Mijn vakantie zit er weer op. Vandaag heb ik mezelf toch nog een half dagje gegund, vanmiddag staat er nog wat kluswerk op het programma. Op de toren kan ik geen valk aan de voorzijde ontdekken. Ik maak de wandeling naar de overzijde van de Loop en tuur naar de toren. Ook aan deze zijde geen valken, dan maar door naar de achterkant. Op het veld achter de toren nadert een man met een hond. Het is Jan de jachtopziener met zijn hond. We maken even een praatje terwijl ik de toren scan. Al pratende ontdek ik de valk bij de kleine antenne. Ik maak alvast een plaatje en ondertussen buurten we door. Het zonnetje is lekker warm, maar (nog) niet té warm.
Ik kijk weer omhoog en zie dan de valk niet meer. We kuieren langs de Loop terug. Er staat een auto vlakbij de mijne, maar ik kan nog niet ontdekken welke het is. De figuur herken ik wel: het is Piet uit Lieshout. Terwijl we elkaar begroeten horen we de valk. "Met prooi", wijst Piet. Ik ben te laat voor een plaatje. De valk lijkt rechts op de bovenste ring te landen. Even later zien we veertjes dwarrelen.
Er stopt nog een auto. We wandelen naar het onverharde deel van de HB-weg. Wanneer we op een gunstige plek staan zie we dat de valk niet op de ring, maar bij de antennevoet van de kleine antenne zit. De valk ziet er erg juveniel uit, maar de snavel en oogringen zijn toch hard geel. Het moet gewoon het vrouwtje zijn.
Mijn vermoeden wordt versterkt wanneer even later PA schooiend laat weten ook wel honger te hebben. De valk laat zich echter niets wegsnoepen en vertrekt met prooi naar een van de ringen. Daar gaat het gepluk vrolijk verder. Weer komt PA een kijkje nemen, maar weer krijgt hij niks. Dan vliegt PA op een gaat op de onderste ring aan de voorzijde zitten.
Het vrouwtje neemt de prooi vervolgens weer op en gaat ergens buiten ons zicht zitten. Wij gaan ook terug. Op het spotterveldje zitten ondertussen de drie dames. Scoopje wijst omhoog. Vlakbij het veldje wijst Piet op een vogeltje tussen de struiken: "zieddem, 't zwartkopje dat jij laatst op de foto had!". Inderdaad is het hetzelfde vogeltje. Ik probeer een foto te maken, maar ik weet bij het knippen al dat ie mislukt. Dan is het volgetje weer foetsie.
Dan de begroeting op het veldje. Hebben wij ook vier valken gezien? Ik ruik mijn kans: "Jaaah". "Zie je wel". Maar dan vervolg ik:"Piet heeft er twee gezien en ik ook, da's dus vier". Er volgt een discussie over het juveniele uiterlijk van de prooivanger. Ik ga er niet in mee. Ik ben er vrijwel zeker van dat het gewoon het vrouwtje is. Even later bewijzen de scopen mijn gelijk. Het zijn gewoon PA en zijn nieuwe vlam die we zien, geen vreemde juveniele valk.
De roodborsttapuiten en hun jonkies trekken de aandacht. De afstand is me te ver om pogingen te ondernemen om ze te "vangen".
Kwikstaartjes (met minimaal één gele ertussen) vliegen een paar keer dichtbij om ons heen. Dat gaat zo snel dat het onbegonnen werk is om ze op de foto proberen te zetten. Een havik kringelt rondom de toren en verdwijnt weer. Een paar keer zien we een buizerd, verder is het vrij rustig.
De valken verplaatsen zich af en toe en wanneer er eentje recht boven ons komt vliegen herleeft het gevoel van voorgaande jaren. De valk landt op het linkerraampje wanneer de ander nog bezig is met de restantjes van de prooi bij de voet van de antenne. Dan verdwijnt ook die valk. Opeens zie ik de beweging bij het rechterraam. "Ze zitten allebei in de raampjes", roep ik.
Het wordt hoog tijd voor de "eikes". De gedachte aan de volgende klus: schuur opruimen deel II weerhoudt me enigszins om heel snel huiswaarts te gaan. "Nou ja, beloofd is beloofd", schoorvoetend verlaat ik het veldje....
