vr 12 juni, 10:30u - 15:30u
Een afspraak kwam niet opdagen, en dus...
Deze keer een andere volgorde. Tijd voor een verhaal heb ik nu even niet. Voor het uitzoeken van alle foto's ontbreekt de tijd ook, dus maar eerst het filmpje.
Tsja, en wat dan met het verhaal van de dag? Het is een lange dag, daar kunnen we wel mee beginnen. Om half elf sta ik op het veldje waar op dat moment alleen Mieke zit. Ze vertelt dat er vermoedelijk aan de achterkant gegeten wordt. Dat is niet zo best, want dan kon het wel eens langdurig uitbuiken worden. Wanneer ik even later dan toch maar op verkenning ga, komt me een auto tegemoet. Het is Henk. En Henk zal niet de laatste bezoeker aan het veldje zijn die vandaag de valken komt bewonderen. Ik ga niet proberen om alle namen te noemen, want ten eerste kan ik het niet eens omdat ik niet alle namen onthouden heb. Ten tweede waren er ook mensen die ik nog nooit eerder zag. Maar om een hint te geven: er was uitstekende koffie, een handig koffiebekerhoudertje, er waren appelflappen bij de vleet en er werd uitgebreid les gegeven in het Gimmers, een vleugje Beek en Donks en een mondje Aallus. Er liep een vrij grote, een middelgrote en een heel klein hondje rond. De eerste en de laatste hond was een nieuwkomer, maar ik heb het idee dat we alle honden nog wel eens vaker zullen gaan zien. Verder werden er OV-fietsen gestald en dat vat het geheel wel aardig samen. Oh, en er waren ook mensen zonder hondje.
De valken? Ja, die lieten zich lekker veel zien. Zowel zittend, ook liggend en gelukkig ook regelmatig vliegend. In het bos vond ik weer een opvallend gevormde paddenstoel (met van die vieze blauwe vliegen erop) en kikkers kwaakten er weer lustig op los. Ook het geelgorsje liet zich weer geduldig op de foto zetten. Een gehavende roofvogel (was het een buizerd?) passeerde ons links en een arme duif is haar pootring ontnomen. (Ofwel: die was hartstikke dood). Lachen was het met twee juvenielen die plat op de buik vanaf de onderste ring naar beneden aan het kijken waren alsof ze volledig gingen voor een bruine teint. En dan de spelerijtjes. Het blijft zo'n machtig mooi gezicht wanneer het tikkertje-spel tussen ouders en juvies te bewonderen valt.
Helaas is mijn tijd op. Je kunt er wel uren over vertellen. Maar ik heb nog te doen...
