Het is nog vrij vroeg en omdat het heet zal gaan worden lijkt met dit het beste moment om even te gaan Mortelen. "Eventjes maar, want in de zon is het er niet uit te houden", vertel ik mijn vrouw voordat ik vertrek.
Het moet zo'n beetje half tien zijn wanneer ik mijn auto parkeer. Wanneer ik veldje betreed voel ik de warmte al. Het gaat echt weer heet worden en dus scan ik vlug de toren en de omgeving. De valken zijn niet zichtbaar. Verder valt er ook niet zoveel te zien en dus zet ik de wandeling naar de achterkant en eerst de overzijde van de Loop direct in.
Aan de overkant van de Snelle Loop vallen me direct het grote aantal veelsoortige vlinders op. Af en toe stop ik even om een bijzonder vlindertje op de foto te zetten. Bloemen staan in bloei. Het is er weer bijzonder fraai. Wanneer ik de waterplanten in de Snelle Loop bekijk denk ik automatisch aan het Gimmerts Volksliedje: "Kénde gai ons laand... langs de graef wor de liesse stôn" (Langs de watertjes waar de lelies staan). Dat is nou de reden waarom ik zo verknocht ben op dit landschap. Het is er gewoon prachtig. Dat zeggen toeristen en dagjesmensen. Veel van mijn plaatsgenoten realiseren zich dat niet.
Ik hoor de roodborsttapuiten wel, maar ze houden zich goed voor me verstopt. De zon brandt al een beetje, dus besluit ik terug te gaan naar het bruggetje om van daaruit in de beschutting van de bomen verder te gaan naar de achterkant van de toren.
In de verte zie ik de koeien. Ze staan vlakbij het bankje dat daar staat. Ik nader ze wat behoedzaam. De koeien kijken me loom aan. Een reiger heeft meer moeite met mijn aanwezigheid en maakt zich uit de voeten. Wanneer ik tussen de kudde door verder wil lopen zie ik opeens de twee kalfjes staan. Ze zijn nog jong, het ene is al ge-oormerkt, het andere (net zo groot) is nog ongenummerd. Is het slim om tussen de koeien door te lopen terwijl die twee kleintjes daar staan?
Omdat ik geen idee heb hoe deze runderen (hoewel hoornloos) reageren wacht ik even af. Ik hoor roofvogels (ik denk buizerds) en ga even naast het bankje staan om de situatie in me op te nemen. In de verte zie ik ze. Daar gaat er een prachtig laag voor de bosrand langs. Ik laat mijn kijker niet los om er een foto van te maken. (Ik zou toch te laat zijn). Dan zie ik een kleinere roofvogel (het is op deze afstand moeilijk te zien, het zou zelfs een buizerd kunnen zijn), die op een boomtop in de verte gaat zitten.
Ik probeer mijn kijker nog beter in te stellen, maar dat lukt niet. Op de gok zoom ik maximaal in en probeer op gevoel de juiste boomtop te vinden. Ik weet zeker dat het een rover is, maar daar is ook alles mee gezegd.
Uit het bospad komen een paar mensen, ik krijg opeens een idee hoe ik ten eerste niet aan de koeien voorbij hoef en ten tweede niet in de felle zon hoef te gaan staan: het bospaadje geeft op een paar plekken een uitstekend zicht op de toren. Ik loop het paadje in. Vogels schieten links en rechts aan me voorbij. Ik probeer er eentje te volgen. Het lijkt me een boomklever. Het vogeltje verdwijnt aan de achterkant van de stam, maar ik blijf even staan om af te wachten of het nog naar voren komt. De plaatjes lijken me geslaagd, maar het is altijd weer afwachten wanneer je ze goed bekijkt. Het is in elk geval een boomklever, dat is zeker.
Op de toren zie ik de valk op de lamp zitten. De ander kan ik zo gauw nog niet ontdekken. Wanneer ik een paar passen naar voren zet zie ik opeens de schim op de derde ring: de tweede valk zit er dus ook. Meteen zie ik de valk van zijn plek gaan en met wat geschreeuw vertrekt ze(?) naar de "achterkant" (wat nu dus voor mij de voorkant is en dus goed in beeld, maar wel tussen de bomen door). De valk stuntelt wanneer ze bij het bovenste raampje wil gaan zitten. Ze gilt. Het lijkt wel of ze van haar eigen spiegelbeeld schrikt en vliegt half naar beneden vallend rechts om de hoek. Dan belemmeren de bomen verder zicht. De aardappelbovisten lijken inderdaad op her en der verloren aardappels. Om één of andere reden komt het sprookje roodkapje in me op. Ik heb geen idee waarom.
Even later sta ik weer bij de koeien. De kalfjes staan nu meer links van me en dus riskeer ik de doortocht. Ik probeer de valk te vinden die zojuist verdwenen is. Ik zie haar niet en ga weer terug. De koeien vinden alles best nu de twee kalfjes helemaal op het hoekje staan. Ik maak een paar plaatjes van de kalfjes en dan sukkelt de kudde door het water naar de overkant. De een na de ander schijt in het water. Het water plonst op wanneer de hardere keutels er in vallen. "Lelijke stinkerds", roep ik. Wanneer alles aan de overkant is, loop ik ook weer terug naar het veldje. Wanneer ik precies onder de toren sta, komt er een fietser uit het onverharde deel van de HB-weg. Het is Piet uit Lieshout.
Piet meldt de ene valk aan de achterkant. Die wist ik al te zitten. Dan valt Piet de slechtvalk in het hoekje van het raampje onder de ring op. "Verroest, hoe komt die daar nou?"
We staan nog maar net op het spottersveldje of we zien een kleine roofvogel naderen. "Boomvalk", weet Piet. Hij is nog bezig om het te vertellen of we zien het live voor ons gebeuren: "de boomvalk jaagt veel op libelles, jammer dat die er dit jaar zo weinig zijn". En dan zien we de valk omlaag duiken en vlak voor het bos achter het spottersveldje weer omhoog gaan. Ik knip op het moment dat de libelle in zijn pootjes te zien is. "Kiek dan", Piet roept het enthousiast uit. "Heddem?" Piet heeft mijn camera horen klikken. "Ik hebbem". De boomvalk eet zijn prooi in de lucht op. De zon staat nu in de weg. Maar dan kondigt de volgende roofvogel zich al aan: een sperwer draait rondjes over het veld. Ook deze verdwijnt weer.
De koeien staan ondertussen aan de overkant van de Loop. De twee kalfjes rennen en spelen dat het een lieve lust is. Op de toren valt me opeens de duif weer op. Een paar dagen geleden zat er ook al eentje onder de camera. Nu opnieuw. Een zwaar gehavende buizerd (of wespendief) vliegt in de buurt van de toren. Fietsers stoppen even en vragen wat het voor een vogel was. "Is dit misschien de toren van Beleef de Lente"? De fietsers vervolgen hun weg.
Dan zien we de slechtvalk. Het is de valk die eerder onder de ring zat. De valk lijkt vaart te maken, maar zich dan toch weer te bedenken. "Komt ie nou terug of gaat ie toch verder weg?" Ook Piet weet het niet. "Zou ie die duif nou niet zien?", vragen we ons af. Even later worden we afgeleid en zijn we de valk kwijt.
De warmte begint zijn tol te vragen. Het is na half een. Mijn water is op. Ik wil weg voordat de dorst toeslaat. Ik wil voor het tijdbeeld nog even een kiekje maken van de geparkeerde duif. "Hee, nou is ze weg". Het komt er verbaasd uit. Piet lacht: "ze vertrekt net". Maar dan bekijk ik mijn foto en zie de opstijgende duif. "Gekiekt zonder het zelf te zien".
