Labrador Pup Wisky

Deel twee: 26 november

Weten jullie nog wie ik ben? Ik ben Wisky. Ik ben een labrador-pup van bijna 11 (weken). Ik leer zelf heel snel en mijn baasjes kennen ook al allerlei kunstjes. Het nieuwste kunstje dat ik hen geleerd heb is dat ik ga zitten en mijn pootje opsteek, mijn baasjes pakken het pootje dan even vast. Daarna steek ik mijn andere pootje op en dan pakken ze dat mooi vast. En weet je wat ik ze dan geleerd heb? Ze geven me dan een lekker snoepje! Goed van ze!

Vandaag vonden mijn baasjes me heel erg druk. Ja, wat denk je? Ik heb toch ook lekker lang geslapen! Ik mag niet naar de kabeltjes toe die tussen de geluidsbox en de bank liggen. Ja, dat moet je mij zeggen! Dan ga ik ze toch zeker pesten. Ik glip er iedere keer heen als mijn baasje niet oplet. Wed maar dat ie dan snel komt! Lachhuhhh!

Vandaag was ik dus druk. Toen kreeg mijn baasje een idee: hij ging met mij en Cindy in de auto zitten. Daar heb ik me toch een mooi tuigje voor gekregen. Jammer genoeg kan ik dan niet zo goed naar buiten kijken, maar Cindy is dan wel weer zo lief om me even op te tillen. Dan kan ik zien hoe snel die bomen wel niet kunnen lopen! Goh, en ik maar denken dat die altijd stil staan.

Opeens stopte de auto. En weet je wat? De bomen stonden opeens ook allemaal stil. Wat ik ook gezien heb? Blaadjes die zomaar omlaag vallen uit die bomen. Dat vond ik toch gek. Maar ik kon er maar niet naartoe. Er zat een groot hek voor. Toen liep ik maar naar een veldje toe. Daar stond een bankje en een groene tafel. Ik heb er lekker gesnuffeld.

Mijn baasje stond maar steeds omhoog te kijken met een raar ding voor zijn oogjes. Ineens werd ie enthousiast en riep ie "daar komt er een". Weet ik veel wat ie bedoelt! Er vloog wel iets hoog boven in de lucht. Dat ding ging op een heel hoog opstapje zitten. "Slechtvalk", zei mijn baas, toen ie omhoog wees. "Ja en?" Moet mij dat boeien? Toen was hij hem opeens ook weer kwijt en moest Cindy hem wijzen dat ie op een nest zat. Hoe kan het ook anders met zo'n ding voor zijn ogen. Dan zie je toch niks. In de wei kon ik maar niet komen. Er zat zo'n stom stekeltjesdraad voor. Daar zaten spitse dingen aan. Wie doet nou zoiets? Verderop zaten twee nijlganzen. Daar had ik best heen gewild, maar dat ging dus niet.

Toen zijn we een eindje gaan lopen. Opeens zat er weer zo'n slechtvalk op een rode lamp. Waar die nou weer vandaan kwam? Heerlijk door de blaadjes baggeren, dat is toch wel funny. Ik ben ook op een brug geklommen. Daaronder was heel veel water. Maar daar mocht ik ook niet inspringen van Cindy. Hmm, af en toe is ze wel een beetje flauw. Mijn baasje was heel tevreden toen hij die valk in de lucht zag, terwijl de andere nog op de lamp zat te koekeloeren. "Ze zijn er nog", zei hij.

Ik werd toch wel een beetje moe. Toen we weer in de auto gingen heb ik niet meer naar buiten gekeken. Mijn oogjes vielen vanzelf toe.

Ik heb maar tegen mijn baasje gezegd dat ie de foto's zelf maar moet plaatsen. Tot de volgende keer maar weer!

Labrador Pup Wisky

Deel twee: 3 december

Goh, weet je wat er bij ons in de buurt gebeurd is? Van de week vielen er allemaal witte vlokjes uit de lucht. Eerst heb ik daar naar gekeken toen ik achter het raam stond. Maar toen lieten mijn baasjes me buiten. Dat was raar, joh. De tuin was helemaal wit geworden. En mijn voetjes werden me toch koud! En glibberig als het was. Daar kun je pas leuk op rennen.

En weet je wat? Mijn baasjes konden niet eens rennen. Je kunt al goed merken dat ze allemaal al oud zijn. Maar moet ik daar rekening mee houden? Nee, toch!

We kregen ook visite. Een vriend van Cindy bracht een grote hond mee. Wow, die was 10 maanden en toen ie bij het spelen bovenop me viel schrok ik me een hoedje. Ik hoorde hen zeggen dat het een zwarte flatcoated retriever was. Hij leek wel op mij, maar die staart was toch wel heel anders. Daar probeerde ik steeds mijn tandjes mee te flossen. Haha, dat vond ie niet zo leuk. Maar hij bleef wel sportief: hij heeft steeds met mij gespeeld. Toen ze weer gingen vond ik dat wel heel jammer, maar ik was me toch moe!

Vanmorgen heeft mijn baasje flink met me gespeeld. Ik heb hem helemaal moegespeeld. Ik heb een heel leuk speeltje met wel drie verschillende piepgeluidjes erin. Dat vinden ze pas leuk. Ik heb hem voorgedaan hoe het moet: ik pakte het speeltje in mijn bek en beet er toen steeds in. Onder het rennen piepte het steeds. Mijn baasje wou er ook mee spelen en die rende er steeds achteraan.

Soms is ie dan wel een beetje een sukkel hoor, want als ik onder de stoelen kruip dan kan ie er niet meer bij. Ik hoor hem dan wel hijgen en dan ineens ren ik weer aan hem voorbij. Haha, dan hijgt ie nog harder. Conditie baas!!!
Ik laat het speeltje dan weer even los. Dan heeft mijn baasje ook even de kans om er mee te spelen.

Weet je, wanneer mijn baas het niet van me kan winnen dan haalt ie er altijd weer iemand anders bij. Pff, lekker hoor, twee van die grote bazen tegen een klein hondje. Maar toch is dat ook wel weer erg leuk.

Wat ik maar niet kan uitstaan is dat ik niet op de bank mag springen en dat ik ook niks van de tafel mag pakken. Stoot ik me daar zo'n glazen drinkbeker om en dan doen ze net alsof ze boos zijn. Maar een seconde later gooien ze alweer een balletje naar me toe of vragen ze me of ik wil gaan zitten. Dat doen ze nog steeds erg goed: ze vragen om te gaan zitten, ze vragen mijn linker- en rechterpootje en hop... daar heb ik weer een snoepje te pakken. Ik heb van andere hondjes gehoord dat je baasjes op tijd moet opvoeden, want dan leren ze het snelst. En vooral moet ik ze veel laten herhalen. Als ik dat op een leuke manier doe dan kan ik nog jarenlang plezier van ze hebben.

Bij het wandelen kwam ik een grote soortgenoot van me tegen. Die liet zijn baasje ook even uit. Ik merk wel dat ik het liefste met honden speel die groter zijn dan ik. Deze zwarte labrador was al zeven jaar. Oud hoor! Toen ik even met hem aan het praten was, hoorde ik me toch een stom verhaal. Hij was een poos geleden op vakantie geweest in een opvangkennel. Na drie dagen waren er andere mensen gekomen en die hadden hem meegenomen. Hij was helemaal naar Helmond gegaan. Die mensen riepen steeds een andere naam. Wat een dommerikken.
Gelukkig was zijn baasje een paar weekjes later ook van vakantie terug gekomen. Die hadden een andere hond meegenomen en hadden hem steeds met zijn naam geroepen. Duhh, wat een slaperds. Toen had zijn baasje gezegd, dat hij zo veranderd was. Zijn baasje was zo slim om naar de kennel te gaan en te zeggen dat hij de verkeerde hond had meegekregen. Daar geloofden ze er geen sikkepit van, maar zijn toen in zo'n boek gaan kijken hoe het zat. Hee, en weet je wat? Toen kwamen ze erachter dat de mensen uit Helmond de verkeerde hond hadden meegekregen. En die wisten nog helemaal van niks, maar vonden wel dat hun hond zo veranderd was. Gossiemikkie, ik hoop toch echt dat mijn baasjes me niet op zo'n vakantie gaan sturen hoor. Ik zou er helemaal tureluurs van worden als ik nooit meer op mijn eigen kussen kan gaan liggen.

Daarnet ben ik weer in de tuin gaan spelen. Die witte sneeuw ligt er nog steeds. Ik heb met mijn baasje voetbal gespeeld. Hij speelde wel een beetje vals hoor, want iedere keer als ik de bal had, pakte hij weer de andere bal. Ik werd er haast gek van. Maar het was wel heel leuk. En toen ineens stond mijn baasje daar weer met die foto-dinges. Ik dacht dat ie het niet in de gaten had dat ik stiekem weer een bloem wou gaan plukken, maar verdorie hij zag het wel.

Weet je wat ik ontdekt heb? Wanneer ie met dat foto-ding staat geeft ie geen snoepjes. Ook niet als ik heeeel lief ga zitten. Gelukkig krijg ik er dan daarna wel weer een. Maar meestal weet ik dan al lang niet meer waarom ik nou dat snoepje krijg. Ingewikkeld volkje, die mensen.

Pff, nou ben ik alweer zooooo moe. Ik ga weer even in de bench liggen. Hey, moet ie nou alweer foto-dingesen?!

Trouwens, zondag schijnt er iets heel speciaals te zijn. Het vrouwtje is dan jarig, wat dat allemaal is dat weet ik niet, maar mijn baasje en Cindy en Tim doen er nogal interessant over. Ben benieuwd, see you!

Labrador Pup Wisky

Deel twee: 12 december

Eigenlijk heb ik best wel veel te vertellen. Maar mijn baasje had niet zoveel tijd om alles in te tikken. Want weet je, ik kan nog niet zo goed typen. Ik vertel altijd precies tegen mijn baasje wat ie moet opschrijven en hij zet het er dan voor mij op. Als ie geen tijd heeft... tsja...

Wat ik als eerste nog wil vertellen is over vorige week zondag. Toen was vrouwtje jarig. Het was toen heel druk en iedereen wilde met mij spelen. Maar het ging allemaal niet zo goed. Ik had steeds een hele rare kriebel in mijn keeltje en ook mijn borstje deed wat pijn. Gelukkig gingen Cindy en het vrouwtje de volgende dag weer naar die dierendokter. En weet je wat ie zei: ik was ziek en had een longontsteking. Nou moe! Dat is niet niks. Ik kreeg een spuitje van hem en ook nog pilletjes. Ik dacht nog mwaaahh, dat zal wel vreselijk smaken, maar dat viel erg mee. Het leken wel snoepjes.

Die doktermeneer is toch wel goed in het beter maken van zieke hondjes hoor! De volgende dag was ik al wat beter en nu voel ik me zelfs weer topfit!
En mijn baasje heeft dat wel gemerkt ook. Ik heb weer heel lekker in de sneeuw gespeeld. Vrijdag was dat op het veldje vlakbij mijn huis. Daar was ook een andere hond. Dat baasje had een stok gepakt en die gooide hij steeds ver weg. Die hond ging me er toch met een vaartje achteraan. Ik wou natuurlijk ook mee doen, maar ik zat vast aan de lijn. Mijn baasje durfde me nog niet los te laten. En heel eerlijk gezegd: ik heb heel goede oortjes maar als ik aan het spelen ben dan vergeet ik steeds te luisteren. Dus gelijk heeft ie wel een beetje.

Weet je wat mijn baasje toen deed? Hij rende met mij mee. Dan kon ik toch met dat andere hondje spelen. Maar die was zo bezig met die stok dat ie maar amper naar mij keek. Hihi, ik dacht toen: wacht maar eens: ik zal je wel eens in je oor bijten, dan let je vast wel op me. Het hondje schrok wel eventjes zeg. Maar hij bleef toch maar steeds achter dat stokje aanhollen. Opeens kon ie hem niet meer vinden en toen zijn mijn baasje en ik er maar heen gerend om te laten zien waar de stok lag. Toen ik weer thuiskwam was ik best wel heel erg moe van al dat rennen.

Later toen het al weer een beetje donker werd, zijn we er weer heen gegaan. Jammer genoeg was het hondje er niet meer. Toen heb ik maar even lekker met mijn baasje gerend. Ik heb toen iets ontdekt: als baasjes moe worden dan blazen ze allemaal witte rook uit als het buiten koud is. Grappig he.

Mijn baasjes waren heel erg trots op me dat ik de hele week nog niet binnen had geplast. Ik vond het best wel een beetje erg voor ze, dat ik gisteren toch opeens weer drie keer vlak achter elkaar bij de achterdeur heb geplast. Ze doen zo hun best om me op tijd buiten te laten, maar soms moet ik zoooo erg. En dan kan ik er echt niks aan doen.

Mijn baasjes zeggen dat ik al veel heb geleerd. Ik ga netjes zitten als ze dat vragen, ik geef dan pootjes, ik ga netjes af en als ze het dan persé willen dan rol ik ook om. (Ze geven dan steeds snoepjes en dat vind ik dan weer leuk).

Vandaag heb ik weer lekker gespeeld en gewandeld. En nu ben ik weer een beetje moe geworden. Ik ben nu maar op mijn kussen gaan liggen. Weet je wat mijn baasje zei? Als ik zo blijf groeien dan pas ik binnenkort al niet meer op mijn kussen. Tsja, ik weet wel een oplossing hoor. Ik wil wel op de bank gaan liggen, maar dat mag dan weer niet he. We hebben weinig foto's gemaakt deze week. Maar om jullie te laten zien dat ik weer groter gegroeid ben, vraag ik mijn baasje wel om nog een paar foto's te maken wanneer ik slaap. Doeeiiiii, tot volgende keer.

En even later was Wisky weer helemaal wakker en ging toen maar weer eens lekker 'los' in de tuin....

Kerst en Nieuwjaar

Labrador Pup Wisky

Deel twee: 30 december

En wat dachten jullie, die Wisky laat ook niks meer van zich horen! Nou, dat lag niet aan mij hoor. Ik heb weer heel veel avonturen meegemaakt. Denk maar eens aan al die sneeuw. Haha, sneeuwpret is er niet alleen voor mensenkinderen. Ik ben ook weer helemaal beter en ik ga ook steeds beter luisteren als mijn baasjes dat willen. En dat levert toch mooi weer vaak een snoepje op.

Toen ik weer voor een prikje naar de dierendokter moest zei een mevrouw in de wachtkamer dat ik te dik was. Mooi niet dus! De dierendokter zei dat ik een mooie forse pup aan het worden ben. Hihi, en de mevrouw had juist op haar donder gehad dat haar hondje te mager was. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken dat ik minder babykorrel in mijn bakje krijg. Ik heb mijn bak altijd zooooo leeg.

Mijn baasje doet de laatste tijd wel wat raar. Hij is lang niet zo speels als anders. En soms staat ie krom en dan maakt ie allemaal moeilijke geluiden. "Spit", heeft de mensendokter tegen hem gezegd. Ik weet niet wat dat is, maar ik hoop dat ie snel weer met mij kan gaan rennen, want dat is toch wel heel erg leuk.

Maar weet je wat superleuk is? Chicky is weer komen spelen! Chicky is het hondje van een vriendin van Cindy. Daar kan ik pas leuk mee spelen. En die wordt ook niet meteen boos wanneer ik per ongeluk een beetje te hard in haar oren bijt. Haha, Chicky is nog wel een beetje groter dan ik en is ook wel een beetje lomp. Ze loopt mij af en toe gewoon ondersteboven. Maar je snapt wel dat ik me heus wel verweer. Lachen... We hebben zo hard in de huiskamer en in de tuin gerend dat we helemaal doodop zijn. En weet je, baasje heeft er een filmpje van gemaakt. En dat gaat ie ook hier neerzetten.

Ik denk dat dit het laatste verhaaltje van dit jaar zal zijn. Volgend jaar zal ik wel weer tegen mijn baasje zeggen dat ie af en toe maar weer eens verhaaltje van mij moet intikken. (Of wie weet kan ik het zelf dan wel).

Lekker dollen met Chicky