Zondagmiddag met fraai weer is ook zonder dat het vakantie is al een goede reden om naar buiten te trekken. Nu het vakantie is voelen zich nog veel meer mensen aangetrokken door Moeder Natuur. Het verbaast me niks dat ik mensen op het spottersveldje zie, wanneer ik 'smiddags aankom bij de toren. Een vrouw en haar zoon verlaten het veldje wanneer ik er op stap. "Er is niet veel te zien", meldt mevrouw. "Valken of vliegers?", vraag ik. "Huh, nee vliegers bedoel ik". "Daar kom ik ook niet voor, ik kom voor vliegers zonder touwtje". "Oh!".
Zonder verder iets te vragen of te zeggen verlaten ze het veldje. Een betere karikatuur van een "vrouw met vraagtekengezicht" valt er niet te maken. De tekenaars van Montmartre zouden er van smullen. (Zouden mensen nu echt denken dat dit veldje speciaal is aangelegd om vliegers te spotten? Nee, toch?)
Op de toren zie ik niets wat op een levend wezen lijkt. Rondom vliegen wat stipjes. Het blijken zwaluwen te zijn. En lach de mensen maar uit, maar ik kan me zo maar indenken dat menigeen die behendige vliegbewegingen verwart met de vlucht van een slechtvalk. (Het zijn er wel wat veel, maar toch).
Ik heb geen zin om lang te wachten of er een valk verschijnt en ga meteen maar aan het wandelen. Waarheen? Naar het veld achter de toren. Meteen als ik de draai maak naar het paadje langs de Loop zie ik in de verte een bruine gestalte. De koeien? Da's inmiddels zo'n zeldzaamheid dat ik al dacht dat ze weg waren. Ze zijn er dus toch nog.
Wanneer ik de splitsing van de Loop nader, zie ik een heel bosje koeien op het eilandje staan. In de schaduw van de bomen staan ze rustig te herkauwen. Af een toe kijkt er een op om die tweebener even in de gaten te houden om na een paar tellen weer onverstoorbaar verder te gaan met het malen van de zoveelste gang van hetzelfde gras.
Ik loop nog een eindje door om de twee vanaf het spottersveld blinde zijden van de toren te bekijken. Geen valk te zien. Paarse distels trekken mijn aandacht en ze zijn me een paar kiekjes waard voordat ik weer terugkeer naar de schaduwen van het bos. Het is warm en eindelijk lijkt de zomer dan toch zijn stempel te drukken. Mijn eerste vakantieweek zit er op en gelukkig is de klusjesweek met veel regenwater blijkbaar voorbij.
De koeien komen één voor één sloom in beweging. Ze steken op een rijtje de Loop over. Ik ga ook weer verder.
Bij het bruggetje steek ik even de Loop over. Daar zie ik nog net dat er een valk aankomt bij de toren. Uiteraard is de landing uit mijn zicht. Als ik geluk heb is dat aan de voorzijde, heb ik pech dan zit de valk precies aan de zijde die ik zojuist als leeg heb aangetroffen.
Op het veldje hebben zich nieuwe mensen gemeld, een duo op een motor zit aan de tafel en wanneer ik nog bij de ingang van het veldje sta komt er een tweede stel aan met een hondje in de fietsmand. Ik tuur omhoog, maar kan de valk niet vinden. "Is er iets te zien?", vraagt de man. "Vliegers of valken", vraag ik opnieuw. "Nee, de slechtvalken bedoel ik", zegt de man. Ik vertel dat er een is aangekomen, maar dat ik niet weet waar ie zit.
Na een poosje besluit ik op onderzoek uit te gaan en ik wandel opnieuw naar de toren, om deze keer rechtsaf te slaan. Maar ook nu is er niets dat op een valk lijkt te vinden. Retour maar weer.
De motormuizen raken geinterresseerd naar de toren, het doel van het ding en de bewoners. Ik begin het verhaal met het neerschieten van S2, de komst van OR2 en de vreemde eileg met vijftien dagen tussen ei 1 en ei 2, de komst van de vreemde valk, de gevechten en de vermoedelijke verdrijving of dood van OR2. De fietser hoort het verhaal vanaf een afstandje toe en vertelt over een buurman die ziekelijk vogels voedert en ze dan op de eerste dag van het jachtseizoen afschiet. Hij schuwt ook het afschieten van roofvogels niet. De man raakt vol vuur en is er van overtuigd dat die buurman iets met de bijna dood van S2 te maken heeft. Maar dan vertel ik waar S2 gevonden is. Even is de man uit het veld geslagen. Hij beseft dat dit wel een eind uit de buurt van de schietgrage buurman is.
Wanneer ze weer op de fiets stappen bedenk ik dat het toch vreemd is dat mensen zelden namen durven te noemen van de booswichten van deze wereld. (Maar ik heb ook niet om een naam gevraagd).
Eindelijk hoor ik dan het geluid waar ik op zit te wachten: falcons in the air. En inderdaad zie ik ze. Eerst de ene, dan ook de ander. Ze vliegen wat rondjes om de toren en landen dan bij de nestkast. De ene landt direct op het rooster, de ander er net naast.
"Wat kun je ze goed horen", vindt de ene motormuis. Een ander groepje bromfietsers is even daarvoor ook op het veldje aangekomen en turen met de hand boven de ogen naar de toren. Even later maakt een van de twee valken nog een demonstratierondje om de toren om vervolgens ook weer aan de achterkant ergens te landen.
Alle bezoekers verlaten het veldje om hun ritje door de natuur te vervolgen. Ik blijf zoals zo vaak alleen achter.
Aan de overkant van de Loop wordt Laura van den Elzen, een lokaal talentje met ondertussen landelijke faam aangekondigd. Bij haar vertolking van Go like Elijah (Chi Coltrane) en Hallelujah hang ik even achterover op het bengske: "dat doet ze toch echt niet slecht".
Vliegers stijgen er maar weinig op. Het festival mag wat mij betreft eenmalig zijn. Maar ik heb dan ook andere interesses....
