Het is zondag. Morgen start de after-vacation periode. De dag na je vakantie, waar een berg opgehoopt werk op je wacht, juist omdat je zo onwennig bent, zal de dag vast wel wat opleveren. In elk geval hoop ik morgen als eerste werk een nieuwe telefoon te krijgen. Een weekje zonder is me slecht bevallen. Vandaag is ook de sterfdag van mijn vader. Natuurlijk zijn mijn gedachten vandaag veel bij hem. Ik mis zijn vaak woordenloze humor, zijn grijns met zijn ogen tot spleetjes dichtgeknepen, zijn hoog opgetrokken wenkbrauwen, zijn maniertjes, zijn hartelijkheid. Ik vind het niet erg dat ik het eerste uurtje helemaal alleen aan de overzijde van de Loop zit. Het waait hard en wanneer de eerste valk na een poosje opduikt en uiteraard op de lamp onder de ringen aan de zijde van de nestkast gaat zitten, sta ik op uit mijn stoeltje en kuier ik over het veld naar het boompje bij de Loop. De wind brengt me op "The wind cries Mary" en omdat mijn vader Marinus heet vind ik het een toepasselijke titel. Ik loop terug naar de bosrand en wacht op wat komen gaat.
De valk vliegt opeens boven me. Ik heb er geen idee van of deze valk vanaf de lamp komt die ik zojuist nog heb bekeken. Mogelijk is dit de tweede valk. Terwijl de valk boven me vliegt is mijn kijker duidelijk: dit is een volwassen valk. Vooral het geel aan de snavel is onmiskenbaar. Het verrast me niet, maar het valt me wel op dat de valk lijkt te spelen op de wind. De vlucht met rappe capriolen lijkt geheel doelloos. Ik heb de grootste moeite om de valk in beeld te houden, ik zal veel blauwe maar verder lege foto's weg kunnen gooien, zo vrees ik.
Dan landt de valk aan de achterzijde (voor mij nu links) op de lamp bij het raam. Wanneer ik na een poosje aanstalten wil maken om te controleren of de andere lamp ook nog steeds bezet is, is de valk plotseling gevlogen. Ik kijk boven me en ik kijk in de lucht om me heen. Geen valk te bekennen.
Dan zie ik opeens de auto van Piet. Hij stopt bij de toren en komt even later op me af. Ik vertel dat ik niet ontevreden ben, maar dat er ook niet heel veel valt te vertellen.
Dan passeert een groepje aalscholvers de toren. Het is niet heel bijzonder maar toch in elk geval wat.
Achter ons horen we af en toe een geluid alsof de zware poten van een flinke tent uit elkaar gehaald worden en op een hoop worden gegooid. Van het trekkertrekfestijn hebben we waarachtig niet veel hinder gehad. We vragen ons af of het al afgelopen is.
Er nadert opnieuw een valk, maar die vliegt wijdse rondjes om de toren alsof die verkend wordt. Piet vermoedt een vreemde valk op basis van dit vreemde gedrag. De valk landt niet, maar vliegt uiteindelijk door.
Els en Sjef zijn ook gearriveerd en hebben hun gebruikelijke wandeling ingezet. En wanneer zij na een poosje terugkeren naar het spottersveldje lijkt een valk met prooi op de lamp aan die zijde te landen. Ik ga even op onderzoek uit. Ik zie de valk inderdaad op de lamp maar krijg er geen duidelijke foto van gemaakt. Ik ga terug naar Piet.
Els en Sjef zijn ondertussen in hun auto gegaan en aan de andere kant zie ik Gerrit over het bruggetje aan komen lopen. Ik blijf nog even en besluit dan om mijn maag te gaan vullen, het is immers als zo'n beetje drie uur, dus de knorrende maag is verklaarbaar.
