"Wat een geleuter toch weer. En wat een zieke pikkiesgedrag", het zijn mijn eerste gedachten nadat ik terugkom van mijn eerste bezoekje De Mortel van de dag en even wil melden wat de hoogtepunten of liever gebrek aan hoogtepunten zijn geweest en dan een zowat gelijktijdig berichtje lees. (Wie de schoen past, trekke hem aan)
Ik herinner me goed dat Dorine van de week tegen me zei "je zult nog vaak terugdenken aan dit moment". Dat mijn slaap er onder zou lijden, dat wist ik op voorhand wel: niet dus. Of Dorine kon bevroeden dat het moment in een heel andere betekenis wel degelijk tot terugdenken zou leiden, weet ik natuurlijk niet, maar ik schat zo maar in van niet.
Ik had me nog zo voorgenomen om niet te reageren op het feit dat ik eerst (zonder welke vorm van bronvermelding dan ook) geciteerd wordt over mijn waarneming van de aan elkaar geklitte slechtvalken, om even later op de fikken getikt te worden omdat ik samen met nog iemand in de richting van de plek des onheils liep.
Dagelijks worden tientallen honden (al dan niet aangelijnd) over hetzelfde paadje langs dezelfde plek waar de valken lagen te knokken uitgelaten. Tientallen wandelaars (dus ook zonder hond) wandelen over hetzelfde paadje, om niet te spreken over de "kuddes stokjeslopers" die gaatjes prikkend voorbijlopen. De tientallen mountainbikers (er stond er nota bene op het moment zelf eentje omhoog te gapen) en helaas bij tijd en wijle zelfs motorcrossers die over het paadje en in het bos crossen. Laten we het vooral niet hebben over alle keren dat er zelfs OP het terrein auto's staan en mensen lopen. En de toren betreden. En laat ik vooral ook niet noemen wie dat dan vaak zijn en om welke reden dat zij dat dan doen!
Nee, ik heb me zo voorgenomen om daar hier of elders geen opmerkingen over te plaatsen. En dat zal ik dan ook zeker niet doen. 
Toch ben ik blij dat er geen verbod geldt voor het betreden van het gebied NABIJ de toren. Stel je eens voor!
Een en ander heeft me toch aan het denken gezet en omdat er zoveel sprake is van copyright in deze onrechtvaardige wereld heb ik besloten om de copyright-regels op mijn eigen website toch enigszins aan te scherpen.
Er was al een piepkleine beperking. Ik vond dat mijn materiaal dat ik graag met iedereen deel die daar aardigheid in heeft moest inperken voor commerciële sites en vooral ook sites die zelf zo met copyright schermen. Gebeurtenissen van vandaag hebben me toch gedwongen om daar een detaik aan toe te voegen: ook content (tekst en citaten) vallen daar onder.
Eigenlijk zou ik er zelfs een algeheel kijkverbod op willen instellen voor iedereen die mijn site bezoekt die NIET de intentie heeft om te genieten van de verslagen die ik in alle geestdrift telkens maar weer meen te moeten optekenen. Maar verdorie, het is zo lastig te controleren met welke intentie iemand mijn site bezoekt. Dus alleen om die reden heb ik maar besloten om onzinnige restricties maar weg te laten. (Misschien zouden anderen daar een voorbeeld aan kunnen nemen, ojee, dat is suggestief).
(Later het echte verhaaltje van de twee bezoekjes van vandaag)
Wat valt er vandaag te vertellen? Niet zo heel veel eigenlijk. Gelukkig maar. Ik ben wat laat want mijn auto is weer toe aan de jaarlijkse APK, die hij gelukkig zonder opmerkingen doorstaat. Op het veldje best veel volk. Spotters en gezelligheidskijkers. Een gezonde mix. Veel valt er niet te zien op de toren. Even een prooivluchtje richting de buurtsuper van De Mortel, even later gevolgd door de tweede valk die uit de nestkast lijkt te komen. Wanneer Piet komt, blijf ik nog heel even, maar dan wil ik wel een boterhammetje en vertrek ik met de mededeling dat ik het niet uitsluit dat ik nog even terugkom. Wie me kent weet dan wel dat ik vrijwel zeker nog retour kom.
Wat verder in de middag dan de tweede visite van de dag. Ik ben nu alleen. De valk zit op de nestkast. Wie het is, daar heb ik geen idee van. Aan de overkant van de Snelle Loop ontdek ik een koppeltje vogels. Hoewel mijn kijker me geen zekerheid kan geven, vermoed ik dat het de gekraagde roodstaarten zijn. Dan stopt er een auto in de berm. Een onbekende man komt op het veldje. Het is zijn eerste bezoek aan De Mortel, maar de man is er tamelijk zeker van wie de valk is. Ik niet, dus ik beaam of ontken niets. Af en toe krijst de valk op het dak van de nestkast en dat is voor mij het teken om de lucht af te speuren. Maar ik kan kijken wat ik wil. Voorlopig geen enkele aanleiding te ontdekken.
Uiteindelijk is er dan toch die tweede valk. Of er gewisseld wordt of niet, ik kan niet in de kast kijken, dus ik doe niet eens de moeite om een veronderstelling te doen. Waar de nieuwkomer blijft? Geen idee, ergens op het dak zou ik denken.
Na een poosje horen we de valk die dan even van nestkast naar rand en weer terug is gegaan, opnieuw een alarmsignaal geven. Er vliegt inderdaad een valk. We volgen de valk die richting de Stippelberg vliegt totdat mijn buurman een tweede valk ontdekt. Hij heeft ze samen in de kijker in beeld. Na wat speurwerk heb ik er ook één in beeld, maar in een poging om de tweede ook te ontdekken raak ik ze nu allebei kwijt. Een veel dichterbij vliegend geelgorsje verschijnt in mijn beeld en voordat ik me realiseer dat het een geelgorsje is ben ik alle gevoel van richting waar ik de valk eerder zag meteen en definitief kwijt. Mijn buurman volgt ze nog wel even.
De man, die nog een ritje langs het kanaal naar Den Bosch tegoed heeft besluit het rijtjesrijden voor te zijn en vertrekt. Hij komt zeker nog wel eens vaker terug.
En omdat er nu helemaal niet veel meer te zien valt, besluit ik het voor vandaag ook maar voor gezien te houden. De oogst van de dag bestaat slechts uit een paar plaatjes.
