Toen ik mijn riem om kreeg en zowel vrouwtje als baasje mee naar buiten liepen, toen wist ik eigenlijk al genoeg: we trekken er op uit!
En weet je dat ik dat altijd zo heerlijk vind. We liepen niet voorbij aan de auto, nee, de achterklep werd voor me open gedaan. En deze auto is wat hoger dan de vorige dus moet ik een beetje harder springen, maar dat had nog onthouden van de vorige keer, dus dat ging deze keer moeiteloos. Dat vond baasje ook, want die riep meteen "goed zo Wisky".
Want dat hadden jullie toch al wel in de gaten? Dat ik Wisky ben? Je weet wel, de zwarte labrador die soms verhaaltjes mag vertellen van mijn baasje? Je kent me niet? Hmm, dan lees maar gauw verder.
Toen baasje en vrouwtje vooraan in de auto gingen zitten wist ik het zeker, we gaan een eindje rijden. Maar we gingen deze keer een andere kant op dan dat ik had verwacht. Ik lette onderweg goed op maar nergens zag ik de hoge toren met die valkendingessen er op. Weet je wel: slechtvalken heten die. We reden nu over een enge weg want af en toe leek de auto wel omhoog te stuiteren, en die ene keer zag ik niet aankomen joh. Ik dacht: ik leer in één keer vliegen. Gelukkig had baasje het ook door dat ik daar achterin helemaal omhoog geslingerd werd en nu ging ie nog wat langzamer rijden. Dat scheelde toch wel een beetje.
Toen we heel lang in de auto gezeten hadden meen ik al wat van de geur te proeven. Ik kende die geur toch al? En opeens wist ik het, we gaan langs dat grote water lopen, hoe heet het ook alweer? Iets met Reinders en iets met meer. Toen vrouwtje ergens naar binnen ging om even te plassen, (ik had dat al meteen toen ik uit de auto sprong gedaan) wist ik weer precies waar we waren. Maar deze keer liepen we een andere kant op. En raar was dat. We liepen al heel erg lang en steeds was het water links van ons, maar als je dan omhoog keek naar het zonnetje dan stond die telkens een andere kant op. Ik weet niet hoor, maar volgens mij klopt er dan iets niet helemaal.
Soms stopten we even en dan maakte baasje of vrouwtje een foto met het fotodingesding. En soms mocht ik er dan ook op. Leuk is dat, wan dan kun je daarna kijken hoe je daar ook alweer stond. Soms stond ik te lachen, maar soms hing mijn tong me ook bijna op de poten. Wat hebben wij me daar een eind gelopen. In het begin vond ik het nog heel leuk om voorop te rennen, baasje vindt dat eigenlijk helemaal niet zo leuk en die trekt dan in een keer aan de riem. Da's wel wat schrikken maar ach, ik heb dan wel de grootste lol. Op heel veel stukken was het zand heel erg los. Ik kan dan nog wel rennen maar baasje niet en vrouwtje al helemaal niet. Haha, dan mopperen ze wel even op me, maar dat duurt nooit heel erg lang.
We hebben ook weer vogeltjes gezien, meestal waren dat zwemvogels. Sommige had ik wel ooit eerder gezien en andere weer niet. Toen we al een paar uur gelopen hadden (en nog steeds was dat water links van ons) mocht ik van baasje even wat van dat water drinken. Ja, en dan ga ik natuurlijk ook meteen even plonsen. Haha, dat vond ie niet zo leuk want dat cameradingesding dat mag weer niet nat worden.
Baasje zei onderweg al even dat ik nog wel spijt zou krijgen van al mijn getrek aan de riem. Hmmm, daar moest ik hem achteraf toch wel gelijk in geven. Ik denk dat we wel bijna 100 kilometer gelopen hebben - of bijna wel 10 of zo - tsja en dat door dat losse zand, daar worden ook Labradorhonden na een paar uurtjes toch wel moe van. Ik was al blij dat het niet zo erg heet was.
En weet je wat er toen gebeurde? We hadden onderweg gezien hoe twee mensen in een bootje stonden en aan een heel lange riem trokken en zo ging dat bootje steeds verder. Dat was grappig, maar even later stonden wij zelf ook op zo'n bootje. Er waren een paar mensen bij met een hondje dat ik niet kon verstaan. Dat hondje blafte op zijn Duits of zo. Baasje en vrouwtje stonden nou samen met die Duitse mensen aan de riem te trekken. Ik wist eerst niet goed of ik daar nou flink boos om moest worden of niet. Maar omdat iedereen lachtte begreep ik dat ze niet boos op elkaar waren of zo.
Toen we helemaal naar de andere kant waren, konden we er weer uit en stond ik weer lekker in het zand. Ze kunnen zeggen wat ze willen maar dat bevalt me toch beter dan op zo'n raar bootje.
Weer hebben we een heel stuk gelopen en weet je wat? Opeens zag ik onze auto weer. Die was mooi op dezelfde plaats blijven staan, maar er lag wel een hondendrol naast. Baasje vond dat niet zo leuk. Ik snap dat ook wel want baasje en vrouwtje stoppen mijn drollen altijd in een zakje want ze willen niet dat mensen daar in gaan staan.
Weer zeten we een hele tijd in de auto en weet je wat? Opeens was daar toch de toren heel erg vlakbij !!! Maar daar gingen we niet heen, we gingen nog eens stukje verder en daar gingen baasje en vrouwtje aan een tafeltje buiten wat eten en drinken. En ik? Ik kreeg toch maar mooi een stukje van een mensenkoekje van baasje.
Er waren ook andere honden, net als daarvoor bij het meer, maar ik heb me keurig gedragen zei baasje tegen vrouwtje. En toen we thuis kwamen kreeg ik meteen een verse bak water en een lekkere boterham met leverpastei. Zo die zit!
