ma 29 juni, avond
Na het verwerken van mijn mail is het al acht uur geweest. Is het nog de moeite? "Het is wel schitterend licht." Tien minuten later sta ik op het spottersveldje. Arie en Sazoe kijken daar wat rond. Heel spannend lijkt het niet te zijn. Onderweg zag ik Steenarend rijden. "Als die ook al naar huis is, zal er wel niet veel te zien zijn", de conclusie is misschien niet eens zo heel erg verwonderlijk.
Ik heb het sterke vermoeden dat ik aan de achterkant van de toren moet zijn en dus ga ik op pad. Speurend in het water van de Snelle Loop zie ik tot mijn opluchting een oranje schim. "Da's mooi, ik kan gerust verder".
Aan de achterkant is in eerste instantie geen valk te bekennen, maar dat duurt niet heel lang. Een geluid ver naast me doet me opkijken. Twee door hete lucht gedragen manden maken me even stikjaloers. "Tjemig, die hebben een mooi zicht op de toren". De valken beginnen wat rondjes om de toren te vliegen. "Zouden die ballonvaarders er erg in hebben?" Terwijl ik de ballonnen natuur, ze drijven richting Helmond, zie ik tussen de bomen door hoe een vogel laag over het veld vliegt. Opeens zie ik hem over de vistrap bij de splitsing van de Loop tussen de bomen door langs de rand van de bomen voor me vliegen. Het duurt een fractie van een seconde voordat het tot me door dringt: een slechtvalk, op nauwelijks veertig meter afstand! Voordat ik mijn camera ingeregeld heb vliegt de valk al richting toren. "Te laat, ik voel me een ontiegelijke oen, hoe kan ik dit nu missen!" Dan komt het besef dat ik het nooit voor elkaar gekregen had om mijn toestel eerder paraat te hebben. Bovendien gaat het zo snel, dat het waarschijnlijk een vage schim was geworden. "En hee, ik heb het toch maar mooi wel gezien".
De thuiskomst van deze valk ontlokt wel het een en ander op de toren. Drie, zelfs vier valken kiezen het luchtruim en maken van diezelfde lucht een speeltuin. Afwisselend draai ik het knopje op mijn camera op knippen en op filmen. Het is even lachen met een valk die maar niet rustig op de lamp op de betonnen rand kan blijven zitten. Het lijkt een gestuntel van de eerste klasse. Telkens opnieuw gaat de valk er heel even op zitten, stijgt dan weer op en probeert het opnieuw. Keer op keer.
Ik ben heel content met mijn beslissing om naar de achterkant te lopen, maar na een poos lijkt de rust terug te keren. Ik besluit terug te lopen en het verhaal van de voorkant van Sazoe te vernemen. Halverwege zie ik twee wandelaars naar me toe komen. Niet moeilijk te raden wie het zijn. Ik informeer even of de zon nog tegenlicht geeft. Met zijn drietjes kuieren we even later terug naar het spottersveldje.
Heel veel actie verwachten we niet meer. Het licht is nu een stuk ongunstiger, maar we kunnen nog maar niet naar huis. Dan toch nog wat actie. Een tweetal valken (ik vermoed dat stuntelaar er ook weer bij is) sjeest wat achter elkaar aan, met landingen op de ballustrade die me sterk doen denken aan de landingen van even daarvoor op de lamp. Zitten, toch weer niet, opnieuw aanzetten. Verjaagd worden door het broertje en weer opnieuw een poging.
Het wordt nu rap donkerder en Arie en Sazoe vertrekken. Ik kijk nog even langs de bosrand. Zou het reetje nog komen opdagen? "Vast wel", bedenk ik dan, "maar ik blijf er niet op wachten, terug naar mijn emails".
