen. Ik hoor de man iets excuserends zeggen, maar ben er nu niet helemaal voor in de mood. Ik kijk hem verwijtend aan en check dan snel of mijn hond er iets aan heeft overgehouden. Wisky schudt zich uit en kijkt me aan. Ik blijf rustig, hij wordt rustig.
Even later lopen we alweer verder over het pad naar de achterzijde van de toren. Daar scan ik even van ring tot ring en tenslotte de dakrand en de antennes. Geen valk te zien. Wisky ligt rustig naast me. "Goed zo jongen, kom maar".
We lopen terug en bij het bruggetje besluit ik om dit toch meteen maar weer even over en weer over te steken. Ondertussen kijk ik hoe Wisky reageert. Niks aan het handje, gelukkig maar. "Bijna hebben we een brug te ver genomen", lach ik naar Wisky. Die kijkt me aan, maar snapt me niet. Een greep in mijn jaszak snapt ie wel: het hondenkoekje wordt snel verslonden. Verder gaan we weer. terug naar het spottersveldje.
Wisky is kletsnat. Ik pak even een deken en wrijf hem wat onhandig droog. De Aberdeen Angussen naderen nieuwsgierig. Ik kijk het even af en wacht op de reactie van Wisky, die keurig rechtop zit en de boel scherp in de gaten houdt. Nu staat het eerste rund erg dicht bij het prikkeldraad.... nog een klein stapje... en opeens springt Wisky blaffend naar voren. Het rund schrikt en davert een paar passen opzij. Maar deze runderen laten zich niet zo snel verjagen en opnieuw nadert ie Wisky. Terwijl ik mijn hond op geruststellende toon probeer duidelijk te maken dat het een lief koetje is dat dichterbij komt, haalt Wisky opeens weer fel uit met een grom en een sprong naar het prikkeldraad. Weer schrikt het rund, maar opnieuw is de nieuwsgrierigheid, misschien zelfs wel speelsheid groter dan de angst.
Wisky krijgt zijn dolle en dwaze vijf minuten en rent zover de lijn het toelaat rondjes om me heen. Het lijkt wel of ze er allebei lol in hebben. De rest van de uitgedunde kudde nadert ook. Een koe steekt zijn massieve kop tussen het prikkeldraad en bewijst nog maar eens dat het gras bij de buren altijd groener is. Wisky bekijkt het en lijkt zich klaarte maken voor een grote uithaal naar dit nieuwe rund. Maar hij zal dit bij lange na niet halen want hij is nog steeds strak aangelijnd.
Ik kijk nog eenmaal omhoog naar de toren en zie dan hoe de valk op de oude plek van de nestkast zit en omlaag kijkt. De foto's zijn door het donkere weer niet toonbaar. Een snelle check bevestigt dat al terwijl ik nog op het bankje zit. Ik besluit weer te vertrekken zodat ik nog heel eventjes tijd over heb om een verhaaltje te schrijven.
Onderweg naar de auto staat al vast welke titel dit erhaaltje gaat krijgen. En Wisky? Die ligt tevreden op de achterbank en kijkt door het raam naar buiten.
Fijne feestdagen en een heel bijzonder nieuwjaar, dat wens ik jullie en allen om jullie heen.
