Het zal me niet verbazen wanneer ik vandaag Gerrit en/of Piet bij de Morteltoren zal aantreffen. En ook zal het me niet verwonderen dat dit in de buurt van het betonblok achter de toren bij de splitsing van de Loop zal zijn. En dat heeft dan alles te maken met de Tapuit die ik van de week zo mooi op een steen wist te kieken.
Gerrit hielp me om het spoor van de Tapuit en mijn boekje liet een andere variant open: de Izabeltapuit en laat dat nu een zeer zeldzaam gespotte vogel te zijn. Ik ben er met behulp van foto's op internet wel uit dat ik de gewone Tapuit heb aangetroffen en niet de zeldzame Izabel, maar kenners zoals Piet en Gerrit zijn voldoende getriggerd om het bewijs met eigen ogen te willen zien.
Op het veldje staat Jan (Steenarend), maar er staan meer auto's in de berm, ook die van Piet. Ik schiet meteen in de lach: "ik wist het wel".
Jan wijst naar de slechtvalk op de lamp. De ander zat daarnet nog op de trommel voor het raam, maar is opeens weg. Ik leg uit wat ik van de week al zag. Mogelijk zit de koektrommelzitter gewoon weer een eindje verder naar achteren en dan zien wij hem net niet. (Later blijkt opnieuw mijn gelijk).
Ik vertel over de Tapuit en de geopperde variant. Jan is een paar jaar geleden speciaal naar Eemshaven gereden om de toen gespotte Izabeltapuit te gaan zien. Ik laat hem de foto zien en ook Jan bevestigt dat dit de gewone Tapuit moet zijn. "Hij staat er wel skôn op".
Dan hoor ik opeens dat geluidje. Ik vraag Jan hoe het met zijn gehoor is, want onlangs klaagde hij dat ie wat problemen had met het horen, voor een vogelaar als Jan een ware nachtmerrie. "Dat gaat toch wel weer wat beter", zegt Jan. Nu twijfel ik of ik het dus wel goed heb gehoord, want ik meende toch echt het ijsvogeltje te hebben gehoord. En weer! "Ik hoor het ijsvogeltje, meen ik", roept Jan. Dan snapt hij mijn vraag over zijn gehoor. "Heb jij hem al eerder gehoord?" Ik bevestig dat. En dan opeens horen we het weer: op de prikkeldraad die over de Loop gespannen zit!
Even later komt Piet aanwandelen. Mijn vermoeden is correct: hij was toch maar eens even gaan kijken of ie de Tapuit ook kon vinden. Je weet immers nooit!
Nog wat later komt ook Johan met zijn hondje aanwandelen. "Ijsvogeltje?", vraagt hij. Hij heeft het ijsvogeltje even daarvoor bij het bruggetje gezien totdat een vrouwtje met een hondje het nietsvermoedend verjoeg.
Dan zien we hoe een buizerd in een berkenboom gaat zitten. Tegelijkertijd klinkt het "mooi die rooie poten" en "mooi die gele poten". Jan en Johan maken op exact hetzelfde moment dezelfde opmerking alleen de kleur is nogal verschillend. We lachen er om.
Duiven passeren de toren, maar er gebeurt niets. We verbazen ons er over, maar dat duurt niet lang. Een volgende duif komt wat dichtbij en lijkt op de toren aan te zetten wanneer er plotsklaps vermoedelijk van het dak een valk omlaag duikt. Het gaat razendsnel en de duif moet een engeltje op de schouder hebben zitten want ze ontkomt ternauwernood. Ik merk op dat het een van de weinige keren is dat ik dit jaar zo dichtbij een duikvlucht heb gezien.
Ondertussen landt de juveniel op een wel heel bijzondere plek. Nooit eerder zagen wij een slechtvalk voor het raampje bij de vroegere technische ruimte zitten, maar daar gaat ze nu wel zitten. Een gekrijs volgt. Het lijkt weer op het "IK HEB HONGERRR" - gezeur. De valk vliegt na een poosje op en dondert als een razende op de koektrommel en wat schetst onze verbazing: daar vliegt een andere valk opeens op. Die zat er dus wel degelijk nog steeds. We denken dat dit VM moet zijn.
Ondertussen krijgen we het door toeval over de hagedisjes bij de boomstronk en Piet loopt er gelijk heen om te gaan inspecteren. En jawel er zit er weer een. (Zelfs twee)
Terwijl wij naar de hagedisjes kijken gebeurt er opeens iets bij de toren. Met een hoop gegil wordt daar een volgende valk ontvangen. Het gaat er bepaald niet vriendelijk aan toe en het is zeker geen spelen. Jan ziet hoe de grootste van de twee een riempje aan zijn poot lijkt te hebben of mogelijk een klein prooitje. Ook een lamme poot is niet uit te sluiten. De nieuwkomer draait weg wanneer de juveniel van de toren (wij denken dat het de juveniel was die erachteraan ging) terugkeert naar de toren.
Alle theoretische mogelijkheden worden geopperd, maar we weten geen van allen hoe het nu echt zit. Eerste regendruppels vallen. Het worden er meer en we besluiten in eerste instantie te gaan schuilen, maar wanneer Jan vervolgens in zijn auto stapt om naar huis te gaan besluiten Piet en ik ook te vertrekken. Het buitje duurt niet lang maar eenmaal aangereden vind ik het wel best.
Onderweg moet ik toch wel lachen over de Tapuit, die heeft ons toch maar mooi met zijn allen beziggehouden.
