Veel tijd voor een uitgebreid verhaal heb ik niet, maar om vanmorgen onverteld te laten, doe ik het ongelooflijke Mortelverhaal tekort.
Ik ben vroeg op maar de gevolgen van een feestje draagt niet bij aan een versnelling van het ochtendritme. Wisky spoort me met gepiep aan om toch maar eens op te schakelen en even later ben ik met hem op pad. De wandeling verloopt voorspoedig, soms lijkt hij een voorbeeldige hond. Na een kwartiertje of drie zijn we weer thuis en zie ik op het computerscherm dat VV uitgebreid aan het voeren is. Daarmee is de kans op een actieve ochtend behoorlijk geslonken, maar toch wil ik even gaan kijken.
Op het spotterveld is niemand en na een korte scan van de toren besluit ik dan maar op pad te gaan. Ik hoop in elk geval het ijsvogeltje weer te scoren en ook de groene specht wil ik weer even op de foto zetten. Maar het dringt tot me door dat het zondag is. Er zijn wandelaars met (loslopende) honden, gewone wandelaars, mountainbikers. Iedereen recreeërt op zijn eigen wijze en wie ben ik om het gebied voor mezelf op te eisen. Het ijsvogeltje zit niet bij het beruchte boompje en zit ook niet bij het bruggetje en daarmee is alle kans al verkeken, want er komt me een mountainbiker tegemoet.
Wanneer ik bij de achterkant ben word ik ingehaald door twee wandelaars en wanneer ik na een kiekje van een in mijn ogen verse flats van een valk bij de lamp aan de achterkant maak, denk ik even aan PA. De lampen waren altijd zijn favoriete plek. Ik loop verder om via het "achterpoortje" weer op het bospad uit te komen. Weer komt me iemand tegemoet, weer zijn kansen op iets bijzonders daarmee verloren. Wanneer ik dezelfde voetgangster even later weer tegemoet kom, pers ik er een halfgemeende goedemorgen uit. En meteen bedenk ik dat zij er ook niks aan kan doen. Twee hardop keuvelende wandelaars achter me doen me besluiten om van het pad af te gaan en de hindernissen van het bos dan maar te nemen. Mijn aandacht gaat ongemerkt naar de grond, weer die drang om een dode valk te vinden. Niet voor de fun, maar voor de zekerheid over het lot van de twee nu weer verdwenen valken.
Even later sta ik weer zonder iets gezien te hebben bij het bruggetje. Ik ga er overheen en maak ook daar nog een speurwandeling. Ook nu zonder resultaat. Ik ben bijna bij de poel wanneer ik boven me geschreeuw hoor. Drie gestaltes vliegen boven me, van een weet ik zeker dat het een buizerd is en van een weet ik zeker dat het een slechtvalk is. Wanneer ik even later opnieuw switch weet ik niet of de slechtvalk die ik nu zie dezelfde is als net daarvoor. Ik loop versneld het bos uit om de boel beter te kunnen zien, maar het is al te laat. De lucht lijkt weer schoongeveegd.
Wanneer ik Johan (?) meen ik dat zijn naam is, met zijn hond tegenkom doe ik even een kort verslag. En loop ik snel weer verder. Gerrit komt met zijn auto om de bocht en steekt zijn hand op. Ik besluit nog even bij hem aan te schuiven op het bankje op het spottersveld. En dat blijkt een goede keuze.
Ook tegen Gerrit vertel ik dat ik amper iets gezien heb en zie dan vrij laag naast ons een vreemde vorm vliegen. Het dringt snel tot me door dat er een prooi onder een roofvogel hangt en dat die roofvogel er moeite mee heeft. Het is VV die met de grootste moeite de prooi uiteindelijk op de onderste ring (rechts buiten ons zicht) dropt.
VM is ondertussen al bij de nestkast geland en tot mijn verbazing zit er een ander valk aan de andere kant. Drie? Dan is er opeens actie en gaan de twee op de toren achter elkaar aan. Nog een valk landt op de kabels van de hoge antenne. Rare plek. Dan zien we opeens drie valken die achter elkaar aan gaan. Twee lijken samen te werken tegen de derde. We concluderen dat VV haar prooi achter heeft gelaten om deze bedreiging eerst aan te pakken, maar tot mij stomme verbazing zie ik de veertjes nog steeds dwarrelen wanneer de achtervolging nog steeds in volle gang is. Gerrit ziet het ook en merkt op dat dit duidelijk plukveren zijn, VV zit dus nog gewoon haar prooi te plukken. Wat later krijgen we het bewijs wanneer ze met de prooi naar de nestkast gaat. Een andere valk landt in de antenne en met de scope ziet Gerrit eerst de ring aan de linkerpoot. Even later blijkt de valk ook aan de rechterpoot een zilverkleurige ring te dragen, maar het lijkt een hogere dan PA heeft.
Hoog in de lucht vliegt nog een valk en daar is een buizerd in de buurt. Opeens is daar nog een valk en de valk in de antenne kijkt omhoog en weer zien we drie valken in de lucht terwijl mijn telefoon me laat zien dat VV in de nestkast is.
Josë en Arie pakken nog net een stukje mee en deze keer is het Piet die te horen krijgt dat ie alles gemist heeft. Ik voorspel dat Piet op mijn opmerking over vier valken zal reageren dat hij er van de week vijf gezien heeft. Maar Piet kijkt ons alleen maar aan alsof ie er geen bal van geloofd. Lachend vertrek ik, het waren er toch echt vier!
