Iedereen kent het gevoel wel: door een eigenlijk onbeduidend iets merk je hoe snel de tijd vergaat. Mijn eerste echte "Morteling" begon op 30 april 2007 en jeetje wat zijn er een stel op gevolgd. Niet altijd is een bezoekje aan de omgeving van de toren een verhaaltje waard, zo ook de laatste dagen, maar ondanks dat gebeurt er eigenlijk altijd wel wat.
Ondertussen zijn we allen blij met het uitkomen van ook het vierde en laatste eitje. De komende week zal dat het begin worden van steeds meer prooivluchten en dan begint het seizoen voor de spotters pas echt leuk te worden.
De Morteling vandaag begint met een collega-spotter die de lampen van zijn auto nog aanheeft wanneer ik kom aanrijden. Het lijkt wel afgesproken. Gerrit heeft een telefoontje en dus loop ik meteen naar de grote bundel die ik een stuk verderop bij de houten toegangspoort van het veld zie liggen. Een vervelend gevoel bekruipt me. Eigenlijk weet ik direct wat er onder het zeil verborgen ligt: het is de Aberdeen Angus die gisteren met dat blauwe van touw gefabriceerde halster bij de Loop lag.
Een andere wandelaar (waarvan ik weet dat hij het telefoonnummer van de koeieneigenaar heeft) liep er gisteren al heen. Toen hij wat bemoedigend op de rug van de koe klopte, en vervolgens verder liep maakte ik daar op uit dat de koe lag te bevallen. Nu denk ik dat de koe echter uitgegleden is over de stenen dam in de Loop en daarbij een poot gebroken heeft. Het verklaart de blauwe halster die goedbedoeld gediend zal hebben om de koe te laten opstaan. Nu ligt daar die groene bundel. De koe zal ter plekke uit haar lijden zijn verlost en met de auto naar de poort zijn gesleept. Vandaag of morgen zal Rendac (destructor) de koe komen ophalen. Triest, maar het is een risico dat hoort bij vrij loslopende koeien.
En op de toren? Daar is alles rustig. Ik zie hoe VV (waarschijnlijk) de jonkies warmhoudt. VM zien we voorlopig nog even niet.
Na een poosje dient hij zich toch aan. Vermoedelijk krijgt ie opdracht om een prooitje te gaan scoren, want hij vliegt verder. (Later zal ik gaan twijfelen of dit VM wel was)
Weer wat later keert de valk terug en lijkt op een van de ringen te gaan landen. We weten niet helemaal zeker of ie zonder prooi is, maar als dat wel zo is, dan is het maar een kleintje.
Ik weet nu even niet meer of de valk daarna op het rooster is gegaan, of er een wissel was of niet, maar in elk geval zien we even later opnieuw een valk in de lucht en nog een. Misschien heeft VV ook even de vleugeltjes gestrekt? Hoe het zit weten we even niet maar een van de valken landt op de wiphoek en de ander lijkt op het dak te landen. Maar tegen het grauwe licht en de grauwe toren lijkt alles anders dan het mogelijk wel is. Soms vliegt een valk voor de grijze massa langs en denken wij dat ie achter de toren om gaat. Nu is er dit grauwe licht. De andere valk lijkt naar de nestkast te zijn gegaan. De refreshbeelden op mijn telefoon lijken dat te bevestigen maar opeens zien we twee valken achter elkaar aan gaan. Gerrit bevestigt: "twee valken!" "Maar die op de wiphoek zit er nog", voeg ik er aan toe. We volgen de twee valken tot ze verdwijnen. Het is een achtervolging maar geen strijd op leven en dood.
Bij de Loop zijn jongeren van de scouting met emmers in de weer. Ze merken niets van wat zich boven hen en ons afspeelt. Na een poosje vertrekt Gerrit weer. Ik blijf nog even om zeker te weten dat VV veilig terugkeert. Dat duurt best een poos. Naarmate het langer duurt ga ik steeds frequenter met de kijker aan het hoofd rondjes draaien en ondertussen stipjes in de lucht zoekend. Ik heb mijn jas in de auto gelegd, maar merk dat het heel langzaam afkoelt. Wanneer ik aanstalten maak om hem te gaan halen is daar de valk. Duidelijk een prooi meetorsend. De landing is op de betonrand boven de nestkast. Ik zie duidelijk de plukbeweging en veertjes dwarrelen. Gauw twitter ik de wereld dat de winnares VV met prooi is weergekeerd. Dan is haar prooi kennelijk voldoende geplukt en grijpt ze hem mee om te gaan landen op het rooster. Ik knip op het perfecte moment. Jammer dat het zonnetje de boel niet wat mooier in contrast heeft kunnen zetten, maar tevreden met het momentje ben ik zeker. Dan wacht ik: VM zit op het rooster, nog steeds, nog steeds, nog steeds en dan knip ik weer. Het is het moment dat ie van het rooster omlaag duikt. Wow, dat zijn twee mooie momentjes.
Het is voor vandaag genoeg...
