Na de droeve plichtpleging van gisteren kan het me vandaag niet schelen of het regent, vriest of sneeuwt... ik moet en zal gaan Mortelen. Eerst nog even een kleine beurt bij de tandarts, de hond nog even uitlaten en dan....
Het zal zo rond half twee zijn wanneer ik in de verte de auto van Piet uit Lieshout al zie staan. Hij heeft zijn filmcamera op het bankje liggen, dat betekent meestal iets speciaals. Het is de goudvink die Piet vandaag wil filmen. Eerder heeft hij hem zien zitten op de plek waar vorig jaar de jonge slechtvalk zo ongeveer een hele dag heeft gezeten, gisteren had hij zijn camera niet paraat. Vandaag moet het gaan gebeuren... En zoals zo vaak: de natuur werkt helaas niet op bestelling.
Op de toren is geen valk te zien. Piet is al een poosje op het veldje, maar er zit niks. Ook mijn inspectie levert niets anders op. Maar ook nu geldt weer de regel van onvoorspelbaarheid: de valk (ik denk OR2) zit opeens op de linkerlamp. Ze is er gaan zitten terwijl wij de goudvink proberen te lokken (eerst met behulp van een bandje, daarna zelf fluitend).
Heel lang kunnen we niet genieten van de pose van een zittende valk op de linkerlamp. Ze vliegt op, draait vervolgens heel laag achter de toren om en verdwijnt dan uit ons zicht. "Dat was het dan weer", verzuchten de spotters op het veldje.
Na een poosje zien we wat onrust achter ons. Een sperwer heeft het aan de stok met een kraai. Maar de vechtersbaasjes verdwijnen meteen achter de bomen. "Was toch iets", vinden we allebei. En dan opeens weer onrust. Het is weer in dezelfde hoek.
"Slechtvalk", weet Piet, "en daar nog een!!!!"Mijn camera weet allebei de valken te vinden. Opmerkelijk het verschil van lichtinval, valt me nog op. En dan: "ze vallen elkaar aan!!!", roep ik uit. Piet mist die ene seconde, maar dan zien we de valken op hooguit drie, vier meter boven het veld achter elkaar aan duiken. Rakelijks scheren ze boven de bosrand (nabij het bos van Verbaarschot) en dan opeens ... niets... "Daar... ", wijst Piet. Ik zie haar ook, vlak boven de bomen, onmiddelijk ook weer uit het zicht verdwijnend zie we de ene valk. Dat was het.
Ik verbaas me erover dat geen van de valken meer opduikt. Volgens Piet kan het zijn dat de ene valk in een boom is gevlucht en dat de ander hem in een andere boom zit op te wachten. Mijn fantasie gaat verder: "zou de ene valk de ander hebben geslagen en nu op zitten te peuzelen?" Piet vindt dat niet waarschijnlijk. Het zal ook wel niet zo zijn. "Zou S2 toch al teruggekomen zijn", grap ik tegen beter weten in. We speuren naar de toren of de valk daar soms is geland. Niets te zien. Minuten verstrijken. De wind wordt heftiger en de zonnewarmte vermindert snel. De kou stijgt op vanaf de tenen tot aan de neus. Dat is het moment waarop ook "die-hards" als Piet zuinige gezichten gaan trekken. Nog harder waait Jan de Wind door de bomen. "Tis zat gewîst", vinden we.
Onderweg vraag ik me af hoe het met S2 zal zijn. Ik heb al even geen update meer gehoord. Afwachten.... "Nee, dit was natuurlijk nooit S2 die aan het knokken was".
