We zitten alweer in de laatste dagen van het jaar. Wat gaat de tijd vlug. Ik heb weinig gelegenheid en ook zin gehad om de slechtvalken van De Mortel te bezoeken. Het nieuwe stel boeit me nog steeds niet zo als hun voorgangers dat deden. Bovendien is de toren zonder nestkast zo extreem kaal in mijn beleving dat het me nog duidelijker is geworden hoe lelijk deze "wortel van De Mortel" eigenlijk is. Het is ook niet veel meer dan een lange grijze betonnen blok die boven een stuk bos uitsteekt. Dat besef was er altijd al wel, maar lijkt benadrukt door de afwezigheid van de nestkast.
Maar nu is de nestkast terug. We zagen het gisteren al op foto's van Natuurkanaal en dan is de nieuwsgierigheid natuurlijk groot om het eens live te gaan aanschouwen.
Vanmorgen was het toch wel heel erg leuke rondje voor het wegbrengen van kerstattenties voor mijn klanten iets uitgelopen. Dus toch maar eerst even naar huis voor het nuttigen van een broodje en dan... dan is de drang voor een bezoekje aan De Mortel toch wel bijzonder hoog.
Vóór me stopt een auto en de inzittenden stappen uit voor een wandeling in het bos. Ik zet mijn auto in de berm bij het spottersveld. Ik grijp naar mijn kijker en camera en stap wat gehaast het veldje op. De nestkast is mijn eerste doel en uiteraard doe ik er niet lang over om deze te vinden.
In het hekwerk op de bovenste ring zijn een aantal spijlen afgezaagd. De nestkast staat voor het open gat en het rooster steekt uit. Over de positie ben ik wel tevreden. Snel ga ik van het veldje af en loop een paar tientallen meters terug om vanaf de weg in de nestkast te kijken. "Dat is een stuk beter om de valken ook in de nestkast te kunnen zien", concludeer ik best wel blij.
Een auto nadert me en aan de wijze hoe maak ik op dat het een bekende moet zijn. En dat klopt wel: het is Gerrit, één van de spotters van het allereerste uur. Ik glimlach, want ik had vandaag echt niemand verwacht met dit toch wat druilige weer, en als even later ook het bekende getuf van de auto van Piet te horen is dan merk ik op: "we zijn alweer compleet, klaar voor het nieuwe seizoen."
Okee, de nestkast is gespot, de plek is goedgekeurd (want we vermoeden ook aan de andere kant van de Loop meer van de nestkast te kunnen zien), maar waar zijn de valken?
Uiteraard heb ik meteen na mijn aankomst en het bekijken van de nestkast al gezocht naar de valken, maar ze zijn vanaf deze zijde onvindbaar. Het is te koud en de ondergrond is te nat om een verkennende wandeling te gaan maken, dus wellicht hebben "die zwei" al die tijd aan de achterzijde gezeten.
Aan ander gevogelte is ook niet veel te zien behalve een groep trekkende ganzen en twee nijlganzen in de wei en een paar honderd duiven in de boomtoppen.
Vrij snel vinden we alle drie dat het vandaag te koud is voor een langer verblijf en dus stappen we gauw weer op. "Ik kom nog wel eens terug wanneer ze gaan takken", lacht Gerrit. "Als ik jullie voor Kerst niet meer zie wens ik jullie een goede Jaarwisseling", grap ik er achter aan.
