Kijk nou toch eens. Ik mag eindelijk weer eens een keer op het kompjoeter apparaat van mijn baasje. Ik kan dat heel goed, maar meestal mag het niet van mijn baas. Jammer hè.
Maar vandaag mag het wel. En weet je waarom? Ik ben weer eens naar de dierenmeneer geweest met die witte jas. Hij was wel weer heel erg vriendelijk want ik kreeg zomaar weer koekjes van hem. Maar toch is die meneer een beetje, tja hoe zal ik het eens zeggen: achterbakkes of zoiets hoor ik mijn baasje wel eens zeggen. En dat betekent dan dat zo een meneer die achterbakkes is heeel lief doet en dan gauw iets gemeens doet. Nou dat deed ie deze keer ook weer.
Overal ging ie voelen. Dat is niet zo erg, maar ik word daar dan toch wel wat zenuwachtig van. Vrouwtje was erbij (baasje kan nog steeds niet zo goed lopen) en die wees een paar plekken bij me aan en zei tegen die dierenmeneer daar en daar en daar. En toen kwamen de assistentes (weet je wat dat zijn: hele lieve meisjes die heel vriendelijk tegen je zijn) en die hielden mij goed vast en pakten wat spulletjes. Ik was daar wel blij mee, want ik zat best wel hoog op die tafel en zo kon ik er niet per ongeluk af vallen.
Maar toen begon die dierenmeneer weer vervelend te doen. Overal waar vrouwtje gewezen had begon ie mijn haren weg te halen. Dat is toch niet leuk?!!
En dan maar zeggen dat ik zo'n mooie dikke vacht heb. Ja, laat dat dan ook zitten! Toen je mijn huid kon zien ging ie met een ander ding in mijn huid prikken. Dat was nog eens echt niet leuk meer. Even dacht ik dat ik hem wel eens even flink zou bijten, maar dat ging niet want iets hielt mijn bek dicht. En toen haalde hij ook nog eens een beetje rood water uit mijn poot. Nou dan! Ik werd toch wel een beetje boos, maar toen kreeg ik wel een paar koekjes van hem.
Je hebt het goed gedaan Wisky, zei hij toen. Ja wat heb ik dan goed gedaan?
Hij scheen ook nog een keer met een lampje in mijn ogen. Ja hij heeft wat beginnende staar, maar dat is niet ongewoon voor zijn leeftijd. Leeftijd? Ik ben pas jarig geweest en toen zei vrouwtje nog dat ik negen ben. Dat is toch nog niet zo oud?
Er werd iets in een potje gedaan en toen zei hij ook nog: dat gaan we onderzoeken en we bellen u voor de uitslag.
Dit gebeurde allemaal een weekje geleden. Ik dacht er al niet meer over na, en de kale plekken op mijn poot en op mijn buik heb ik flink gelikt dus daar heb ik al geen last meer van. Opeens ging de telefoondinges en mijn baasje nam op. Ik kon horen dat het die dierenmeneer weer was en begon al een beetje bang te worden. Maar ik zag dat mijn baasje opeens blij keek: "dus het is niks dan een paar vetbulten? Oh, daar ben ik blij mee", zei baasje tegen de stem uit het telefoonapparaat. En vrouwtje deed ook ineens heel blij. Ja, en wanneer vrouwtje en baasje allebei blij doen, dan doe ik dat ook maar. Wat een lol hadden we. Baasje aaide mij over mijn kop. En weet je wat het allerleukste was? Toen het donker was, pakte baasje de riem van de haak. We gingen samen een stukje wandelen.
Dat was zo lang geleden. Ik vind het altijd zo leuk om met baasje te gaan lopen. Maar baasje kon niet zo heel snel lopen, dus ging ik ook maar heel langzaam lopen. Onderweg kreeg ik een koekje. En toen we thuis kwamen was baasje best wel moe. De volgende keer dat het donker was ging baasje weer een stukje met mij lopen. Ik zag dat ie dat net zo leuk vond als ik. Het ging ook alweer een beetje vlugger.
En nu mocht ik dit verhaal helemaal op het apparaat typen. Leuk hè, weten jullie ook weer hoe het gaat. Doooeeeiii, tot de volgende keer...
Pootje van Wisky.